Лукашэнка гібее без грошай Радзінай

Зусім дрэнныя справы ў жыхароў Драздоў.

Вось і мне нарэшце прыйшоў «ліст шчасця».

Учора патэлефанавала мама і паведаміла, што ад мяне патрабуюць выплаты «падатку на дармаедства». Паведамленне пра гэта даставіла ў дом маіх бацькоў у Кобрыне паштальёнка. Мама адмовілася падпісвацца ў атрыманні паперкі, паведаміўшы, што яе дачка ўжо 6 гадоў як не можа жыць у Беларусі праз віну тых самых уладаў, якія цяпер ад яе патрабуюць грошай. Паштальёнка паставілася да маміных слоў з вялікім разуменнем і паскардзілася, што сама праз тое, што летась не працавала некалькі месяцаў, прызнаная «дармаедам» і ўжо прынесла сама сабе такое ж паведамленне. На гэтай абсурднай ноце жанчыны мірна рассталіся.

Ужо шмат напісана пра тое, як «дэкрэт аб дармаедстве» супярэчыць Канстытуцыі, што пад яго падпалі і выпускнікі ВНУ, і жанчыны ў дэкрэтных адпачынках, і будаўнікі, што працуюць у Расеі, і людзі, што даглядаюць за хворымі сваякамі.

Але шчыра кажучы, паводле лукашэнкаўскіх законаў, я сапраўды «дармаедка». У мой афіцыйны працоўны стаж уваходзяць толькі пяць гадоў навучання на факультэце журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Па заканчэнні ВНУ я працавала на сайце charter97.org.

Гэта апошнія шэсць гадоў у Польшчы я маю «легальнае становішча», а дагэтуль у Беларусі 10 гадоў даводзілася працаваць, як партызану-падпольшчыку, хаваючы сваё месца працы, пасаду, збіраць рэдакцыю на арандаваных кватэрах, хаваць партатыўны кампутар у шафе на выпадак вобыску, а запасны на ўсялякі пажарны трымаць у суседзяў. Выжывала, як магла, але ні капейкі дзяржаўных грошай, у адрозненне ад жыхароў Драздоў, не выдаткавала. Але дзяржава ўсё роўна без мяне жыць не змагла - скончылася ўсё разгромам рэдакцыі, чатырма крымінальнымі справамі і турмой КДБ.

Дарэчы, пра КДБ. Камітэтчыкі дагэтуль не вярнулі мне беларускі пашпарт. Адзін Бог ведае, як мне было цяжка без яго бегчы з Беларусі, але сёння ў яго адсутнасці ёсць пэўная перавага.

Хай гэбэшнікі аплацяць падатак на маё «дармаедства». Так і скажу кобрынскай паштальёнцы. Упэўненая, яна з радасцю аднясе ім паведамленне. Лукашэнка ж загінаецца без грошай Радзінай.

Наталля Радзіна, галоўная рэдактарка charter97.org