Адзін з лідараў страйку на «Беларуськаліі»: Я буду стаяць да канца

Як нарастала хваля пратэсту на рудніках.

Беларускія прадпрыемствы страйкуюць па ўсёй краіне. Адным з найбольш буйных стаў страйк працаўнікоў аднаго з галоўных і самых багатых прадпрыемстваў краіны - «Беларуськалія».

«Белсат» пагутарыў з адным з лідараў пратэсту.

«Дзядзька Лёша з ЦПП» - так просіць называць сябе адзін з лідараў Камітэта стачкі на «Беларуськаліі». Праўда, ад такой пасады мужчына адхрышчваецца: кажа, што ён проста «актыўны». А структура ў страйкоўцаў шахцёраў больш гарызантальная.

Аляксей ведае, што ў яго ў кожным выпадку пачнуцца праблемы на працы. Аднак ён да гэтага гатовы: у выпадку чаго, проста не пойдзе на працу.

Аляксей - ветэран «Беларуськалія», працуе там з 1993 года. Першыя 7 гадоў быў на паверхні, а у 2000-ым спусціўся ў шахту. Сваю працу апісвае як «стабільную, не вельмі высокааплатную, але і не вельмі цяжкую». Калі спрашчаць, то ён падае электрычнасць тым шахцёрам, якія працуюць у забоі.

Чаму пачалі пратэставаць

Ужо пасля выбараў пачаліся першыя спробы страйкаў, але яны былі неарганізаваныя. На працу хадзілі, але нічога не рабілі - планы зрываліся. Шахцёры пачалі казаць пра страйк толькі тады, калі па ўсёй краіне пачаліся хваляванні: пасля страйку лекараў, мірных жаночых пратэстаў.

Чаму так доўга чакалі? Аляксей тлумачыць гэта самой арганізацыяй працы. У «Беларуськалія» цяпер 6 руднікоў. Найбольш вытворчы зараз трэці. Усяго на прадпрыемстве працуе 18 тысяч чалавек. Некаторыя з іх - «офісны» і абслуговы персанал. Яны працуюць у адну змену. Тыя, хто звязаны наўпрост з шахтай, працуюць у пяць змен.

«Я некаторых людзей магу не бачыць па 2 дні. Змены цягнуцца па 8 гадзін. Я скончыў працу - на маё месца іншы заступіў. І гэтак далей. Цяжка сабрацца і пагаварыць ».

Аляксей падкрэслівае, што шахцёры - рабочыя людзі, якія не так актыўна карыстаюцца кампутарамі і смартфонамі. У некаторых нават кнопкавыя тэлефоны, яны глядзяць дзяржаўную тэлевізію. Сам Аляксей пасля працы займаўся руціннымі справамі: будаваў дом, займаўся машынай.

«Калі я ўбачыў пратэсты, збіццё людзей. А калі іх пачалі выпускаць... Тут адбыўся нейкі надлом».

Але паступова пачала нарастаць хваля, пачаліся заклікі да страйку. Каб сабраць 18 тысяч работнікаў, размешчаных у 6 мясцінах, сышло 2 дні.

Трэці руднік, найбольш буйны і вытворчы, падышоў да вечара 18 жніўня ў фармаце, як гэта акрэслівае Аляксей, «павольным італьянскім страйкам».

«Каб спыніць цалкам вытворчасць, патрэбна цэлая змена. Таму калі раніцай пачаць страйкаваць, то толькі каля гадзіны ночы ўсё стане», - тлумачыць мужчына.

Са слоў Аляксея большасць працаўнікоў «Беларуськалія» галасавалі за Святлану Ціханоўскі. Але плаціць рублём за свае погляды не ўсе гатовыя.

Сам жа ён будзе стаяць да канца.