Беларус праз памылку паставіў на 4-ты гол французаў і выйграў $8 тысяч

Перад фінальнай гульнёй чэмпіянату свету жыхар Менска зрабіў стаўку ў 3,2 рубля.

Мянчук Андрэй робіць стаўкі на футбольныя матчы вось ужо шэсць гадоў. У мінулым сам футбаліст, ён перыядычна робіць стаўкі на невялікія сумы. Перад фінальнай гульнёй чэмпіянату свету ён зрабіў стаўку ў 3,2 рубля ў гульні «Спортпрогноз». Паводле правілаў ён павінен быў разгледзець колькасць галоў у трох матчах, адным з якіх была гульня Францыя - Харватыя, піша «Онлайнер».

- У гэтай гульні трэба адгадаць дакладную колькасць галоў у трох прыведзеных матчах, - тлумачыць Андрэй. - Акрамя фінальнага матчу Францыя - Харватыя, мне трэба было адгадаць рахунак у двух гульнях амерыканскай футбольнай лігі. Я паставіў 0:0 і 1:1, яны сышліся. А вось у матчы фіналу чэмпіянату свету паставіў на тое, што Харваты могуць забіць 0, 1, 2 ці 3 галы, і, як я тады думаў, зрабіў аналагічную стаўку на французаў.

У выніку Францыя перамагла Харватыю з лікам 4:2. А Андрэй выйграў 16 тысяч рублёў - адзін з самых вялікіх выйгрышаў у гісторыі гульні.

- Калі французы забілі трэці гол, я ўзрадаваўся, што меў рацыю, але на чацвёртым настрой мой упаў, я разумеў, што мая стаўка не выйграла, - тлумачыць ён. Знерваваўся, таму што гэтага не павінна было быць.

Але якое ж было здзіўленне мужчыны, калі ён стаў правяраць стаўку і яна была выйгрышнай.

- Я вачам сваім не паверыў, - цешыцца мужчына. - Высветлілася, што я прапусціў лічбу 3 і механічна, паставіў чацвёрку. Нават не думаў пра гэта. 4 - не мая лічба, занадта шмат, тым больш для фіналу. Гэта выключэнне, якое ніколі не здараецца.

Даслоўна на днях Андрэй забраў свой выйгрыш з офіса «Спорт-пары». Прыйшоў разам з жонкай, кажа, на выйграныя грошы купіць ёй футра, як і абяцаў.

- Жонка не верыла да таго самага моманту, як мы прыйшлі ў офіс, - тлумачыць мужчына. - Калі нам афіцыйна ўручылі грошы, тады яна ўжо зразумела, што гэта не жарт.

Мужчына наважыў пакінуць у сакрэце сваю прафесію і наадрэз адмовіўся фатаграфавацца.

- Я далёка не публічны чалавек, ды і праца не дазваляе, - адзначыў ён. - На самім чэмпіянаце я заўзеў за Харватыю. Мы ўсёй сям'ёй заўзелі. Гэта іх лепшае пакаленне пасля Шукера, Прасінечкі, Бобана. І Мадрыч, і Манджукіч, і Ракіціч, і той жа Віда, хутчэй за ўсё, апошнім разам гулялі на чэмпіянаце свету. І яны гулялі настолькі добра! Зачапілі нас менавіта сваёй гульнёй. Мне вельмі падабалася, калі харваты гулялі ў паўфінале з Англіяй. Яны зраўнялі лік, потым выйшлі наперад - і ўсё роўна ляцелі ў атаку. Францыя ў фінале гуляла не так. Забіла - і адразу ж плот, сцяна, усё ў абароне. Харваты не такія, яны ўвесь час лезуць наперад. Прапускаюць, але і забіваюць. Гэтым і падкуплялі. Чытаў, у Заграбе іх учора як герояў сустракала паўмільёна чалавек.