Новы скандал у расейскім флоце: ледакол «Арктыка» паўтарае лёс «Адмірала Кузняцова»

Рэтраградныя ледаколы РФ выявіліся няздольнымі да выканання сучасных задач.

Як і чакалася, адзін з вяслярных электрарухавікоў, які выйшаў з ладу падчас пуска-наладачных работ сістэмы электраруху пры падачы напружання ад пераўтваральніка частоты на правы вяслярны электрарухавік (ВЭР) галаўнога атамнага ледакола праекта 22220 «Арктыка» - не падлягае аднаўленню, піша вайскова-палітычны аглядальнік сайта sprotyv.info Аляксандр Каваленка.

Ледакол падчас доўгачаканых выпрабаванняў 4 лютага, якія праходзілі пры далікатных умовах, фактычна, у аварыйным рэжыме, пры выкарыстанні толькі дызеляў, але не атамнага рэактара, паламаўся і не вытрымаў тэсту. Даволі простага і пасрэднага, які не адрозніваўся якой-небудзь падвышанай нагрузкай на сістэмы.

Што цікава, паводле папярэдніх высноў камісіі, якія расследуюць інцыдэнт, надзвычайнае здарэнне адбылося праз брак пры вырабе рухавіка.

Цяпер для замены рухавіка ледакол, які абяцалі здаць у строй яшчэ ў 2017 годзе, вернуць у майстэрню для правядзення замены сілавой устаноўкі. А гэта, як вы разумееце, чарговы зрух тэрмінаў направа. Прычым істотны - паўтара-два гады.

Але характэрна цяпер нават не тое, што ледакол зноў апынецца ў доку, а ўсё ж тое, што адбылося НЗ.

Бо калі сапраўды пацвердзіцца брак пры вырабе рухавіка, які з'яўляецца дробнасерыйнай сілавой устаноўкай, то хто гарантуе якасць і надзейнасць агрэгатаў для іншых ледаколаў праекта 22220?

З іншага боку, калі брак рухавіка адсутнічаў, і вінаваты ў гэтым усім стаў скачок напружання, то ўзнікае пытанне, наколькі наогул надзейна спраектаваная сістэма электразабеспячэння ледакола - карабля, які павінен працаваць у варунках рэгулярных скачкоў напружання.

Гэта значыць, якая б ні была сапраўдная прычына таго, што адбылося, яна зусім не паляпшае становішча ледакола, як вельмі небяспечнага і няякаснага тварэння расейскіх караблебудаўнікоў. Калі ж улічыць такі немалаважны фактар, што ледаколы праекта 22220 каштуюць бюджэту РФ па 50 млрд руб кожны, у той час, як праект ледаколаў для берагавой аховы ЗША кампаніі VT Halter Marine каштавацьме амерыканскім падаткаплатнікам ад $746 млн (блізу 47 млрд рублёў) за галаўны карабель і па $577 млн за наступныя, узнікае пытанне суадносін кошту і якасці.

Тым больш, раз ужо мы загаварылі аб фінансавым баку пытання, то ледакол «Арктыка» ў 2012 годзе каштаваў бюджэту РФ 37 млрд рублёў, а на той момант, згодна з курсам, гэта было $1,2 млрд. Гэта значыць, гэта практычна як два серыйныя ледаколы ад VT Halter Marine!

Ствараецца такое ўражанне, што ледаколы праекта 22220 ствараліся не дзеля таго, каб пакараць Арктыку і дэманстраваць перавагу «вялікай марской дзяржавы» ў Ледавітым акіяне, а банальна для маштабнага і бескампраміснага распілоўвання.

Але нават калі гэта і так, то лягчэй ад таго не становіцца. Бо адзін з гэтых ледаколаў усё ж будзе куды больш удачлівым, чым яго «сабраты», і ў адзін не выдатны дзень усё ж выйдзе ў мора. Не выдатны таму, што з улікам таго, як гэтае дзіва караблебудавання было спраектаванае, і якія непрыхаваныя недахопы гэтыя ледаколы маюць, відавочна, што яны ўяўляюць сабой глабальную пагрозу для экалогіі ўсяго свету.