Пяць гісторый адпачынку ў Беларусі

З коштамі і маршрутамі.

Хтосьці з беларусаў з'язджае на адпачынак за мяжу, але многія адпачываюць на радзіме. Тыя, хто выбіраюць другі варыянт, кажуць, што танней за паездку на мора, а па ўражаннях і зараду энэргіяй зусім не горш, чым на цёплым моры. Карэспандэнт Zerkalo.io даведаўся, куды і як гэтым летам ездзілі беларусы ў свае выходныя, што бачылі цікавага, як яны ацэньваюць адпачынак і ў колькі абышлося падарожжа.

Пра паездку ў нацпарк «Прыпяцкі»: «Калі на пару дзён з палаткамі - чаму б не»

Мянчанка Юлія часцей за ўсё ездзіла на адпачынак у далёкія краіны і спынялася ў гатэлях all inclusive. Але нядаўна знаёмыя загітавалі яе адправіцца на выходныя з намётамі ў нацыянальны парк «Прыпяцкі», гэта была другая такая паездка ў яе жыцці.

- Падумала - чаму б і не? Праўда, да гэтага патэлефанавала сваёй знаёмай з тых месцаў, спытала, як там адпачываецца, ці можна ехаць. Атрымала ад яе сцвярджальны адказ, сабраліся з трыма дзецьмі, закупіліся прадуктамі, селі ў машыну і паехалі.

Кампанія, з якой ехала наша суразмоўніца, была на трох аўтамабілях. Каб не затрымацца ў пятніцу ў заторы, яны вырашылі вырвацца з Менска крыху раней - у раёне абеду. Характэрна, што браніраваць месца ў «Прыпяцкім» не трэба - усе пытанні вырашаюцца на месцы. Спярша менчукі купілі тур у галаўным гатэлі ў Ляскавічах, на адно аўто месца на абсталяванай палянцы каля Прыпяці каштуе 10 рублёў, але калі едзе рыбак - 25 рублёў. Месца адпачынку было за некалькі кіламетраў ад «базы», уезд на яго быў закрыты шлагбаўмам, якім загадваў «Уладзіміравіч» - тэлефануеш яму на мабільнік, ён прыходзіць і запускае гасцей.

- На нашай палянцы быў стол пад дахам, за ім - больш-менш чысты драўляны туалет, як у вёсцы, яшчэ далей - кантэйнер для смецця. Спуск у ваду - спадзісты, пясчаны, а пясочак - цуд: жоўценькі і дробны, ідэальна чысты. Вада ў рацэ была цёплая, але плынь даволі моцная, трэба быць асцярожным.

У кампаніі было тры рыбакі, яны адразу заняліся любімай справай - рыбалкай, астатнія разбівалі намёты, займаліся вогнішчам і гатоўкай ежы. Юлія кажа, што спёкі практычна не адчувалася, з нязручнасцяў было толькі адно - асільвалі авадні. Адсутнасць душа ў наступныя два дні яна перанесла нармальна, але калі б засталася ў такіх умовах на большую колькасць дзён - пытанне адкрытае.

Паездка каштавала Юліі блізу 150 рублёў: 75 рублёў за паліва і столькі ж яна заплаціла за прадукты.

Пра паездку ў Косаўскі замак: «Усюды вяселлі, турысту і паесці няма дзе»

Муж і жонка Кацярына і Зміцер вельмі любяць катацца на роварах, у мінулыя выхадныя яны вырашылі з'ездзіць далёка, чаго раней ніколі не рабілі - іх паездкі абмяжоўваліся паездкамі па сталіцы і прыгарадзе. Пара адправілася ў Косаўскі замак (Івацэвіцкі раён, Берасцейская вобласць). З ежы ўзялі штук восем пратэінавых батончыкаў і тры літры вады, наважылі, што гэтага хопіць, маўляў, паядуць у мясцовых кавярнях.

- З Уручча, дзе мы жывём, выехалі ў суботу а 7.45 на роварах, рушылі на чыгуначны вакзал. Там селі на Stadler: у нас былі квіткі для пасажыраў з роварамі. Амаль дзве гадзіны камфортнай язды з кандыцыянерам - і а 9.34 мы ў Івацэвічах, - успамінае Кацярына.

Потым пара з перапынкамі на прывал ехала на роварах 18 кіламетраў да Косава. Дарэчы, па дарозе менчукі не сустрэлі ніводнага пешага турыста або на ровары. У горадзе яны паглядзелі на палац Пуслоўскіх, сядзібу Касцюшкі, а потым наважылі спыніцца на абед.

- Тут нас чакала вялікае расчараванне - усё кавярні ў Косава былі закрытыя на вяселлі! Галодным турыстам нават паесці няма дзе. Вядома, можна было зайсці ў харчовую краму і купіць булачку з ёгуртам, але мы вырашылі так не рабіць.

Справа ў тым, што муж і жонка за два-тры тыдні да паездкі забранавалі нумар у гатэльным двары вёскі Няхачава - там можна і паесці і адпачыць. Але ехаць туды трэба было яшчэ амаль 15 кіламетраў.

- Стаміліся, хацелі есці. Але затое гатэль кампенсаваў усё. Ён быў дзіўны: асноўны корпус – старадаўні аднапавярховы будынак. Але мы жылі ў драўляным доміку. Нумар выдатны - кандыцыянер, ванны пакой, хоць і «эканом» за 75 рублёў. Асобна трэба аплачваць харчаванне.

Дарэчы, Кацярына адзначыла, што ежа ў рэстарацыі яе прыемна здзівіла - смачна і танна: на дваіх салаты, гарачае, кава і сок каштавалі 42 рублі. Сняданак пара замовіла на 10.30 - роўна да прызначанага часу яго і падалі.

З Няхачава падарожнікі зноў адправіліся ў Івацэвічы, пагулялі і паглядзелі горад, а потым - на цягнік да Менска.

- Паездка была не стомнай, гэта адзначыў і Дзіма, які ездзіць на ровары значна менш за мяне. З непрыемнага, акрамя закрытых кавярняў у Косава, хіба што счырванелыя рукі.

Двухдзённае падарожжа менчукам абышлося ў 240 рублёў (сума на дваіх): квіткі на цягнік 90 рублёў, пражыванне 75 рублёў, харчаванне - 75 рублёў.

Пра паездку ў Друю: «У аграсядзібе адпачывалася не горш, чым у Еўропе»

Гэтым летам пара з Менска Таццяна і Аляксандр адзначылі 25-годдзе з дня свайго вяселля. Святкаваць дату пышна, з гасцямі, рэстарацыям і застоллем, пара не хацела, наадварот, імкнуліся да адзіноты, таму яны падшуквалі аграсядзібу «ў беларускай глушы», дзе заадно можна схавацца ад спякоты.

- Мы ніколі раней не адпачывалі ў Беларусі, увесь час ездзілі на аўтамабілі ў Польшчу і Літву. Але цяпер межы закрытыя, выехаць у Еўропу нельга, таму праз «букінг» падбіралі прыдатны варыянт на радзіме, - распавяла Таццяна.

Патрэбная менчукам аграсядзіба знайшлася ў аграгарадку Друя Браслаўскага раёна Віцебскай вобласці. Бюджэтны нумар на дваіх, з санвузлом, каштаваў 90 рублёў у дзень, пара браніравала яго за два-тры тыдні да заезду.

- Выехалі на машыне з Менска ў пятніцу. Да аграсядзібы ехаць трэба было амаль 300 км, але мы праехалі больш - па шляху заязджалі ў маленькія мястэчкі і вёскі, разглядалі там дамы, касцёлы і цэрквы. Атрымалася невялікая экскурсія.

Калі муж і жонка прыехалі ў аграсядзібу (гэта быў вялікі дом прыкладна на шэсць нумароў), то трохі расчараваліся – адпачывальнікаў там было шмат, усе госці з'ехаліся з Менска. Зрэшты, Таццяна і Аляксандр не доўга перажывалі: іх нумар быў на другім паверсе, у дадатак ён быў яшчэ і з выхадам на вялікую тэрасу, адкуль адкрываўся чароўны від на Заходнюю Дзвіну.

- Нумар быў чысты, камфортны. Ежу можна было прыгатаваць самім, а можна было замовіць па цалкам прымальным коштах: сняданак, напрыклад, сырнікі - чатыры рублі, вячэра - тры тонкіх вялікіх бліны, сялянскія каўбаскі і яечня - 10 рублёў. Усё было вельмі смачна.

У аграсядзібе была магчымасць замовіць лазню, зрабіць шашлык, пакатацца на лодцы, парыбачыць, выкупацца ў рацэ. З усяго гэтага пара абрала толькі апошні пункт - паплаваць, а ў астатні час яны ездзілі і вывучалі архітэктуру найбліжэйшых населеных пунктаў у Мёрскім і Верхнядзвінскім раёнах.

- Убачылі, што многія вёскі знаходзяцца ў запусценні, ёсць кінутыя напаўразваленыя дамы, людзі з'язджаюць. Шкада, вядома, што прыгожыя і старажытныя месцы ў такім стане.

Зрэшты, нягледзячы на сумны выгляд вёсак, пары іх невялікі адпачынак спадабаўся, кажуць, што атрымалася «зусім не горш, чым у Літве і Польшчы». Па кошту выйшла 480 рублёў на дваіх, з якіх сышло за пражыванне 180 рублёў за два дні, ежа пацягнула амаль 100 рублёў, паліва амаль 200 рублёў.

«Шчучыншчына» была вельмі прыгожай»

Паліна і яе брат вельмі любяць падарожнічаць, але ў Беларусі шмат месцаў, куды на грамадскім транспарце даехаць праблематычна, а пасведчання кіроўцы, як і асабістага аўто ў іх няма. Нядаўна маладзёны знайшлі выйсце: папрасілі свайго сябра, у якога ёсць пасведчанне кіроўцы, пракаціць іх на аўто каршэрынга ў некалькі месцаў у Гарадзенскай вобласці. Прыяцель пагадзіўся, а выдаткі на падарожжа дамовіліся дзяліць на траіх.

- У тых краях ёсць розныя цікавыя месцы. А яшчэ запала песня пра «Шчучаншчыну», было цікава даведацца, што ж гэта за месца такое, - усміхаецца дзяўчына.

Кампанія моладзі загадзя запланавала, у якія населеныя пункты яны хочуць заехаць: Жалудок, Шчучын, Дзікушкі - усюды ёсць славутасці, «пра іх пішуць у інтэрнэце і расказваюць блогеры».

У суботу раніцай маладзёны прачнуліся, узялі з сабой сабаку, і пайшлі шукаць машыну каршэрынга - на гэта хапіла пяці хвілін. Побач з домам стаяў добры новы аўтамабіль, арандавалі яго на дзень.

- Дарога была прыемнай і камфортнай, сабака таксама паводзіў сябе выдатна - ён у нас бывалы падарожнік. Па шляху спыняліся і збіралі ў палях кветкі, фатаграфаваліся. У мястэчках паглядзелі старадаўнюю сядзібу, разваліны, пагулялі. А ў Шчучыне вельмі смачна і нядорага паабедалі.

Аднадзённая паездка абышлася ў 215 рублёў на траіх: за арэнду аўто - 170 рублёў, абед - 45 рублёў.

Пра тур у Белавежскую пушчу: «Чакалі "савок", а ўсё было на ўзроўні»

Нядаўна Ірына са сваёй мамай і двума дзецьмі шасці і дзесяці гадоў купіла па акцыі тур выхаднога дня ў Белавежскую пушчу з пражываннем у гатэлі «Каменюкі». І хоць адпачынак прыйшоўся не ў выходныя дні (месцаў не было) - прыйшлося вызваляць будні, мянчанка не наракае, усё таму, што падарожжа сям'і вельмі спадабалася.

- Ездзілі мы на сваім аўтамабілі, туды - 350 кіламетраў. Вядома, асцерагаліся, што прыедзем у «савок», але прыемна здзівіліся - нумар паўлюкс на чацвярых быў выдатным, былі нават кубачкі, пакуначкі з гарбатай, цукар. Бялізна беласнежная, - распавяла падарожніца.

У кошт нумара ўваходзіла двухразовае харчаванне: сняданак і вячэра, чатыры экскурсіі ў мясцовыя музеі, сядзіба Дзеда Мароза і вальер, а таксама адна гадзіна басейна ў дзень на чалавека.

- Усё, што было ўключана ў тур, мы наведалі. Дзецям спадабаўся Дзед Мароз - улетку ён ходзіць у саламяным капелюшы, а на выхадзе ім падарылі пернік. Мы шмат гулялі, тэрыторыя велізарная, усюды дарожкі, усё дагледжана.

Ірына кажа, што прапанаванага харчавання хапала ўсім ім, абед нават не давялося купляць. Шмат было дадатковых умоўных паслуг: саўна, більярд, тэніс, пракат ровараў, але менчукі іх не куплялі, толькі адзін раз пракаціліся за 20 рублёў на карэце з канём уздоўж вальераў.

- Адпачывальнікаў было вельмі шмат, хоць усім ставала месца, не штурхаліся. У асноўным гэта людзі са сталічнага рэгіёну і расейцы. Больш за ўсё адпачывалі сем'ямі - ціха, спакойна, культурна. Ніякай шуміхі і танцаў па начах.

Адпачынак з Белавежскай пушчы на чацвярых сям'і Ірыны абышоўся амаль у 600 рублёў: паліва блізу 150 рублёў, тур 400 рублёў, паездка на карэце і сувеніры не больш за 50 рублёў.