Пачаўся суд над былым кіраўніком Белінвестбанка

Банкіры расказалі, на чым пракалоўся Брышцелеў.

У красавіку 2022 года СМІ паведамлялі пра затрыманне старшыні кіравання дзяржаўнага «Белінвестбанка» Андрэя Брышцелева.

Праз паўтара года яго пачалі судзіць. Працэс ідзе ў Менскім гарадскім судзе. Абвінавачанне – атрыманне хабару (максімальнае пакаранне – 15 гадоў) і злоўжыванне ўладай (да 6 гадоў пазбаўлення волі), адзначае nashaniva.com.

Разам з былым кіраўніком банка судзяць таксама Андрэя Раманенку – выканаўчага дырэктара «Белінвестбанка», які курыраваў карпаратыўныя фінансы і, паводле інфармацыі суразмоўцаў журналістаў, узначальваў крэдытны камітэт банка.

Крэдытны камітэт – гэта рада з некалькіх (да 10, як правіла) чалавек, якія калегіяльна прымаюць пастановы пра мэтазгоднасць выдачы крэдыту той ці іншай арганізацыі.

Разумеючы сферы адказнасці фігурантаў, а таксама наяўнасць трэцяга абвінавачанага – камерсанта Ігара Піскунова, які праходзіць паводле артыкула «Даванне хабару», – становяцца ясныя абрысы справы.

Дэталямі іх дапаўняюць крыніцы журналістаў у банкаўскім сектары:

«Брышцелеў пракалоўся толькі ў тым моманце, што ўзялі яго з доказамі злачынства. Было б інакш – нічога б даказаць не атрымалася, таму што справа крэдытавання вельмі тонкая.

Прычына справы Брышцелева – жаданне камерсанта атрымаць крэдыт, які ён не павінен быў атрымліваць паводле банкаўскіх пратаколаў.

Чаму не павінен? Напрыклад, у арганізацыі дрэнны фінансавы стан, ці фінансавы стан добры, але яна патрабуе занадта вялікую для яе суму, ці ў кампаніі патэнцыйна небяспечныя заклады. У такім выпадку банк ніколі не будзе браць на сябе неабгрунтаваныя рызыкі. Выдачу крэдыту пры наяўнасці якіх-небудзь з гэтых чыннікаў проста не ўзгадняць.

У такіх выпадках бізнэсмэны могуць шукаць выхады на людзей з паўнамоцтвамі, каб націснуць на крэдытны камітэт. Так адбылося з Брышцелевым і Раманенкам.

Брышцелеў можа націснуць на Раманенку, а Раманенка – на крэдытны камітэт. Гэта ў прынцыпе дрэнная гісторыя, калі ад кіраўніка крэдытнага камітэта залежаць працоўныя кантракты іншых удзельнікаў. У прыватных банках, як правіла, такое не практыкуецца.

Мяркуецца, што так пастановы ў дзяржаўных банках часам прымаюцца, але не пашанцавала менавіта Брышцелеву, які падставіўся з доказамі злачынства. У іншых выпадках даказаць намер і ціск вельмі складана, таму што пастанова калегіяльная і адказнасць размытая».