19 сакавiка 2024, aўторак, 14:27
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Ён абвесціў вайну беларускім дзецям

109
Ён абвесціў вайну беларускім дзецям
ІРЫНА ХАЛІП

Настаўніца з партай, што лаецца матам, – не прыватная гісторыя.

Ну што, цяпер вы ўсё зразумелі? Спадзяюся, больш не будзеце сур'ёзна разважаць на тэму, хто вінаваты: настаўніца з партай, якая лаецца матам, або вучань, які яе да мату з партай давёў. Забудзьцеся. Гэта не прыватная гісторыя. Не скандал у асобна ўзятай школе. Настаўніца, дырэктарка школы, бацькі – гэта ўжо так, залежны стан, смецце пад нагамі Лукашэнкі. Ён выдатна зразумеў, што дарослых ужо зламаў. З імі можна рабіць усё, што заўгодна. І цяпер ягоная мэта – дзеці. Фактычна ён абвесціў вайну беларускім дзецям. Таму што яны яшчэ ў стане супраціўляцца.

Усеагульная памылка – шукаць вінаватага сярод удзельнікаў гісторыі. Неверагоднае глупства – высвятляць, чым дзіця ўгневала чужую падменную настаўніцу. Поўная душэўная блізарукасць – разважаць на тэму «ёй трэба прайсці курс псіхатэрапіі і прапіць заспакойлівыя». Не тое, усё не тое. Галоўнае ў гэтай гісторыі – сігнал да палявання.

Слова «шчанюк», калі памятаеце, у СССР традыцыйна ўжывалася ў выпадку, калі дарослы не мог стрываць тое, што дзіця, ці падлетак, ці малады чалавек – галоўнае той, хто ўзростам і сацыяльным становішчам знаходзіцца ніжэй ад яго, – дазваляе сабе не згаджацца: «Ты каму пярэчыш, шчанюк?» Так што слова гэтае з вуснаў Лукашэнкі – нават не ад хамства, а ад страху і крыўды. Дзеці, аказваецца, нічога не баяцца, у адрозненне ад бацькоў. Дзеці смяюцца там, дзе павінны стаяць на стойку «смірна» і маўчаць. Дзеці не прызнаюць аўтарытэт настаўніка апрыёры – іхнюю павагу трэба заслужыць. Дзеці не думаюць, што дарослы – абавязкова разумны і яго трэба слухацца. Дзеці ўжо не бягуць скардзіцца на педагагічную несправядлівасць маме, якая, у сваю чаргу, пабяжыць у школу, дзе ёй добра прамыюць мазгі, і дадому яна вернецца з рабскім «лепш прамаўчаць, а то ж яму яшчэ тут вучыцца». Дзеці інтуіцыйна гэта разумеюць і заклікаюць на дапамогу ўсёмагутны YouTube: галоснасць – гэта бяспека. Дык вось, гэтыя дзеці – бунтары на права нараджэння. Яны нарадзіліся ў гэтым веку, з інтэрнэтам і відэахостынгам. Дарослы для іх – гэта прадстаўнік іншай, хоць часта і сяброўскай, супольнасці, а зусім не жыхар неба, чыё слова не мае быць пад сумневам. А гэта значыць, што дзеці – мярзотнікі. «Шчанюкі». Іх не падпарадкаваць загадам і вокрыкам. У іх яшчэ застаўся шанец вырасці свабоднымі. А гэта смяротная пагроза. Значыць, ламаць, падпарадкоўваць, ціснуць іх трэба ўжо цяпер, пакуль не выраслі.

З нагоды дарослых Лукашэнка не турбуецца: іх можна рэзаць на кавалкі – яны не стануць пярэчыць. Спроба бацькоўскага бунту ў гомельскай школе – гэта ўжо настолькі лішняе таму пацверджанне, што і без яго можна было абысціся. Прыйшлі запатрабаваць вяртання дырэктаркі, зладзілі стыхійны мітынг, напэўна, ганарыліся ўласнай адвагай – роўна да таго моманту, пакуль прадстаўнік абласной адміністрацыі не загадваў ім разысціся. Яны і разышліся – чыноўнік жа дарэмна казаць не будзе. Усё, больш няма чаго пра іх казаць, як і пра тую неадэкватную цётку з партай наперавес. Гэта ўжо не школьная драма. Гэта пачатак палявання на дзяцей. Рогі трубяць.

Мэта – зрабіць дзяцей такімі ж паслухмянымі і запалоханымі, як іх бацькі. Не дапусціць з'яўлення вольнага пакалення ў Беларусі. Паспець ператварыць іх у рабоў да заканчэння школы. Менавіта таму ў нашых школах акцябраты і піянеры. Менавіта таму ў нас настаўнікі сядзяць на выбарчых участках і ў «Белай Русі». Менавіта таму камуніст кіруе адукацыяй. Менавіта таму ўсё больш дзяцей і настаўнікаў пачынаюць ненавідзець адно аднаго: адным улада адводзіць ролю зэкаў, другім – вертухаяў, а нічога, акрамя нянавісці, паміж імі і быць не можа.

І калі мы не станем на абарону нашых дзяцей ад гэтага малоха, ім самім давядзецца сябе абараняць. Зрэшты, у іх тады не застанецца нават фармальных абаронцаў, бо ў гэтым выпадку мы ўсе проста памром ад сораму. Нас нават партай біць не давядзецца. Так што давайце абаронім дзяцей. Мы ўсе ведаем, што і з кім для гэтага трэба зрабіць.

Ірына Халіп, спецыяльна для Charter97.org

Напісаць каментар 109

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках