«Гаспадыня разарвала грошы і кінула іх на падлогу»

Як маладыя беларусы знялі кватэру ў «прыстойнай пенсіянеркі» ў Менску.

Некаторыя арэндадаўцы могуць, як выяўляецца, рабіць не менш сюрпрызаў, чым кватаранты. У 2016—2017 гадах маладзён з імем Ілля разам з дзяўчынай і сябрам здымаў кватэру ў Менску. У трохпакаёўцы, у прахадным пакоі, ужо жыў кватарант, таму сябры занялі два пакоі. І, як бывае, спачатку нічога не абяцала бяды, піша onliner.by.

- Наогул, ва ўсіх кватэрах, якія мне давялося арандаваць, былі свае нюансы і дзівацтвы. Але ўсе яны яйка выедзенага не вартыя на фоне таго, што адбылося ў гэтай трохпакаёўцы, - распавядае Ілля. - Калі мы толькі пазнаёміліся з гаспадыняй - жанчынай гадоў 60 - усё было ў парадку: аддалі грошы, завезлі рэчы, перасяліліся. Больш-менш нармальна мы пражылі месяцы тры.

Бянтэжыла толькі тое, што кожны месяц гаспадыня, нікога не папярэджваючы, прыходзіла а 10 раніцы, адчыняла дзверы сваім ключом, і ішла на кухню нешта гатаваць і паліць.

А потым хлопец, які жыў у прахадным пакоі (які выявіўся праблемным у фінансавым плане), наважыў з'ехаць. Пасля гэтага гаспадыня чамусьці стала да нас дзіўна ставіцца. Хаця перадумоў для гэтага зусім не было. Першы час мы самі плацілі за трэці пакой і былі задаволеныя такім раскладам. Але гаспадыня для чагосьці наважыла засяліць на вольныя метры сваю дачку - дзяўчыну гадоў 30. Ну, наважыла і наважыла - мы зрабіць нічога не можам.

Дачка прыглядалася да нас тыдні два, а потым надумала ўключыць «гаспадарскі кантроль». Напрыклад, мая дзяўчына позна вярталася з працы дадому, і вось, толькі адчыніўшы дзверы аб 11 гадзіне вечара, яна чула «запрашэнне» ісці мыць кухню. Навошта гэта рабіць сярод ночы? Уборка спакойна трывае да заўтра. Удакладню, што мы не мурзы, якія зарастаюць брудам па самыя вушы, але і не памяшаныя на чысціні. Усё ў меру.

Затым рушылі ўслед іншыя дзівацтвы: дзяўчына гэтая была закрытая, таму сяброўскія стасункі паміж намі не склаліся: «добрай раніцы» і «пакуль» - вось і ўсе стасункі. Але не гэта галоўнае: у яе здараліся істэрыкі, ды такія, што было жудасна. Сядзім мы ў сябе ў пакоі, глядзім фільм і чуем, як за сценкай дачка гаспадыні тры хвіліны плача наўзрыд, а потым смяецца. І гэта працягвалася не пяць ці дзесяць хвілін, а гадзіны дзве. Можа, вядома, яна з кімсьці перапісвалася і так рэагавала, але ўсё адно гэта было ненармальна.

Не ведаю, што дачка расказвала сваёй маме, але стасункі паміж намі сталі напальвацца. Гаспадыня пачала наязджаць на маю дзяўчыну, называючы яе жанчынай свабодных паводзін (мякка кажучы). Натуральна, трываць такое мы не сталі і сабраліся з'язджаць. Калі сказалі аб гэтым уласніцы, яна адрэагавала нармальна. Але ўсё змянілася, калі жанчына прыехала прымаць кватэру.

Па-першае, яна была абсалютна п'яная. Проста ў неадэкватным стане. Абышоўшы ўсю кватэру і не знайшоўшы, за што прычапіцца, яна ўскіпела і пачала гарлапаніць, абражаючы нас, асабліва маю дзяўчыну. У запале прыдумала, што ў яе знікла нейкая карціна за 15 еўраў (гаспадыня вельмі ганарылася тым, што ездзіла ў Італію на заробкі). Праўду кажучы, мы ўжо думалі выклікаць міліцыю.

У самы разгар канфлікту ў кватэру зайшлі наступныя патэнцыйныя жыхары: убачыўшы іх, гаспадыня супакоілася і нават пачала нармальна размаўляць. Хлопцы перадалі ёй грошы. Пасля гэтага ўласніцу зноў пераклінавала, і яна зноў пачала на нас гарлапаніць. Тады без пяці хвілін кватаранты, паглядзеўшы на ўсё гэта, раздумаліся засяляцца і папрасілі вярнуць заклад. У адказ гаспадыня разарвала грошы і кінула іх на падлогу.

Гэта было не высяленне, а сапраўдны кашмар. Ішлі мы адтуль з уздрыгам. Праз некалькі месяцаў гаспадыня зноў нагадала аб сабе, патэлефанаваўшы майму сябру, але ён ужо не стаў здымаць слухаўку. Успомніўшы гэтую гісторыю, я залез пашукаць аб'яву - раптам кватэра яшчэ здаецца. Але не, выявілася, цяпер яна прадаецца.