Пуцін у небяспецы

Крамлёўскі кіраўнік патрапіў у поўную ізаляцыю.

7-8 ліпеня ў Гамбургу пройдзе саміт «Вялікай дваццаткі». Раней меркавалася, што менавіта гэтае мерапрыемства стане месцам першай сустрэчы прэзідэнтаў Расеі і ЗША. Але пакуль ні расейская старана, ні амерыканская не пацвярджаюць факт дамоўленасці аб сустрэчы Дональда Трампа і Уладзіміра Пуціна. Сваім меркаваннем аб тым, як для Пуціна пройдзе саміт G20 і чаго баяцца ў Крамлі, з «Апострофом» падзяліўся расейскі апазіцыйны палітык Канстанцін Баравы.

Галоўная праблема Пуціна цяпер - кантакты. Відавочна, што ён у глыбокай ізаляцыі, і для кожнага палітыка нават самыя простыя кантакты з Пуціным - гэта вельмі шмат лішніх пытанняў ад журналістаў і грамадзян. А для Пуціна - частковае палягчэнне гэтай ізаляцыі. Галоўнае, чаго дамагаецца Пуцін, - магчымасці пачатку хаця б імітацыі перамоваў з амерыканцамі. Цяперашняе становішча вельмі небяспечнае для Пуціна і Расеі, бо пагаршэнне эканамічнага і палітычнага стану краіны адбываецца вельмі раўнамерна і ўвесь час. Апошнія рэсурсы растаюць, іх ужо, уласна кажучы, няма. Усё становіцца вельмі дрэнна, але павольна, як Пуцін і сказаў. Крэмль увесь час думае пра небяспеку ўсёабдымных санкцый. Санкцыі, за якія нядаўна прагаласаваў Сенат ЗША, - гэта намёк на ўсёабдымныя санкцыі. Сектаральныя санкцыі - гэта ж вельмі сур'ёзна. Усе ўгоды з РФ валодаюць падвышанымі рызыкамі.

Апошняя заява Мінабароны Расеі, што яны будуць знішчаць усе лятальныя аб'екты ў Сірыі, магла б стаць падставай для Трампа адмовіцца ад сустрэчы з Пуціным. Але я думаю, што сустрэча будзе. Кароткая. Мара Пуціна аб маштабнай сустрэчы, на якой будуць абмяркоўвацца і Сірыя, і Украіна, і неўступленне Украіны ў NATO, і Крым, не збудзецца. Перамоваў у поўным сэнсе гэтага слова, як і сустрэч з загадзя сфармаванай позвай і нейкім укладаннем пагадненняў, не будзе. А сустрэча, якая можа быць намёкам на падрыхтоўку перамоваў, магчыма, адбудзецца. Нават мяркую, што добрасардэчны Дональд Трамп можа вымавіць добрыя словы пра магчымасць перамоваў. Аднак, зрабіць прарыўных акцыю, як спадзяюцца ў Крамлі, пакуль немагчыма.

Перамовы мяркуюць узаемныя саступкі, але Крамлём жа не зроблена зусім нічога. Зразумела, чаму Крэмль, замест таго, каб развязваць праблемы, шляхам правакацый стварае падставы для перамоваў. А калі яны не могуць прывесці да выніку, перамовы становяцца бессэнсоўнымі.

Акрамя Данбаса і Крыма, у еўрапейскіх палітыкаў вельмі шмат праблем: і адзінства Еўразвязу, і сітуацыя ў Сірыі, наогул на Блізкім Усходзе, і многія іншыя. Безумоўна, праблема Украіны - не галоўная на саміце. На жаль. Мне здаецца, для еўрапейцаў цяпер галоўнае тое, да чаго заклікае Дональд Трамп, - браць на сябе больш адказнасці за ўласныя пастановы і дзеянні. Украінскі крызіс - гэта таксама вынік бяздзейнасці еўрапейцаў. Калі б у 2008 годзе, у час пачатку вайны ў Грузіі, рэакцыя была больш адэкватнай, калі б амерыканцам не давялося рэальна ўмешвацца, каб спыніць канфлікт, а гэтым займаліся б еўрапейцы, і не на ўзроўні зусім пустога пагаднення Мядзведзева-Сарказі, можа быць, сённяшнія праблемы Украіны мелі б зусім іншы маштаб, еўрапейскія праблемы з адзінствам выглядалі б інакш. Так што абмеркаваць на саміце ёсць што, і вельмі шмат.