Віктар Ганчарэнка: Трэніраваць ЦСКА - вялікі гонар і адказнасць

Новы галоўны трэнер ЦСКА распавёў аб сваім вяртанні ў армейскі клуб.

– Па-першае, мне вельмі прыемна вярнуцца сюды, улічваючы, што я ўсіх добра ведаю. Гэта вялікая адказнасць і вялікі гонар. Усё ж мы ведаем, што ЦСКА ў апошнія гады быў лідарам расейскага футбола. Каманда здабыла пад кіраўніцтвам Леаніда Віктаравіча, а раней з Валерыем Георгіевічам шмат розных тытулаў. Мне прыемна, што мяне запрасілі на гэтую пасаду. Зраблю ўсё, што ў маіх сілах, каб павялічваць ранейшыя дасягненні, - распавёў Віктар Ганчарэнка ў інтэрв'ю pfc-cska.com.

– Вы правялі серыю гутарак з Раманам Бабаевым, Леанідам Слуцкім. Ці можна сказаць, што у асноўных пытаннях, якія датычацца жыццядзейнасці каманды, вашы погляды супадаюць?

– Вядома. Мы і так шмат размаўлялі з Леанідам Віктаравічам. Ён выказаў сваё меркаванне, мы яшчэ будзем мець стасункі. З Раманам Юр'евічам была размова пра тое, што было, што будзе, як выбудоўваць стасункі. Усе гэтыя пытанні мы абмеркавалі, каб плённа папрацаваць.

– Далейшая таварыская трэнерская рада ад Леаніда Віктаравіча магчымы?

– Можна не сумнявацца, што мы з ім яшчэ пагаворым. Улічваючы, што ён заўсёды адкрыты да камунікацыі. Калі пытанні будуць падчас падрыхтоўчага перыяду, або ўжо калі пойдуць гульні, ён заўсёды дапаможа сваім парадай.

– Вы добра знаёмыя з магчымасцямі вайсковых футбалістаў. Як гэты чыннік можа дапамагчы вам у працы?

– Толькі станоўча. Дастаткова добра ведаю якасці і характар кожнага. Ёсць шмат няпростых футбалістаў. У камандзе, якая дамагаецца шмат чаго, па-іншаму быць не можа. Але рэакцыя кожнага футбаліста мне добра вядомая. Не думаю, што нам спатрэбіцца час на знаёмства. Тым больш усе разумеюць, што не будзе ніякай рэвалюцыі, будуць толькі крокі, якія дазваляюць паглядзець на каманду з іншага боку.

– Напэўна, падчас працы ва «Уфе» вы пільна назіралі за ЦСКА. Што можаце сказаць аб камандзе і наогул аб клубе, аб інфраструктуры?

– Інфраструктуру я добра ведаю. Што да каманды, то думаю, што на яе адрас было шмат неабгрунтаванай крытыкі. Ёсць аб'ектыўныя прычыны, ёсць суб'ектыўныя. Але крытыка, якую зазнала каманда і Леанід Віктаравіч, была незаслужанай. Зразумела, што ў мінулым годзе каманда была на першым месцы. Але ў гэтым сезоне была траўма Алана Дзагоева, праблемы ў Ромы Яроменкі. З улікам усяго гэтага хлопцы дастаткова добра выступілі ў мінулым часткі. Магчымасці добра вядомыя, добры плацдарм.

– Давайце закранём вашыя асабістыя трэнерскія амбіцый. Ці можаце сказаць, што гэтая праца – галоўны выклік у вашай кар'еры?

– ЦСКА у прэзентацыі не мае патрэбы, і расейскі чэмпіянат дастаткова моцны. Вядома, гэта выклік, па-іншаму ніяк назваць нельга. Больш таго, магу сказаць, што са свайго боку вельмі задаволены тым, як развіваецца мая кар'ера. Праца ў БАТЭ – гэта пазіцыйныя атакі, атакавальны футбол, гульня толькі на перамогу. Затым – «Кубань», «Урал» і «Уфа», у якіх няма такіх чэмпіёнскіх амбіцый, як у ЦСКА.

Але гэта быў своеасаблівы досвед для таго, каб зразумець, што адбываецца ў галовах у футбалістаў, якія не змагаюцца за вядучыя месцы. Я задаволены гэтым досведам. Адная справа – калі ты знаходзішся пад ціскам і ведаеш, што трэба перамагаць кожны матч. Іншае – калі працуеш з камандай, у якой задача не вылецець з прэм'ер-лігі. Гэтая камбінацыя дазваляе трэнеру знаходзіць новыя ідэі, развівацца і не стаяць на месцы.