Пуцін у жаху праз карантын у Расеі

Для Крамля гэта - страшны сон.

З чым мы падаем у прорву быццам бы зразумела (у агульных рысах). А з чым будзем ляжаць на дне, а потым выбірацца?

Зразумела, што Сабянін у Расеі стаў другой асобай, правай рукой і практычна пераемнікам. Мядзведзеў, намеснік старшыні савета абнуліўся.

Увядзенне карантыну адкладаецца да сустрэчы Пуціна з "грамадскасцю" у Ленвобласці. Відавочна, увядуць з панядзелка. Чаму марудзяць? А проста баяцца: на хвалі панікі (яна непазбежная) улада не адчувае пад сабой цвёрдай апоры.

Карантынныя захады непазбежныя, іх давядзецца падтрымліваць сілай, гэта значыць вайскоўцамі і Расгвардыяй. Гэта вельмі цяжкая сітуацыя, здольная зламаць уладу: кантакт вайскоўцаў з рэгіянальнымі ўладамі (не на супольных п'янках і ў лазнях) - гэта страшны сон для Пуціна. Калі цяпер "стабільнасць" яшчэ хоць нешта значыць, то ў сітуацыі закрыцця правінцый становіцца пустым гукам. І Пуцін баіцца вайсковага перавароту.

Вайскоўцы ў РФ ніколі не адыгрывалі сур'ёзнай ролі, разумеючы слабасць самой вайсковай структуры: дэбілізм кіроўнага складу, расхлябанасць і кепскую дысцыпліну ў саміх войсках. Але спачатку чачэнская кампанія ў два этапы, затым Сірыя тэарэтычна магла стаць крыніцай ўнутранага "клею" для войска. Для гэтага патрэбныя ўмелыя аўтарытэтныя камандзіры, здольныя ў палявых умовах разгарнуць кіраванне. І яны з'явіліся менавіта пасля "абстрэлу" у сірыйскай вайне.

Путчы ў РФ спелі некалькі разоў, самы першы - "рохлінскі", потым "квачкоўскі", але гэта былі задумы блазнаў, накшталт прызыву Руцкага "бамбіць Крэмль": а раптам пачуюць. А вось сёння-заўтра ўсё можа быць больш сур'ёзна: з'явіўся практычны досвед "перахопу" кіравання ў цывільных у Крыме, ДНР і ЛНР. І палітычная практыка правядзення "імклівых" рэферэндумаў.

Я думаю, што злачыннае прамаруджванне з карантынам у РФ - вынік страху Пуціна перад непазбежнай стратай улады ў выпадку ўвядзення надзвычайнага становішча ў краіне. І яму ёсць чаго баяцца - Эрдаган некалькі гадоў таму ледзь адбіўся! Пуцін не хоча паўтарэння лёсу Кадафі.

Але ён ізноў сёння ў жоўценькім амерыканскім гарнітурчыку выглядаў Рональдам Макдональдам. Прыйшоў у світцы з прынтам САМБА і дзіўных красоўках, убраўся ў хімабарону, прайшоўся па лякараньках і раптам перамяніўся ў цёмны гарнітур, папазаваць у грыме і сышоў.

Дзмітрый Запольскі, «Фэйсбук»