«Атрыманне ўзнагарод ад хунты ў гэтай сітуацыі прыраўноўваецца да атрымання чорнай пазнакі на будучыню»

Пластмасавы свет перамагае толькі ў песнях.

Хунта настолькі перамагла, што нястомна працягвае раздаваць узнагароды і бразготкі тым, хто падтрымлівае або робіць выгляд, што ён падтрымлівае ўвесь гэты трэш, піша Telegram-канал "Нік і Майк". Нават сярод гэтых людзей шмат тых, хто задаецца пытаннем: а ці ўсё нармальна, калі амаль два гады рэпрэсіі не спыняюцца?

Наогул атрыманне ўзнагарод ад хунты ў гэтай сітуацыі прыраўноўваецца да атрымання чорнай пазнакі на будучыню. Своеасаблівае пацвярджэнне таго, што ў канкрэтнай сітуацыі ўсё цалкам сабе адназначна. Чарговы спіс тых, хто асабліва вызначыўся, быў падпісаны Сінімі пальцамі днямі (сам дакумент дашлём у наступным паведамленні).

Адзначым чатыры прозвішчы.

Голуб. Гэта той самы камандзір ВПС Беларусі, які спакойна распавядаў, што пасадка самалёта - зусім не пасадка. Узнагарода, наважымся меркаваць, за тое, што з тэрыторыі Беларусі ляцяць ва Украіну то ракеты, то знішчальнікі.

Арцюхоўская. Асоба, якая з'яўляецца галоўнай пастаноўшчыцай усіх рэйхшоў ("Славянскі базар", "Вытокі" і гэтак далей). Адзінае дасягненне, якім не стамляецца хваліцца - сяброўствам з жонкай Лакея - Паляковай. Пра Арцюхоўскую пісалі падрабязней тут.

Чаргінец. Ён раптам стаў народным пісьменнікам. Тут без каментатроў.

Алейнік. Аўтар песні "Любимую не отдают", які раптам стаў "заслужаным дзеячам мастацтваў". Гісторыю гэтага не вельмі таленавітага музыкі мы ўжо неяк расказвалі. Песню, дарэчы, ужо паспяхова забылі. А вось тое, якім спосабам гэты таварыш атрымаў элітнае жыллё дзякуючы фільму "Альянсу расследавальнікаў" не забудуцца.

Мы ўжо казалі пра тое, што сітуацыя татальнай беспакаранасці будзе прыводзіць да эксцэсаў. Адзін з такіх здарыўся з экс-кіраўніком Гестапіка - Паршыным. Спакойна ўсім гэтым людзям жыць ужо не атрымаецца. Яны перайшлі мяжу дабра і зла. Тут не можа быць паўтонаў і апраўданняў. І тыя, у каго засталося сумленне, гэта разумеюць нават унутры.

Таму будаўніцтва альтэрнатыўнай рэальнасці, дзе падлы гуляюць у «Што? Дзе? Калі?», не скончыцца нічым. Адкіды грамадства не могуць стаць элітай. Проста таму, што дрэнна вучыліся ў школе. Таму іх лёгка выкарыстоўваць для прапаганды. З аднаго боку, яны кіраваныя і лёгкія ў перакананні. З іншага, безыдэйныя і малаініцыятыўныя, што адбіваецца на якасці гэтай прапаганды.

Яны спрабуюць затармазіць час. Бо ў новым жыцці ніхто з іх будзе не патрэбны. Пластмасавы свет перамагае толькі ў песнях. У жыцці перамагае жыццё.

Жыве Беларусь!