Кім хочуць быць сучасныя беларускія падлеткі

Маладыя менчукі распавялі, кім хочуць стаць, калі вырастуць.

У суботу ў менскім ГЦ адбылася прэзентацыя навінкі - KitKat White. Ведама, на мерапрыемства прыйшоў натоўп прадстаўнікоў пакалення Z. Раз цяпер усім так цікава, пра што мараць і чым жывуць падлеткі, kyky.org наведаўся на мерапрыемства і заадно спытаў у маладых менчукоў, кім яны плануюць стаць, калі вырастуць.

За некалькі хвілін да пачатку рэкламнай акцыі пад сцэнай, на якой ужо на ўсю моц наладжвалі экран і камеры для трансляцыі, сабралася нямала народу, большасць - падлеткі. Здаецца, гадоў пяць таму моладзь не выглядала так модна і дзёрзка: пярэстае адзенне, рознакаляровыя валасы, умелы макіяж і стрыжкі толькі з цырульні. На сцэну выходзіць татуіраваныя вядоўца Андрэй Бонд, і «творчы перапынак» пачынаецца.

Сутнасць мерапрыемства простая. Арганізатары раздаюць wi-fi усім ахвочым, каб тыя маглі зайсці ў чат-бот у «Вконтакте» або ў трансляцыю ў Instagram і ўдзельнічаць у розыгрышы. Каб атрымаць падарунак, трэба зайсці ў спецыяльную кабінку і на планшэце, які транслюе малюнак на вялікі экран, намаляваць загаданае арганізатарамі слова. Кожны, хто малюе, атрымлівае батончык. Кожны, хто першы ў каментарах адгадвае слова, атрымлівае сертыфікат Bycard на 10 рублёў. Здаецца, што гэта дробязь, але хоць дробная жыццёвая актыўнасць усё ж лепш, чым хатняя спячка з серыялам.

Працэс «намалюй-угадай» пачаўся роўна ў дзве гадзіны дня. Са старту чатыры словы гледачы трансляцыі адгадалі ледзь не з першых штрыхоў. «Бэтмэн», «сёрфер», «лайк», «супермэн»... Маскульт, што ж вы думалі. Пачынае здавацца, што задуманых арганізатарамі 400 слоў не хопіць ні на дзве гадзіны прэзентацыі, ні нават на 20 хвілін. Але першая загвоздка адбылася з «капучына». Аўтар змог намаляваць каву, але паказаць успененае малако аказалася не так проста. У выніку за першую гадзіну паміж жартамі Бонда гледачы паспелі разгадаць 40 слоў. Пакуль яны гулялі на шакалад, мы прайшліся па тэрыторыі гандлёвага цэнтра і спыталі там падлеткаў пра планы на будучыню. Інфармуем: яны ці дастаткова размытыя, або вельмі нечаканыя.

Першымі ўдзельнікамі сталі Юля і Насця - яны шпацыруюць па гандлёвым цэнтры і аб рэкламнай акцыі яшчэ не ведаюць. На пытанне аб тым, кім хочуць стаць шаснаццацігадовыя дзяўчаты, адказу ў іх таксама няма. «Неяк яшчэ не вызначыліся», - заўважыла Юля, але запэўніла, што ўсё наперадзе, і хутка яны сур'ёзна задумаюцца над гэтым пытаннем.

Наступнымі рэспандэнтамі становіцца цэлая чацвёрка дзяўчынак: Лена, Яна, Каця і Ліза. Усім па пятнаццаць гадоў. Але, у адрозненне ад папярэдняй бяздзейнай кампаніі, дзяўчынкі цалкам упэўнена распавядаюць пра свае прафесійныя мары. Лена хоча стаць лекарам-хірургам, а Яна - анестэзіёлагам. «Нашы бацькі не лекары, - удакладняе Лена.

- Такое жаданне сфармавалася неяк само сабой». Каця раптам кажа, што марыць аб прафесіі цырульніка: «Проста падабаецца і ўсё тут». А сарамлівая Ліза пакуль не вырашыла, кім хоча стаць, ці не любіць дзяліцца планамі. У рэкламных акцыях дзяўчынкі ніколі не ўдзельнічалі - толькі Лена распавяла, што «аднойчы ўдзельнічала ў «Суперлато» і нават код правільны быў», але яна ўсё роўна нічога не выйграла: «Мама сказала, што гэта развод».

Следам за будучымі лекаркамі і цырульніцамі мы знайшлі Паліну і Яну. Дзяўчынкам па 15 і 14 гадоў. Мабыць, маладое пакаленне сапраўды адчувае сябе грамадзянамі свету - амбіцыйная Яна хоча паступіць на міжнародныя адносіны ў БДУ і потым працаваць – за мяжой. Паліна пакуль дакладна не вырашыла: «Занадта шмат ідэй, - разважае дзяўчынка. - Але, сапраўды памятаю, што ў дзяцінстве хацела стаць танцоркай».

Рухаемся далей і заўважаем, што пакуль у апытанні дамінуюць дзяўчыны. Шукаем у натоўпе школьнікаў з кіт-катамі ў руках хлопцаў і знаходзім Дзяніса і Сашу. Абодвум па пятнаццаць гадоў. Аб сваёй будучай прафесіі Дзяніс распавядае нават з ноткамі гонару ў голасе: «Мару стаць зваршчыкам! Вучуся зараз на яго». Яго сябар Саша не такі рашучы і пакуль не вызначыўся. Але, можа, яно і да лепшага.

Далей нам трапляюцца Сцёпа і Улад. Дзецям па трынаццаць гадоў, яны дакладна ведаюць, кім будуць, калі вырастуць. Адказ гучыць маментальна: «Мы будзем кухарамі, - упэўнена кажа Сцяпан. - Мару аб гэтай прафесіі, вельмі падабаецца смачна гатаваць». Хлопцы яшчэ не здагадваюцца, што праз некалькі гадоў стануць марай любой жанчыны.

Наступнай у нашым апытанні становіцца кампанія 13-14-гадовых. Каманда стаіць каля рэкламнага стэнда Kit-Kat, падышоўшы да якога можна атрымаць стыкеры ў мэсэнджары. Косця, Арцём, Даша, Аліна, Паша, Ангеліна і Саша толькі што атрымалі. Калі падлеткі чуюць пытанні, адразу завальваюць нас адказамі і ўцякаюць:

- Зубным лекара буду, - сакоча Косця. - У мяне з біялогіяй усё добра, а з усім астатнім дрэнна.

- А я, наогул, хачу стаць прэзідэнтам, - аб'яўляе Даша. - Толькі не Беларусі... Лепш у Расеі, напрыклад. - Мяркуючы па засяроджаным, твары дзяўчынкі, яна не жартуе.

- Я хачу стаць прафесійным BMXерам. Прафесійным! - паведамляе Арцём. Толькі мы хочам спытаць, што адрознівае аматара трукавага ровара ад профі, нас тут жа перабівае Паша.

- Я таксама спортам займаюся. Толькі футболам. Таму буду футбалістам.

Наступным мы сустрэлі Дзіму. Яму пятнаццаць гадоў і ён згодны ўдзельнічаць у апытанні, але толькі на хаду - яго чакаюць сябры. Дзіма шчыра кажа, што пакуль не разабраўся з прафесіяй, але «пара ўжо вызначацца» - дакарае сябе хлопец.

Кампанію яго сяброў мы сустракаем у ліфтаў. Артур, Мацвей, Васіль, Уладзіслаў і Лера таксама згаджаюцца адказаць на нашыя пытанні. Артур марыць стаць арт-дызайнерам, аб творчай прафесіі задумваецца і Вася - ён хоча стаць фатографам: «Гэта маё самае галоўнае хобі. Хацелася б, каб яно стала прафесіяй».

- А я хачу стаць праграмістам, - Улад, на здзіўленне, першы з апытаных, хто ўспомніў пра IT. - Там цікава і дора плацяць.

Мацвей хоча стаць касманаўтам, бо на такой працы «ёсць шанец зваліць з гэтай планеты».

- А я мару стаць настаўнікам, - кажа Лера. - Мне падабаецца вучыць.

Хлопцы сыходзяць, а мы вяртаемся да сцэны і спадзяёмся, што Лера не расчаруецца ў прафесіі настаўніка.

На сцэну як раз падымаецца блогерка Юля Гадунова. Яна збірае радасны натоўп, і, мяркуючы па апладысментах у зале, становіцца відавочным хэдлайнерам мерапрыемства.

На сцэне Юля расказвае Бонду, што ў блогасферы ёй цесна: ужо чатыры месяцы яна займаецца музыкай, і хутка «парадуе сваіх прыхільнікаў». Гадунова заканчвае сваю прамову тым, што папулярнасць вымяраецца не ў падабайках, а ў стаўленні людзей да тваёй персоны. Пасля гэтага Юля ладзіць свой розыгрыш: малюе прадметы на планшэце, а тым, што адгадалі дорыць свае ж швэдры. Першы прыз забрала дзяўчынка Аня - пасля таго, як яна спусцілася са сцэны, мы і ў яе спыталі пра планы на жыццё. Дванаццацігадовая лэдзі ці то праз узрост, ці то праз хваляванне таксама не змагла адказаць, кім хоча быць. Але, гледзячы ў яе шчаслівыя ад сустрэчы з Гадуновай вочы, мы дзівімся, як гэта ні яна, ні ўвогуле хоць хто-небудзь з рэспандэнтаў не сказаў нам, што хоча быць відэаблогерам.