Беларусь у еўракубках: атрымалі тое, што заслужылі

Выступ беларускіх клубаў у еўракубках пакінуў не найлепшае ўражанне.

Парадавала толькі менскае «Дынама». Ды і то ў вялікай ступені дзякуючы сербскаму пачаткоўцу Вяселіновічу, для якога абыграць харватаў - справа прынцыпу. Нашым клубам супрацьстаялі каманды з краін, якія значна саступаюць Беларусі паводле колькасці жыхароў. Адзінае выключэнне – спаборнікам БАТЭ аказаўся чэмпіён Казахстана, краіны, якая ва ўсе часы лічылася не вельмі футбольнай. Але яшчэ вялікае пытанне, ці годная такой характарыстыкі Беларусь, піша «Прессбол»«.

«Мілсамі», каманда раённага маштабу, якая дэбютавала ў еўракубках, здабыла перамогу ў самага багатага беларускага клуба, лідара нашага чэмпіянату. І добра б салігорцы правіселі чатыры таймы на варотах малдаван, а апанэнтам моцна пашчасціла...Дык не ж! Усё было заканамерна! Паводле ўражанняў ад двухсерыйнай дуэлі, «Мілсамі» і «Шахцёр» - спаборнікі, вартыя адзін аднаго.

Добра хоць мальтыйскіх рыцараў адолелі. А то пасля візіту ў логава бтампліераў» было трывожна. Крыўдна, што «Мінск» - клуб практычна без заўзятараў, калі не лічыць, вядома, магутнай купкі адданых фанатаў. Нядрэнна, бо часам гуляюць хлопцы. Для каго?

У БАТЭ падобнай праблемы даўно няма. Сваімі поспехамі, гульнёй, доўгатэрміновым планамерным развіццём клуб набыў усеагульную ўвагу і пашану. Але, калі ўсё занадта добра, гэта таксама дрэнна.

Барысаўчане вылучаюцца перш за ўсё таму, што агульны фон вельмі няўцешны. Колькі б ні казалі, што канкурэнцыя ў чэмпіянаце Беларусі стала сур'ёзнай, што футбалістам прыходзіцца выкладвацца ў многіх матчах, ствараецца ўражанне, што ні на адзін паядынак нацыянальнага першынства наш флагман не выходзіць са 100-адсоткавай мабілізацыяй. Прынамсі кожны гулец думае, што варта БАТЭ крыху пастарацца - і ўсё тут жа стане на свае месцы.

Прыкладна з тым жа настроем барысаўчане падышлі да супрацьстаяння з Карагандзінскім «Шахцёрам». Ніхто не ўбачыў у казахах спаборніка еўрапейскага маштабу. Ды і якая Караганда Еўропа?! Гэта ж Азія! «Каманда, якая не больш моцная за «Днепр», - сказаў Анатоль Капскі постфактум, фактычна паўтарыўшы памылку, што дапусцілі яго падначаленыя напярэдадні. Для якіх гэта было што заўгодна, але не паядынак Лігі чэмпіёнаў. Бо даўно вядома: моцны апанэнт ці слабы - вызначаецца толькі на полі. І сапраўдным адкрыццём стала непадрыхтаванасць барысаўчан дэманстраваць разуменне гэтай простай ісціны. Замест упэўненых у сабе заваёўнікаў «Баварыю перад вачыма паўстала раз'яднаная каманда, гульцы якой дапускалі абуральныя, няўяўныя памылкі. І наступны «разнос» ад кіраўніцтва толькі пацвердзіў, што не ўсё гладка у «family».

Настрой быў бы зусім мінорным, калі б не матч у Заграбе. Менскаму «Дынама» дастаўся, напэўна, самы небяспечны спаборнік. І многія падспудна былі гатовыя да таго, што «бела-блакітныя» не вытрываюць. Бо ў каманды новы трэнер, толькі-толькі стартавала чарговая Чыжоўская перабудова... Але матч у Заграбе сапраўды атрымаўся бліскучым. А якія галы былі забітыя абедзвюма камандамі! Хай-клас, які дастойны і групавога раўнда еўрапейскіх турніраў. Нягледзячы на перманентныя праблемы, мабыць, застаўся з ранейшых часоў у «Дынама» загадкавы пераможны дух, якога набраліся і сербы на чале са ўдосталь павесяліўшымся Вяселіновічам.

Гэта быў добры матч. Але нам трэба больш такіх. Наўрад ці чэмпіянат Беларусі нават з новай формулай стане пляцоўкай для відовішча падобнага ўзроўню. Менавіта таму я паўгода назад прапанаваў ідэю аб неабходнасці правядзення чэмпіянату ВКЛ. Так, яна, на першы погляд, выглядае нерэалістычнай. Але яшчэ больш нерэалістычным выглядае прагрэс беларускага футбола ва ўмовах цяперашняга балота, калі клубы з’яўляюцца нахлебнікамі краіны за кошт дзяржпадтрымкі і ствараюць бачнасць канкурэнцыі, а самі не імкнуцца ні да якіх асаблівым дасягненняў. Усіх усё задавальняе...