11 траўня 2024, Субота, 6:11
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Мы павінны выратаваць Сашу Васілевіча

8
Мы павінны выратаваць Сашу Васілевіча
АЛЯКСАНДР ВАСІЛЕВІЧ
ФОТА: «ЕЎРАРАДЫЁ»

Нам трэба казаць пра яго на ўсіх магчымых пляцоўках.

Я ведаю Сашу Васілевіча, здаецца, яшчэ з нейкага пазамінулага жыцця, калі мы разам працавалі ў газеце «Белорусский рынок». Гэта былі дзевяностыя - час магчымасцяў і новых адкрыццяў. Сашу, як і мяне, у газету прывёў вядомы журналіст, адкрывальнік талентаў Юрый Юр'евіч Бехцераў. Не ўпэўненая наконт сябе, але ў Сашы ён дакладна не памыліўся, у яго талентах і энэргіі.

З часам былыя рыначнікі сышлі ў сучаснае мастацтва і жыццё стала факусавацца вакол новага праекту, за які Саша узяўся з велізарным запалам - галерэя сучаснага мастацтва і бар «Ў». Гэта не першая і не апошняя спроба стварыць месца сілы для сучаснага мастацтва ў Беларусі, але пра тое наколькі гэты праект быў удалым казаць асабліва не буду, гэта ўжо добра вядомы факт, гэта ўжо частка найноўшай гісторыі.

Галерэя - гэта праект летуценнікаў, наіўны сам па сабе, бо з самага свайго пачатку ён не абапіраўся ні на вядомыя інстытуты сучаснага мастацтва, ні на аўтарытэтных куратараў. Ён быў жывым і падзвіжніцкім і вірлівым, якім і павінна быць мастацтва. Галерэя вырасла з праекта Падземкі і стала спачатку свайго роду Падземкай сучаснага беларускага мастацтва, а потым і яе класікай.

Я адмыслова спыняюся на гэтым праекце, бо гэта Сашаў праект у ім - ён сам. У яго ёсць перакананні і мары, ён іх дасягае, не так як гэта робяць сертыфікаваныя прафесіяналы, сваім шляхам, пераходзячы дарогу ім у патрэбным месцы і зводзячы за сабой.

Менавіта гэта летуценне, ідэалізм, энэргія і досвед ранейшых поспехаў зрабілі яго такім прыхільнікам перамен, на які звярнула ўвагу ўлада, што ў агоніі. Магчыма гэта, магчыма, тое, што Саша камерцыйна паспяховы. Але яны не проста зацікавіліся яго персонай, яго ўпяклі па такім жа надуманым абвінавачванні, як і многіх іншых.

Гэта не гісторыя наіўнага юнака, які выйшаў за хлебам у краму і выпадкова пацярпеў. Не, у яго тыя ж перакананні, што і былі 27 гадоў таму. І хоць мы шмат гадоў не размаўлялі, але я ведаю, што яны засталіся тыя ж. Што Саша - патрыёт Беларусі, ён бачыць сябе ў гэтым кантэксце, і ён жыве і паспяхова стварае нешта новае, з чым сучасная паспяховая Беларусь асацыюецца. Ён адзін з палітвязняў, але пры гэтым ён, як і многія іншыя цяперашнія палітвязні, не прымяраў на сябе вянка пакутніка, гэта быў заўсёды паспяховы чалавек.

Я разумею, што для ўлады, якая у агоніі, усё, што адбываецца цяпер - гэта свайго роду крэш-тэст краіны. Аб сцяну разбіваюць усё, што можна з трэскам разбіць, уключаючы атамную станцыю, вялікі спорт і мастацтва.

Я адна з сотняў людзей, хто радаваўся таму, калі была галерэя, хто ўдала з ёй супрацоўнічаў, хто сустракаўся з сябрамі ў бары, атрымліваў асалоду ад арт-праектаў на той тэрыторыі свабоды, якой была галерэя.

Лёс галерэі невядомы, пра лёс Сашы я даведаюся з допісаў Надзеі, ад якіх у мяне мароз па скуры.

Але мы ўсе, нас шмат, мы павінны нешта зрабіць. Я не ведаю што. Успрымайце гэта як допіс роспачы. І калі заўтра адбудзецца нешта непапраўнае, я не змагу сабе дараваць за сваю бездапаможнасць.

Мы павінны разам нешта зрабіць! Не ведаю што. Ведаю, што Шкляраў на волі, а Саша - не. Яны рознай велічыні, і наогул не супастаўныя, але яны абодва патрапілі ў адну і тую ж сітуацыю, у адно і тое ж месца.

Я ведаю, што ціск з розных бакоў, што актыўная абарона падыме як мінімум яго шанец на выжыванне ў турме. Чым больш невыгодная ахвяра, тым больш шанцаў на тое, што чалавек выйдзе хутчэй, жывым і здаровым. Нам трэба казаць пра гэта на ўсіх магчымых пляцоўках, на тых, дзе кожнага з нас, знаёмых з галерэяй і Сашам, слухаюць і чуюць.

Я ведаю, што сярод тысячы чытачоў «Хартыі-97» ёсць многія, хто ведае галерэю і асабіста Сашу. І чый уплыў на сітуацыю можа зрушыць гэтую жахлівую сітуацыю з таго пункту, у якім яна зараз знаходзіцца.

Таццяна Новікава, Charter97.org

Напісаць каментар 8

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках