«Каліноўцы» ўжо ўзялі стрэльбы ў рукі»

Беларуска расказала, як у краіне рэагуюць на ваенныя гульні двух дыктатараў.

Чытачка сайту charter97.org Ніна з Нясвіжа расказала пра страх беларусаў перад вайной:

— Днямі ехалі ў сталіцу на мікробусе. На шашы пад Койданавам убачылі нязвыклае відовішча: два вайсковыя аўтамабілі цягнулі ракеты. Мяне аж скаланула ад убачанага. Я хоць і маю вышэйшую тэхнічную адукацыю, але ж не спецыялістка ў галіне ракетнага ўзбраення. Таму не магу сказаць дакладна, чыя гэта зброя і куды яна кіравалася. Але мне вельмі прыкра, што цяперака па нашай зямлі гойсае такі транспарт.

Некалі я любіла ездзіць у Менск у тэатры, асабліва ў Купалаўскі, цяпер знішчаны лукашыстамі. А сярод тэатралаў папулярнае такое выслоўе: “Калі на пачатку п’есы на сцяне вісіць стрэльба, то ў канцы яна мае стрэліць”.

Чытачка адзначае, што Расея здавён выкарыстоўвае Беларусь і Украіну як тэатр ваенных дзеянняў.

— Гэта ж дужа зручна: ваяваць на чужой зямлі, спусташаючы яе дашчэнту. А сваё насельніцтва, лацвей уладкаваўшыся на канапах, глядзіць на гэта ў тэлевізары, як нейкі сэрыял.

Аднак жанр раптам змяніўся на Reality show, прынамсі для жыхароў Белгародскай і Курскай абласцей РФ. Тыя зазналі на сабе жахі вайны: паветраную трывогу, бамбаванне, эвакуацыю.

Мы вельмі баімся, што гэтыя жудасці не абмінуць і нас, беларусаў. Бо звар’яцелы ад бязмежнай улады тутэйшы дыктатар паклікаў да нас у краіну расейскую ядзерную зброю. А гэта ж робіць усіх нас мішэнню для патэнцыйнага ўдару ў адказ.

А шмат хто з нашых суседзяў згаджаўся з існаваннем дыктатуры, апраўдваючы гэта тым, што, маўляў, абы не было вайны. Войны былі, але дзесьці далёка – у Чачэніі, Грузіі, Сірыі, на Данбасе, аднак цяпер вайна грукае ў нашы дзверы. Бо так заўсёды з дыктатурамі: спачатку тыран душыць усіх унутры краіны, адале выплюхвае агрэсію вонкі. Усё адно, якога памеру тыран – вялікі, маскоўскі альбо дробны, шклоўскі, бо шкода ад іх вялікая. Ніякае ўпрошванне ды залагоджванне не дапамагае, бо гэткія бандыцкія верхаводы пачынаюць нешта разумець, толькі калі ім у лыч соўгаюць кулак.

Прыгадваюцца радкі з верша “Мужык” Якуба Коласа:

Я — мужык, а гонар маю,

Гнуся, але да пары.

Я маўчу, маўчу, трываю,

Але скора загукаю:

«Стрэльбы, хлопчыкі, бяры!»

«Каліноўцы» ужо ўзялі гэтыя стрэльбы ў рукі. Спадзяемся, што неўзабаве яны будуць ратаваць нашу зямлю.

Калі вам спадабаўся артыкул, вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL 97 1160 2202 0000 0002 1671 1123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com