19 сакавiка 2024, aўторак, 7:34
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

«Коммерсантъ»: Форум з удзелам Лукашэнкі ды Пуціна здаўся спектаклем абсурду

67
«Коммерсантъ»: Форум з удзелам Лукашэнкі ды Пуціна здаўся спектаклем абсурду

Пытанні ўзнікалі адно за адным, а Лукашэнка няўмольна даваў падставы для новых.

Журналіст «Коммерсанта» Андрэй Калеснікаў паіранізаваў з паводзін беларускага дыктатара і ягонага малодшага сына на пятым форуме рэгіёнаў у Магілёве.

Перш чым узяць удзел у працы Форуму рэгіёнаў, Уладзімір Пуцін і Аляксандр Лукашэнка сустрэліся сам-насам. Яны ўжо зайшлі ў перамоўны пакой на другім паверсе ДК, калі іх спыніў Міхаіл Мясніковіч, старшыня «савета рэспублікі» Беларусі. Спадар Мясніковіч вызначыў павіншаваць Уладзіміра Пуціна і Аляксандра Лукашэнку з днём нараджэння Уладзіміра Пуціна.

- Мы вам нават падарунак падрыхтавалі! - урачыста сказаў Міхаіл Мясніковіч.

— А які? - зацікавіўся Уладзімір Пуцін.

- Граматы выпісалі— - са светлай усмешкай на твары прызнаўся Міхаіл Мясніковіч.- Вам і Аляксандру Рыгоравічу!

Ды хіба можна было сумнявацца, што нават калі дзень нараджэння ва Уладзіміра Пуціна, Аляксандр Лукашэнка таксама павінен мець да гэтага непасрэднае дачыненне і стаць паўнавартасным удзельнікам урачыстасці.

Сам Аляксандр Лукашэнка ў пачатку размовы казаў Уладзіміру Пуціну, прызнацца, дзіўныя рэчы. Так, ён заявіў, што рады вітаць Уладзіміра Пуціна «на гэтым лапіку, можна сказаць, расейскай зямлі».

- Так,— пацвердзіў ён сваю ўласную думку, - гэта лапік больш расейскай, чым беларускай зямлі!

Такая настойлівасць наводзіла на думку, ці не рыхтуецца ўжо, напрыклад, вяртанне Магілёўскай вобласці ў «родную гавань»? Мне здавалася, Аляксандр Лукашэнка павінен быць апошнім чалавекам, хто можа вымавіць такія словы. Але ён быў першым.

- Я тут, - прадаўжаў Аляксандр Лукашэнка, - хадзіў сваімі нагамі!

Усё гэта было, без сумневу, яшчэ больш дзіўным. Што хацеў сказаць Лукашэнка? Што ён мог бы хадзіць і чужымі? Што дзесьці ён ходзіць сваімі нагамі, а дзесьці - чужымі? Але дзе?

Гэтыя і многія іншыя пытанні ўзнікалі адно за адным, а Аляксандр Лукашэнка няўмольна даваў ежу для новых.

- Амаль басанож! - усклікнуў ён.

Ды як жа гэта «амаль»? У шкарпэтках, ці што?

— Увогуле,— сказаў на заканчэнне беларускі дыктатар,— успаміны пра гэты горад надта добрыя.

А ў мяне, ужо разумеў я, цяпер будуць прынамсі моцныя.

Пасля гэтага Уладзімір Пуцін і Аляксандр Лукашэнка адасобіліся, кіўнуўшы журналістаў (але і так ужо было дастаткова), і ў зале іх пачалі чакаць прыкладна паўтысячы ўдзельнікаў Форуму рэгіёнаў.

Гутарка двух кіраўнікоў паводле сцэнару службаў пратакола была разлічаная на 20 хвілін, але было відавочна, што яна зацягнецца: хоць бы таму, што менавіта ў гэта раніцу міністр энэргетыкі Расеі Аляксандр Новак абвясціў, што Расея ўвяла забарону на экспарт светлых і цёмных нафтапрадуктаў, а таксама звадкаванага вуглевадароднага газу ў Беларусь да канца 2019 года. Гэта тычыцца і бензіну, і дызельнага паліва, і мазуту.

Пасля гэтага, шчыра кажучы, і ўвесь форум рэгіёнаў, які сімвалізуе сабою асаблівае стаўленне паміж дзвюма краінамі, ды што там — брацкімі рэспублікамі, па зямлі якіх людзі бегаюць туды-сюды амаль басанож, здаваўся мне цяпер нейкім спектаклем абсурду, які дэманстравалі нам у Палацы культуры вобласці нароўні з гала-канцэртам «Мы разам - мы разам!» для ўдзельнікаў Форуму.

Але ўсё ж варта было аддаваць сабе справаздачу ў тым, што гаворка ідзе перш за ўсё аб пастаўках нафтапрадуктаў, а не самой нафты, з якой Беларусь сама робіць нафтапрадукты і не толькі забяспечвае сябе, але і гандлюе імі з іншымі краінамі.

Аднак з пункту гледжання Расеі гэта быў учынак. Доўгачаканы, прычым не самы дружалюбны. Гэтая гісторыя была аб тым, што наступным разам гаворка можа пайсці і аб самой нафце.

Я зайшоў у актавую залу і агледзеўся. Тут па-ранейшаму панавала цішыня: Уладзімір Пуцін і Аляксандр Лукашэнка маглі з'явіцца ў кожную секунду. Губернатар Тульскай вобласці Аляксей Дзюмін, губернатар Краснадарскага краю Веніямін Кандрацьеў, дзяржсакратар «Саюзнай дзяржавы» Рыгор Рапота, спікер Савета Федэрацыі Валянціна Мацвіенка, усё той жа Міхаіл Мясніковіч, кіраўнікі беларускіх рэгіёнаў, міністры беларускага ўрада...Усе былі тут.

Але не, не ўсе. Я цяпер ужо выразна разумеў, што мне ў гэтай зале не стае аднаго чалавека, да якога прывыкла, як да роднага, не толькі ўся Беларусь, але і я ўжо таксама, напрыклад. Я не бачыў тут Міколкі, а дакладней Мікалая.

Ці не здарылася чаго, турбаваўся я ўжо. Ці, можа, ён на перамовах са сваім бацькам і з нашым? Ды не, не было там не хлопчыка, а амаль што ўжо мужчыны.

Я вызначыў на час выйсці з залы, бо разумеў, што яшчэ чакаць і чакаць. І Божа! Ля самых дзвярэй я ўбачыў сына Аляксандра Лукашэнкі. Ён глянуў, кіўнуў (не, ён жа не ведаў мяне) і папераджальна адкрыў дзверы. Яго не трэба было прасіць двойчы ці хаця б адзін раз. Ён нават, па-мойму, злёгку пакланіўся.

Форум пасля таго, як у зале нарэшце з'явіліся Аляксандр Лукашэнка і Уладзімір Пуцін, адкрыў губернатар Тульскай вобласці Аляксей Дзюмін. Так, самакрытычна заўважыў ён, у Тульскай і Магілёўскай абласцей няма агульнай мяжы. Але хіба гэта нешта значыць! І дзесяць хвілін спадар Дзюмін падрабязна даводзіў, чаму гэта нічога не значыць.

Аж да таго, што ў Тульскай вобласці хочуць вырошчваць беларускую бульбу, а ў Беларусь пастаўляць бульбяныя шматкі (і ўжо пастаўляюць). Так, некалькі цынічна, але хіба можа быць па-іншаму?

Аляксандр Лукашэнка, зрэшты, асцярожна заўважыў «што «нарэшце напярэдадні форуму мы дамовіліся (у Сочы гэта было.- А. К.), як будуць развязвацца нашы праблемы», і спаслаўся на тое, што ва ўзаемных пастаўках увесь час узнікаюць нейкія абмежаванні (раніцай ён мог у гэтым лішні раз пераканацца).

Але агулам ён гаварыў з залай проста пранізліва:

- Ёсць досвед супрацоўніцтва і на Далёкім, але такім родным Сахаліне!

І ўжо цяпер кожны ўдзельнік форуму павінен быў сам для сябе вызначаць, чаму Сахалін для яго асабіста такі родны (дзякуй богу, не трэба было хаця б мучыцца, чаму ён такі далёкі).

Як быццам бы засмучаны быў Аляксандр Лукашэнка праз тое, што сёлета ўсяго пяцьдзесят беларусаў паступілі ў расейскія ВНУ, у той час як у ВНУ Еўропы — больш за дзве тысячы. Ён прызнаваў, што прымусіць іх вучыцца ў Расеі немагчыма, «але можна зрабіць так, каб іх больш вучылася ў Расеі».

Пасля прамовы Аляксандра Лукашэнкі быў абвешчаны перапынак, якім Уладзімір Пуцін скарыстаўся, каб паляцець у Маскву. Астатнія ўдзельнікі форуму не спяшаліся разыходзіцца. Расейцы, такое ўражанне, даўно не бачылі адзін аднаго і хацелі нагаварыцца.

Напісаць каментар 67

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках