Пастухоў: Ніводная з мэт Пуціна, дзеля якіх ён пачынаў гэтую вайну, не дасягнутая

Два гады вайны для Крамля - марна.

Пайшоў трэці год з пачатку расейскага ўварвання ва Украіну і поўнамаштабнай вайны. Пераможныя «Кіеў за тры дні» даўно забытыя, - з іншага боку, часова акупаваныя тэрыторыі, цынічна названыя «новымі рэгіёнамі», уключанымі ў склад Расеі, а шляхі да неваеннага развязання сітуацыі, здаецца, спрэс адрэзаныя.

Расейскі палітолаг Уладзімір Пастухоў аналізуе, з якімі вынікамі прайшла гэтыя два гады Расея і чаго (не) дасягнула.

- Перш за ўсё, прамежкавы вынік двух гадоў вайны - за Украінай, - падкрэсліў доктар палітычных навук на канале «Хадаркоўскі LIVE». - Нягледзячы на найцяжэйшае становішча, на крытычныя моманты, якія мы назіраем, нягледзячы на тое, што канкрэтна цяпер расейскае войска цісне, а Украіна страціла частку сваёй тэрыторыі, 30% і многае іншае - ні адна з мэт Крамля, дзеля якіх ён пачынаў гэтую вайну, не дасягнута.

Гэта ключавы вынік: два гады вайны - марна. Палітычны рэжым у Кіеве выстаяў і стаў яшчэ больш «антырасейскім», Украіна стала «антыРасеяй» у квадраце, у кубе, не ведаю, у якой ступені.

Прарваць тую міжнародную блакаду, якую хацелі прарваць такім чынам, паставіць Захад перад фактам сваім бліцкрыгам і дамаўляцца на сваіх умовах - нічога гэтага не ўдалося. Ізаляцыя і канфрантацыя толькі ўзмацніліся, санкцыйныя рэжымы, ад якіх хацелі пазбавіцца, павялічыліся. На больш лакальным узроўні – праект буфернай дзяржавы «Маларосія», ад Прыднястроўя да Марыюпаля, праваліўся.

Ёсць мільён людзей, якія гніюць на фронце. Ёсць паўваенная эканоміка і структурныя перакосы ў ёй, якія нагадваюць тое, што было ў познім Савецкім Саюзе. Ёсць глухое бурчанне грамадства.

Другі відавочны вынік - стомленасць. Для такіх войнаў два гады - адсечка, пасля якой надыходзіць стомленасць як у абодвух старон, так і ў навакольным свеце, які вольна ці мімаволі ў гэтую вайну ўцягнуты. І на пераломе гэтая стомленасць мас становіцца палітычным чыннікам, які будзе ўсё больш уплываць на прыняцце пастаноў.

І трэці пункт, больш канкрэтны, - у паветры лунае тэма спынення агню. Для абодвух старон становіцца зразумела: гэта або вайна на гады, або трэба нейкім чынам сітуацыю замарожваць.

Але калі зараз пачаць гэты працэс, ён будзе мець вельмі негатыўныя палітычныя наступствы для цяперашняга кіраўніцтва Украіны, таму яно паспрабуе альбо адцягнуць, альбо зрабіць усё, каб гэтага не адбылося. Прытым ёсць вельмі вялікая рызыка, што, калі Украіна пераацэніць свае сілы, а Расея зможа скарыстацца набойным голадам і дзесьці прарваць фронт, кропку Украіне давядзецца ставіць у менш спрыяльных для сябе ўмовах.

На жаль, перавага Расеі ва ўзбраенні, кампенсаваная ў 2022-2023 гадах дапамогай Захаду, зараз зноў значная. І вайна зноў набывае экзістэнцыйны характар.

На думку Уладзіміра Пастухова, сёння вайна знаходзіцца прыкладна ў экватары, і далей «у нейкі бок павінен хіснуцца маятнік».

Кажучы пра перспектывы расейскага рэжыму і стан грамадства, палітолаг асцярожна адзначае, што будучыня — за «мадэрнізацыйным элементам»:

- На шчасце, гістарычна гэты рэжым асуджаны. У яго няма будучыні. Хутчэй за ўсё, ён асуджаны абрынуцца ў наступным пакаленні, думаю, 10 гадоў - мяжа. Пытанне ў тым, што гэтыя 10 год трэба яшчэ пражыць, і не ўсе дажывуць.

Але, з іншага боку, час ідзе хутка, і тыя, каму здаецца, што гэта будзе доўжыцца вечна і хто не хацеў бы бачыць нічога іншага - убачаць. І лепш да гэтага рыхтавацца, інакш будзе вельмі цяжка падбіраць тлумачальныя словы. Час гуляе не на іх карысць.