Навукоўцы разгадалі адну з найважнейшых таямніц Зямлі

Задоўга да дыназаўраў, наша планета абледзянела.

«Задоўга да веку дыназаўраў, блізу 466 млн гадоў назад, Зямля абледзянела. Адна з загадак навукі заключалася ў тым, чаму гэта адбылося. Навукоўцы мяркуюць, што, нарэшце, яны знайшлі адказ: у выніку выбуху астэроіда шырынёй 93 мілі дзесьці паміж Марсам і Юпітэрам утварылася вялікая колькасць пылу, якая затым асядала на Зямлю на працягу двух мільёнаў гадоў», - паведамляе Daily Mail (пераклад - inopressa.ru).

«Гэты касмічны пыл засланяў сонечнае святло і справакаваў глабальнае пахаладанне, якое адбывалася досыць паступова: жыццё змагло адаптавацца і нават атрымаць карысць ад змен - усё новыя віды эвалюцыянавалі з тым, каб мець магчымасць выжываць у рэгіёнах з рознымі тэмпературамі», - гаворыцца ў артыкуле.

«Гэты крытычны эпізод у дыверсіфікацыі марскога жыцця вядомы як вялікая ардавікская біядыверсіфікацыя, падчас якой свет з адносна нізкім узроўнем біяразнастайнасці марскіх бесхрыбтовых вырас больш чым удвая і дасягнуў амаль сучаснага ўзроўню. Гэта прывяло да росту планктону - асновы марскога харчовага ланцужка, многіх відаў, якія жывуць на рыфах, такіх як губкі і каралы, а таксама насельнікаў марскога дна, такіх як марскія зоркі, марскія вожыкі і марскія агуркі», - гаворыцца ў артыкуле.

«На зямлю заўсёды асядае шмат пылу з космасу, гэта дробныя кавалачкі астэроідаў і камет», - піша Daily Mail, удакладняючы, што колькасць міжпланетнай пылу, што падае на Зямлю за адзін звычайны год, можна вымераць тысячамі грузавікоў. «Але калі паміж Марсам і Юпітэрам распаўся астэроід шырынёй 93 мілі 466 млн гадоў назад, ён стварыў нашмат больш пылу, чым звычайна. За пару мільёнаў гадоў, якія рушылі за выбухам, пылу нападала прыкладна 10 млн грузавікоў», - гаворыцца ў артыкуле

«Звычайна кожны год Зямля атрымлівае блізу 40 тысяч тон пазаземнага матэрыялу, - тлумачыць Філіп Хек, куратар музея Field Museum, дацэнт Ч ыкагскага ўніверсітэта і адзін з аўтараў артыкула, апублікаванага ў часопісе Science Advances. - Уявіце, што вы памножыце гэта на тысячу ці дзесяць тысяч разоў».

«Нашы вынікі ўпершыню паказваюць, што такі пыл часам моцна ахалоджваў Зямлю», - паказвае прафесар Біргер Шмітц з шведскага Універсітэта Лунда, вядучы аўтар даследавання і навуковы супрацоўнік Field Museum.

«Каб усталяваць гэта, яго каманда правяла пошукі слядоў касмічнага пылу ў скалах узростам 466 млн год у і параўнала іх з малюсенькімі мікраметэарытамі з Антарктыды, узятымі ў якасці эталона», - гаворыцца ў артыкуле. - (...) Прафесар Шмітц і яго калегі першымі паказалі, што гэты ледніковы перыяд сінхранізаваны з лішкам пылу ў атмасферы».

«Часовае супадзенне здаецца ідэальным», - кажа ён.

«Панадліва думаць, што праблема сённяшняга глабальнага пацяплення можа быць вырашана шляхам узнаўлення пылавой плыні, што выклікала глабальнае пахаладанне 466 млн гадоў назад. Але Хек кажа, што ён быў бы асцярожны: Геаінжынерныя прапановы варта ацэньваць вельмі крытычна і вельмі старанна, таму што калі нешта пойдзе не так, усё можа стаць горш, чым раней».

Хоць Хек не ўпэўнены, што мы знайшлі развязанне праблемы змянення клімату, ён лічыць, што для нас было б нядрэнна думаць у гэтым кірунку. «Мы перажываем глабальнае пацяпленне, гэта бясспрэчна, - кажа Хек. - І нам трэба падумаць аб тым, як мы можам прадухіліць катастрафічныя наступствы або мінімізаваць іх. Варта вывучыць усе разумныя ідэі».