А калі без аглядкі на Пуціна?

У дэмакратычнага свету ёсць усе магчымасці для таго, каб дзейнічаць рашуча.

У незабыўныя вегетарыянскія часы, калі лукашэнкаўскі рэжым забіваў і катаваў усяго толькі адзінкамі і дзясяткамі, а мы спрабавалі крычаць усяму свету, што гэта трэба спыняць, пакуль не позна, памятаецца здзіўлялі мяне два тыпы рэакцыі на нашу сітуацыю і на нашы заклікі не быць мяккімі.

Першы з іх палягаў у тым, што нам тлумачылі: не так усё змрочна, як здаецца, што выходзіць незалежная прэса, дазваляюць існаваць апазіцыйным партыям, расце колькасць няўрадавых арганізацый.. Увогуле, уся тая лухта, якую вывальваюць на цябе людзі дэмакратычных поглядаў, прагрэсіўных перакананняў, усе тыя, што ведаюць пра свет, пра цябе асабіста і пра рэжым апартэіду. Праўда, самі яны жывуць пад абаронай законаў, якія дзейнічаюць, а не ў сітуацыі беззаконня, як у нас.

Другі больш тычыцца лібералаў з Расеі, хоць і не толькі. Гэты тып рэакцыі быў самым дзіўным. Калі мы распавядалі сябрам з Расеі, уключаючы праваабаронцаў, палітыкаў, журналістаў і іншых дзеячаў, што Пуцін актыўна вучыцца ў Лукашэнкі, карыстаецца тымі ж прыёмамі, што і ягоны беларускі сабрат для здушэння свабоды, то многія з іх пачыналі крыўдзіцца.

- Ну ў вас і ганарлівасць, - казалі яны, - ужо наш не будзе да такога апускацца, каб у чалядніках у Лукашэнкі хадзіць.

Гэта значыць, нават у зле веліч Расеі павінна была быць бясспрэчнай.

З аднаго боку, у Расеі доўга не хацелі верыць у абарачальнасць усіх далікатных заваёў што да ліберальнага перыяду, а з другога – верылі, што гаспадар Крамля не стане прыпадабняцца калгаснаму фюрэру.

Пуцін жа выявіўся руплівым вучнем, ён нават у хакей стаў гуляць па прыкладу свайго настаўніка Лукашэнкі. Цяпер яны з задавальненнем мераюцца, чый відэа мантаж іх лядовых подзвігаў лепшы.

Падобнае, як у расейскіх лібералаў, стаўленне да дыктатара Лукашэнкі стала выяўляцца ўсё часцей і на Захадзе.

Асабліва прыкметным яно стала пасля таго, як Расея напала на Украіну, анэксавала Крым і стала на ўсю моц нахабна паводзіцца ў рэгіёне.

Для некаторых «стратэгаў» Лукашэнка раптам стаў не проста меншым злом, а наогул не злом. Самая жорсткая дыктатура ў Еўропе раптам стала на вачах бялець і станавіцца пухнатай у заходняй прэсе і аналітычных выкладках «стратэгаў».

- Не Лукашэнка зло, а Пуцін, - звыкла занылі спадчыннікі крамлінолагаў, - а Лукашэнка, небарака, сам пакутуе ад крамлёўскага дэспата, трэба было б да яго быць больш ласкавым і далікатным.

Чым такая дабрадушнасць, асабліва еўрапейская, скончылася, вядома сёння ўсяму свету: самымі жорсткімі рэпрэсіямі ў Беларусі з часоў нацызму, забойствамі мірных грамадзян, зверскімі катаваннямі ў турмах і тысячамі палітвязняў.

Дарэчы, ніхто з публічных палітыкаў, якія так ласкава паставіліся да тырана-псіхапата, так і не зрабіў ласку хоць бы прызнацца ў сваіх памылках. Аб непублічных еўрапейскіх функцыянерах-бюракратах і казаць не даводзіцца. Многія з іх прадаўжаюць карпатліва працаваць над чарговымі праваламі палітыкі Еўразвяза.

Да чаго гэтыя развагі? Вядома, да таго, што называюць сёння «мігранцкім крызісам» на межах Еўропы.

Напраўду гэта чарговая спланаваная і добра арганізаваная агрэсія рэжыму Лукашэнкі супраць Еўропы. У пачатку гэтай спецаперацыі на польскім і літоўскім кірунку з выкарыстаннем мігрантаў у якасці гарматнага мяса ўсё было зразумела: крызіс - справа рук Лукашэнкі, інфармацыя аб падрыхтоўцы да яго была вядомая даўно (чамусьці прэвентыўных захадаў Еўропай не было прынята), таму трэба рэагаваць тэрмінова і жорстка, перш за ўсё біць па злачынцу санкцыямі. Тэрмінова прыкрыць новы шлях незаконнай міграцыі праз «ветлівага» Лукашэнку. Усё дакладна, і ўсё зразумела, і ўсё было б аператыўна купаванае ў зародку.

Але тут хтосьці сказаў магічнае слова: Пуцін.

І зноў пачалася тая ж пятрушка.

Як тут не ўспомніць Кіплінга: «Бандэрлогі запэўніваюць, што яны вялікі народ, але падае арэх, і яны ўсе забываюць пра гэта».

Арэх упаў. І пачалося…

Вядома ж ва ўсім вінаваты Пуцін, ён усё прыдумаў, ён усім кіруе, а Лукашэнка зноў проста марыянетка. Менавіта Пуцін падвозіць бярвёны для штурму мяжы з Польшчай, Пуцін выстаўляе заграджальныя атрады з лукашэнкаўскіх карнікаў, каб не пускаць грамадзян з усходняга свету ў дэмакратычную Беларусь.

Пуцін, Пуцін, Пуцін…

А Пуцін – гэта ўжо іншая справа. Пуцін – гэта бо ядзерную зброя, ну і нафта з газам, вядома.

З Пуціным змагацца прэстыжна, гэта ж не з калгаснікам.

Да таго ж бяспечна. Бо барацьба з Пуціным не прадугледжвае перамогі, а прадугледжвае ўгоды, выгадныя Пуціну і супрацьлеглым бакам.

Многія з палёгкай уключаюцца ў гэтую барацьбу, бо гэта надоўга і гэта па-даросламу.

А сам Пуцін, безумоўна, рады барацьбе з сабой, бо стараннямі Лукашэнкі ён зноў у гульні. Ён зноў у адным флаконе і Вальдэморт, і барон Харканен (якога, дарэчы, таксама Валодзем клічуць). У яго нават просяць дапамогі.

Напрыклад фраў Мэркель просіць уціхамірыць Лукашэнку. Жыццё ў імперыях зноў наладжваецца.

Затым тая ж Мэркель на параду расейскага камарада тэлефануе дыктатару Лукашэнку, нават не падумаўшы аб тым, што яе недарэчны званок толькі распаліць злачынцаў і падштурхне да яшчэ больш неразумных і небяспечных дзеянняў.

Абмяркоўваць будучыя страхі, звязаныя з Пуціным, вядома, камфортней, чым рэальныя небяспекі, якія ствараюцца Лукашэнкам.

Тут трэба зрабіць неабходнае ўдакладненне. Пуцін, сапраўды, вельмі небяспечны для міжнароднага міру. Крэмль, сапраўды, выношвае агрэсіўныя планы і знаходзіцца ў высокай стадыі гатоўнасці іх ажыццявіць. Пуцін напраўду можа выкарыстоўваць усю сітуацыю з мігрантамі як прыкрыццё для шырокамаштабнай агрэсіі супраць Украіны. Ды, што тут казаць, усе выдатна разумеюць небяспеку цяперашняй палітыкі Расеі.

Але вось выкарыстоўваць усе гэтыя аб'ектыўныя абставіны для маскавання праблемы Лукашэнкі, значыць, шматкроць павялічваць пагрозу еўрапейскай бяспецы.

Магчыма, Пуцін стаіць за многімі дзеяннямі псіхапата ў Беларусі, але хутчэй ён карыстаецца тымі крызісамі, якія стварае Лукашэнку. Можа быць, Лукашэнка іх адмыслова і стварае ў разліку на Пуціна.

У кожным выпадку, складана змагацца з Лукашэнкам праз Пуціна: яны адной масці. А вось паўплываць на Пуціна шляхам жорсткага заслона агрэсіі Лукашэнкі магчыма. Не толькі магчыма, але і неабходна.

Больш за тое, менавіта сёння, пасля таго, як пераважная большасць народа выказалася за змену ўлады, склалася ўнікальная сітуацыя для таго, каб ужываць да незаконнага рэжыму самыя жорсткія захады: санкцыі, міжнародны трыбунал, пошук і арышты нарабаваных грошай.

У дэмакратычнага свету ёсць усе магчымасці для таго, каб дзейнічаць рашуча і справіцца з сутнасцю таго зла, якое пагражае вайной на межах Еўропы, - дыктатарскім рэжымам у Беларусі. Беларусы ўжо шмат зрабілі для таго, каб абараніць еўрапейскія каштоўнасці, але і нам патрэбныя не грозныя абяцанні, а больш дзейсная дапамога, без аглядкі на Пуціна.

Каардынатар грамадзянскай кампаніі «Еўрапейская Беларусь» Андрэй Саннікаў, «Фэйсбук»