«Лядачасць сістэмы пераходзіць у працэс распаду рэжыму»

Дастаткова, каб інтарэсы ўсіх, хто прагне пераменаў у Беларусі, сышліся ў адным пункце.

Навіны апошніх дзён добра ўкладваюцца ў агульную логіку развіцця падзей, пра якую шмат хто кажа яшчэ з восені, піша ў сваім тэлеграм-канале заснавальнік «Сильных новостей» Пётр Кузняцоў. Пуцін у Сочы грошай Лукашэнку не даў. Краіна завісае на мяжы дэвальвацыі.

Каб, калі да яе дойдзе, хаця б неяк мінімізаваць шокі, улады ўводзяць часовае замарожванне коштаў. Я не сумняваюся, што гэты захад часовы, бо ва ўладзе выдатна разумеюць, да чаго ён прывядзе - нават Лукашэнка 10 гадоў таму казаў, што калі замарозіць кошты, то краіна вернецца ў познюю савецкую рэальнасць.

Таму мэта гэтага дзеяння, з найбольшай імавернасцю палягае ў тым, каб не дапусціць вострых шокаў менавіта вясной, калі чакаюцца пратэсты. Дзень прастаяць, ды ноч пратрымацца.

І вось гэтая вось канфігурацыя, пра якую мы гаворым, дзе Пуцін грошай не дае, эканамічныя праблемы нарастаюць і пад іх ціскам вертыкаль пачынае прымаць хаатычныя і сітуатыўныя пастановы - гэта тое, што шматкроць прагназавалася з восені: працэс стагнацыі і завядання рэжыму, які немінуча пяройдзе ў стадыю распаду.

Сітуацыя і ў Беларусі і вакол Беларусі сёння такая, што ўсім відавочная не толькі шалёная таксічнасць існага рэжыму, але і звязаныя з прадаўжэннем яго існавання велізарныя рызыкі.

Рызыкі будуць зашкальваць для ўсіх: і для чыноўнікаў, якім ёсць, што губляць; і для Расеі, якая пры такім раскладзе не зможа выконваць жаданай палітычнай ролі; і для ўсіх астатніх.

І ў той жа час, на прыкладзе якая развалу эканомікі, няўпэўненых, неэфектыўных і відавочна сітуацыйных пастаноў урада, адсутнасці безумоўнай эканамічнай падтрымкі з боку Расеі, мы бачым, што сістэма відавочна драхлее. Гэта зусім не дзіўна, калі ўлічваць, які каласальны націск на яе, такую вось ладна патрапаную, робяць усе гэтыя чаканні з самых розных бакоў.

У якой менавіта форме здарыцца фінал - прадказаць немагчыма. Але можна з высокай доляй упэўненасці меркаваць, што здарыцца ён тады, калі інтарэсы ўсіх бакоў збалансуюцца ў нейкім пункце і гэта выкліча вызначальны рэзананс.

Нават самыя разбалансаваныя механізмы ў нейкі момант знаходзяць пункт балансу, па-іншаму не бывае. У нашым выпадку прынцыповае значэнне мае толькі тое, наколькі ўсё актыўныя фактары захаваюць сваю сілу і значнасць з цягам часу.

Гэта цяпер ужо ў большай ступені залежыць ад усіх разам і ад кожнага паасобку. І ў мінімальнай - ад хаатычных і канфліктных дзеянняў уладаў.