Бабруйчанка пра вучобу ў Партугаліі: Мне плацілі стыпендыю тысячу еўраў

Як студэнтка з Бабруйска вучылася ў партугальскім універсітэце.

Студэнтка 4 курса факультэта замежных моў Магілёўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя А.Куляшова Аляксандра Перагудава цэлы год правяла ў Партугаліі, у горадзе Порту, піша bobruisk.ru. Тут дзяўчына вучылася ў мясцовым універсітэце.

Родам Саша з Бабруйска, вучылася ў сярэдняй школе №27 і гімназіі №2. Пасля школы надумала паступаць менавіта ў Магілёўскі ўніверсітэт: ведала, што пры добрай вучобе і належнай стараннасці адсюль можна на год паехаць вучыцца ў іншую краіну паводле праграмы абмену студэнтамі.

Як даведалася пра праграму

Саша была ўжо на другім курсе, калі заўважыла на стэндзе ўніверсітэта аб'яву. У ёй распавядалася пра адукацыйную праграме Erasmus Mundus, у якой было задзейнічана 20 універсітэтаў з Еўразвязу і суседніх рэгіёнаў. Удзельнічаючы ў праграме, ты вывучаеш мову, культуру іншай краіны, а таксама дзелішся сваім, набываеш веды.

– Я даведалася, якія дакументы трэба сабраць і да якой даты аддаць у міжнародны аддзел універсітэта, – распавядае Саша. – Акрамя стандартных папер, трэба было напісаць тры матывацыйныя лісты і аўтабіяграфію. Прычым усё на ангельскай мове. У прынцыпе, складана не было, усе сабрала хутка.

Тры лісты паляцелі ў тры ўніверсітэта ў розных краінах. Першым прыйшло пацвярджэнне з Партугаліі. І ўжо 2 верасня 2016 года Аляксандра была ў Порце.

У чужой краіне

Цэлы год дзяўчына вучылася ў Universidade do Porto паводле спецыяльнасці «Літаратура, мова і культура». Па прыездзе два тыдні замежнікам даваліся на адаптацыю: знаёмства з універсітэтам, прадметамі, выкладчыкамі і іх патрабаваннямі.

– Горад, інтэрнат – усё гэта мне вельмі спадабалася. Але, ведаеце, больш за ўсё добра было тое, што за намі былі замацаваныя так званыя куратары. Яны дапамагалі нам збіраць неабходныя паперы, праводзілі экскурсіі, калі нам патрэбна была іншая дапамога, не важна, якая, яны заўсёды нам дапамагалі. А мой куратар Дуард стаў яшчэ і маім найлепшым сябрам.

Такім памочнікам можа стаць кожны ахвотны.

Адрозненні ў вучобе

Неафіты адразу рэгіструюцца ў агульнай універсітэцкай кампутарнай сістэме. З дапамогай інтэрнэту студэнты ў Партугаліі глядзяць расклад, даведаюцца, калі сесія. Пытанні пра свае прадметы выкладчыкі таксама пакідаюць студэнтам у сістэме.

Замежнікам трэба было выбраць 5 абавязковых прадметаў, па ім у канцы семестра здавалі экзамены. Але наведваць можна было ўсе лекцыі. Выкладанне вялося на ангельскай мове, на ангельскай і на французскай.

Яшчэ ў партугальскім універсітэце не было канкрэтных пытанняў да іспытаў. Ты проста рыхтуешся паводле ўсёй праграмы. А калі прыходзіш на экзамен, выкладчык дае ліст з заданнямі – і гэта могуць быць якія хочаш пытанні па тэме.

– Мне неяк трапілася пытанне: амерыканская ідэалогія на прыкладзе паўночна-амерыканскай літаратуры. Сядзіш потым і пішаш усё, што памятаеш, – распавядае Саша.

А ёсць прадметы, якія там наогул не трэба здаваць. Ходзіш на заняткі, на працягу семестра працуеш, здаеш тэсты, і ўсё.

– Гэта чымсьці нагадвае наш «аўтамат» – выканаў усе патрабаванні і – вольны, – усміхаецца Саша. – Усе гэтыя патрабаванні ўстанаўлівае там выкладчык.

Што здзівіла

– Некаторыя ў нас усё яшчэ не могуць прывыкнуць да 10-бальнай сістэмы ацэнкі ведаў, а ў Партугаліі яна 20-бальная!

– Яны вучацца ва ўніверы ўсяго тры гады, затым – год магістратуры. Адна «пара» ў іх доўжыцца дзве гадзіны. Званкоў няма, таму выкладчык сочыць за часам і сам адпускае студэнтаў.

– Не ставала часам... хатняга задання, як у нас. Мяркуецца, што ў вольны час студэнт павінен займацца самаадукацыяй. І хачу адзначыць, што вучыцца партугальцы любяць. Для гэтага ў іх ёсць усе варункі. Толькі ў нашым навучальным корпусе знаходзілася бібліятэка на сем паверхаў. Студэнтаў сюды прыходзіла вельмі шмат. Адзіны мінус – амаль усе кнігі ў адным экзэмпляры. Даведацца, дзе знаходзіцца літаратура, якая цікавіць цябе, калі яе прынясуць і г. д., можна было зноў-такі ў інтэрнэце.

Выдаткі

Каб вучыцца ў Порце, дзяўчыне трэба было аплаціць толькі візу (60 еўра). Стыпендыя складала 1 000 еўраў. З іх 264 еўры сыходзілі на аплату інтэрната і «камуналку». Інтэрнат быў калідорнага тыпу, а пакоі больш падобныя на невялікія кватэры. Жыла дзяўчына з іншай студэнткай з Беларусі.

Блізу 200 еўраў на месяц сыходзіла на ежу. Харчаваліся ў фудкорце, кавярнях, невялікіх рэстарацыях. І самі гатавалі – у пакоі была кухня.

– Закупляліся ў крамах у дні зніжак. Калі параўноўваць з нашымі коштамі, то штосьці там было танней, штосьці даражэй, – кажа Саша і падае партугальскі цэннік (за 1 кг): памідоры – 3-4 еўры, мяса – 4-6 еўраў, самая танная свініна – 2-4 еўры, курыца – ад 4 еўраў, яблыкі – 1-3 еўры, бананы – 1 еўра, сыр мог каштаваць і 10 еўраў за кг...

ВОЛЬНЫ ЧАС

Сашы больш за ўсё падабалася хадзіць у кіно. Усе навінкі паказвалі на мове арыгінала з партугальскімі субтытрамі. Білет у кінатэатр каштаваў 8-11 еўраў, са студэнцкай зніжкай – 5-8 еўраў.

Удалося таксама некалькі разоў з'ездзіць на экскурсіі ў Барсэлону, Мілан, Амстэрдам, Мадрыд, Парыж, нават на выспу Мадэйру, не кажучы аб іншых, больш маленькіх мястэчках. Квіткі каштавалі 134 еўры, бо купляла загадзя. У сярэднім на падарожжа сышло блізу 1 000 еўраў, уключаючы экскурсіі і пражыванне.

ШТО Ў ВЫНІКУ

– Я зразумела, што навучанне ў Магілёўскім універсітэце таксама мае свае плюсы, – кажа Саша. – У нас разнастайнасць прадметаў, усё ж для агульнага развіцця гэта карысна. Але праз тое, што выконваеш шмат заданняў не паводле профілю, не стае часу на асноўныя прадметы.

За год у Партугаліі дзяўчына падвучыла сваю ангельскую і французскую і пачала вучыць партугальскую. Калі б засталася яшчэ на год, магла б атрымаць дыплом.