Вера расейцаў у доўгатэрміновую будучыню РФ павалілася да абсалютнага мінімуму

«Прарыў» спатыкнуўся аб цэны на моркву.

Машына дзяржаўнай прапаганды, якая падтрымлівае веру насельніцтва ў бяссілле санкцый, міжнародны аўтарытэт і эканамічную моц, зноў заблукала ў непрасветным тумане змрочнай расейскай рэчаіснасці.

Рэзкі разгон інфляцыі з двухзначным узлётам коштаў на базавыя прадукты харчавання падарваў веру грамадзян у найбліжэйшую і доўгатэрміновую будучыню эканомікі, высветліў Фонд «Грамадскае меркаванне», які штомесяц даследуе спажывецкія настроі для ЦБ РФ.

Індэкс ацэнкі перспектыў развіцця краіны на наступны год у ліпені спікіраваў з 99 да 86 пунктаў, паказаўшы самы рэзкі абвал з пачатку пандэміі вясной-2020.

Існае значэнне індэкса азначае, што колькасць песімістаў на 14% перавысіла долю аптымістаў - гэта горшы паказчык са снежня мінулага года.

Вера грамадзян у доўгатэрміновую будучыню краіны і зусім абрынулася да мінімуму за ўсю гісторыю назіранняў (з 2009 года).

Індэкс ацэнкі перспектыў на 5 гадоў наперад склаў 90 пунктаў (песімістаў на 10% больш, чым аптымістаў) і, страціўшы 9 пунктаў з пачатку года, прабіў «дно», якое паказалі мінулай восенню.

Яшчэ ні разу настроі не апускаліся так нізка: нават на піку крызісу 2014-15 гг большасць працягвала верыць, што складанасці часовыя, і на 5-гадовым гарызонце сітуацыя выправіцца (індэкс больш за 100).

У 2017-18 гг колькасць доўгатэрміновых аптымістаў перавышала колькасць песімістаў на 8-21%. Сітуацыя змянілася пасля шоку ад пенсійнай рэформы: лагер тых, хто не верыць у паляпшэння праз 5 гадоў, перавысіў па колькасці групу скептыкаў. І тых часоў гэты разрыў толькі павялічваецца.

Абяцанні здзейсніць «рывок», дагнаць сусветную эканоміку і сцерці Захад у радыеактыўны попел паступова страчваюць гіпнатызуючы эфект для людзей, чые даходы ўпалі на 10% пасля далучэння Крыма і адмаўляюцца расці сем гадоў запар.

Насельніцтва Расеі ў большасці сваёй умерана беднае, але без усялякіх надзеяў выбрацца з гэтага стану, адзначае Леў Гудкоў, сацыёлаг «Левада-Центра», прызнанага ў Расеі замежным агентам.

Гэтая беднасць выгадная ўладзе, таму што з ростам дабрабыту растуць патрабаванні і прэтэнзіі да яе; што тычыцца людзей, то іх галоўнай стратэгіяй становіцца прыстасаванства і развязанне паўсядзённых задач, адзначае Гудкоў: «Гарызонт планавання пры гэтым - вельмі кароткі, гэта даслоўна 2-3 месяцы. То бок, калі заўтра застанешся без працы, зможаш працягнуць нейкі час, а што рабіць далей - зусім незразумела».