18 лiстапада 2024, панядзелак, 4:24
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Бацькі зладзілі «халодны душ» дырэктару гімназіі, які нацкаваў АМАП на дзяцей

70
Бацькі зладзілі «халодны душ» дырэктару гімназіі, які нацкаваў АМАП на дзяцей
ФОТА: РЕБЕНОК.BY

Больш за сотню менчукоў прыйшлі на стыхійную акцыю.

Сёння раніцай у гімназіі №4 Менска адбыўся стыхійны бацькоўскі сход, паведамляе rebenok.by.

Больш за сотню менчукоў прыйшлі на сустрэчу з дырэктарам. Яны выказалі сваё абурэнне, бо ўчора ў гімназію прыязджалі супрацоўнікі міліцыі ў шаломах і бронекамізэльках і напалохалі дзяцей.

Як высветлілася, супрацоўнікі Дэпартамента аховы МУС прыехалі на выклік «трывожнай кнопкі», каб затрымаць мужчыну, які прыйшоў да гімназіі з плакатам «Вы неймаверныя».

Мянчук выявіўся бацькам вучняў гімназіі. Мужчыну завуць Андрэй Асіпенка, у яго чацвёра непаўналетніх дзяцей, трое вучацца ў гэтай школе.

Бацька хацеў падтрымаць школьнікаў, якія выконвалі беларускамоўныя песні і выступалі з акцыямі пратэсту на перапынках. Пасля ўчорашняга затрымання жонка знайшла свайго мужа ў ізалятары на Акрэсціна.

ФОТА: РЕБЕНОК.BY

Бацькі вучняў спрабавалі даведацца ў дырэктара, хто і навошта выклікаў міліцыю на аднаго з бацькоў. Прысутныя былі абураныя тым, што адміністрацыя не змагла развязаць сітуацыю мірна.

- Чаму вы самі да гэтага мужчыну не падышлі? Вы ведаеце яго. Ён жа ўваходзіў у апякунскую раду! - пыталіся бацькі.

- Дзе былі вашы намеснікі? Дзе былі педагогі? Усё, што вы зрабілі, гэта выклікалі міліцыю на чалавека з пазітыўным плакатам!

Дырэктар Андрэй Гоцман патлумачыў, што спрацавала кнопка трывожнай сігналізацыі. Ён сам у гэты час знаходзіўся на нарадзе і не ведаў, што гаворка ідзе пра каго-небудзь з бацькоў вучняў.

З ягоных яго слоў, на тэрыторыі гімназіі з'явіўся «незразумелы чалавек з плакатам», і вахцёрка павінна была гарантаваць дзецям бяспеку, бо не ведае ўсіх бацькоў у твар:

- Калі б тут бегаў псіхічна хворы чалавек і падыходзіў да дзяцей, вы б першыя потым пыталіся мяне: чаму вахцёрка не выклікала міліцыю, - сказаў дырэктар. - Ён разгарнуў плакат. Вахцёр здалёку не бачыць, што там.

- Дык няхай паглядзіць, - даносіцца з натоўпу. - Тым больш што яна сама бегала за гэтым татам і абражала яго.

Андрэй Гоцман удакладніў, што пазнаў у мужчыне аднаго з бацькоў, калі таго ўжо затрымалі.

- Вы маглі скасаваць выклік міліцыі! Чаму не зрабілі? - пачулася ў адказ.

- Ён быў ужо затрыманы, калі я выйшаў.

- Няпраўда! - закрычалі бацькі. Яны наперабой казалі пра тое, што ім цяпер страшна і за сябе, і за дзяцей. І гэта ненармальна.

- А падыходзіць да школы з плакатам - гэта нармальна? - паспрабаваў парыраваць Андрэй Гоцман. - Цяпер не час хадзіць каля школы з плакатамі.

- Гэта што, забаронена? Якім законам? Што такога крымінальнага было на плакаце, што гэта дало права затрымаць мужчыну?

- Сёння бацькам не трэба стаяць з плакатам, - паўтарыў дырэктар.

- На ім жа пазітыўныя словы! - здзіўляліся бацькі.

- Заклік да мітынгу... - пачаў было Гоцман, але ягоныя словы патанулі ў дзясятках воклічаў:

- Які заклік? Вы аб чым? Ён ні да чаго не заклікаў. Агучце, калі чулі.

Дырэктар дапоўніў сваю версію: мужчына з плакатам прасіў дзяцей выйсці на ганак. Бацькі зноў сталі крычаць, што гэта няпраўда. І паўтаралі, што дзеці спалохаліся міліцыі.

- Мая дачка ўчора была вельмі напалоханая, настолькі, што сёння не змагла пайсці ў школу. Навошта вы выклікалі міліцыю? - чарговым разам спытаў адзін з бацькоў. - Я дачцэ ўчора праз тэлефон даслоўна па кроках казаў, як ісці дадому. Яна стаяла, сцяўшыся, і чакала, што я прыйду і забяру яе.

Людзі, якія сабраліся, запатрабавалі ў Андрэя Гоцмана, каб ён распачаў канкрэтныя крокі для вызвалення мужчыны. Але адказу не было.

Пасля 20 хвілін дыскусіі дырэктар спаслаўся на занятасць і вярнуўся ў гімназію. Бацькі некалькі разоў пракрычалі яму: «Ганьба!».

Журналісты звязаліся з жонкай затрыманага мужчыны Ірынай Асіпенкай. Яна толькі што даведалася, што мужу далі 15 дзён арышту.

- Хвілін 40 таму скончылася паседжанне. Мы з адвакатам не паспелі. Я ў памочнікаў суддзі ўдакладніла: мужу далі па максімуму. Чаму так - незразумела. У нас чацвёра непаўналетніх дзяцей.

Ірына думае над тым, як абскардзіць вырак суда. Дзе муж знаходзіцца цяпер, яна не ведае.

Напісаць каментар 70

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках