Аляксандр Няўзораў: Дзякуй Лукашэнку за магчымасць паглядзець на публічную агонію дыктатара

Адзінае, ад чаго трэба ратаваць Беларусь, дык гэта ад яго самога.

Вядомы расейскі публіцыст Аляксандр Няўзораў у эфіры «Эхо Москвы» пракаментаваў сітуацыю ў Беларусі.

– Цяпер мы бачым задралага градус палемікі, задралага ўласную эмацыйнасць, вельмі істэрычнага, вельмі люта ўчэпленага ва ўладу, вельмі бездапаможнага чалавека, які, тым не менш, можа на нейкую частку беларускіх калгаснікаў уздзейнічаць. Ён, дарэчы кажучы, стварае цяпер больш цікавае ўражанне, чым звычайна. І, дарэчы, ад мяне яму вялікі дзякуй. Я заўсёды хацеў паглядзець на публічную агонію дыктатара. Мне проста важна для маёй працы. І ён шыкоўна працуе цяпер для мяне асабіста наглядным матэрыялам.

Ягоныя рэплікі, дарэчы, звярніце ўвагу, наколькі яны сталі больш сакавітымі, прапрацаванымі, сцэнарнымі: «Не блытайцеся пад нагамі! Дайце выратаваць краіну...». Ён ледзь не скончыў фразу і думку, таму што адзінае, ад чаго трэба ратаваць Беларусь, дык гэта ад яго самога.

Але, вядома ж, сапраўдны герой Беларусі – гэта ўжо не ён, таму што ў нас ёсць дзіўныя прыклады самазараджэння палітычнай фігуры. І тыя, хто ўсё жыццё нам расказвалі, у тым ліку, дарэчы, і я, пра тое, што неабходна спачатку напісаць рэвалюцыю, перш прайсці школу падполля, школу пэўных палітычных баявых мастацтваў, – вось усе гэтыя людзі не маюць рацыі. Цяпер мы бачым, што ў рэальнасці час адкоўвае фігуры не тое што за два дні – часам за дзве гадзіны. Вось тая фігура, якая павінна быць, якая неабходная, яна будзе адкаваная.

І гэта, дарэчы кажучы, таксама ўрок нам усім. Увогуле Беларусь цяпер нам вельмі шмат прапануе магчымасці падумаць, убачыць Расею ў будучыні. Гэты ўрок – Ціханоўская – дарэчы, усім тым, хто кажа, што ў Расеі няма постацяў, здольных супрацьстаяць рэжыму. І вось цяпер мы маем абсалютна лабараторны, даказаны прыклад таго, што такія фігуры ўтвараюцца вельмі-вельмі хутка.

Я ведаю, што шмат хто ў Беларусі цяпер глядзіць. Я хачу сказаць, грамадзяне беларусы, вы, сапраўды, прыгледзьцеся да Ціханоўскай. Таму што мы ж усе разумеем, я, прынамсі, разумею, што ў яе на розуме. У яе на розуме перамагчы выбары і тут жа вызваліць усіх палітычных і атрымаць назад мужа. І паслаць усіх нафіг. Абвясціць сапраўдныя выбары, а самой зваліць з гульні. Я не без падставаў падазраю яе ў гэтым.