Пуцін растане

Будучыня залежыць ад нас.

Дзевяць гадоў і некалькі дзён таму Барыс Нямцоў і Аляксей Навальны займаліся падрыхтоўкай Марша «Вясна», выступалі, агітавалі, раздавалі ўлёткі…

Дзевяць гадоў таму я сустракалася з выпускнікамі і блізу поўначы ў радасным настроі ехала дадому на таксоўцы па Вялікім Каменным мосце, не падазраючы, што на суседнім мосце ўжо ляжыць вялікі, нерухомы чорны мяшок, у які, выяўляецца, так лёгка запхнуць мёртвага чалавека.

Ператварыць у цяжкі груз чалавека, з якім былі звязаныя такія вялікія надзеі.

Я, дарэчы, упэўненая, што крамлёўскую Моль вельмі раздражнялі Нямцоў і Навальны не толькі праз тое, што яны рабілі. Яны абодва былі высокімі, прыгожымі, поўнымі жыцця. Яны былі прамой супрацьлегласцю Пуціну.

Іх забілі.

Гэта жахліва, гэта страшна, ад гэтага хацелася біцца галавой аб сцяну - і дзевяць гадоў таму, і хочацца цяпер.

Але давайце, аплакваючы цудоўных лідараў, расейскія страшныя страты, не будзем пераконваць адзін аднаго, што будучыня Расеі залежала толькі ад гэтых двух неймаверных, харызматычных, дзіўных людзей.

Будучыня залежыць ад нас. Ад таго, як мы будзем сябе паводзіць, што рабіць, як будаваць стасункі адзін з адным. Ад таго, якіх новых лідараў зможам знайсці.

Дзевяць гадоў і пару дзён таму я атрымала «заданне». Мяне папрасілі падвезці двух маладых людзей да МКАД. Потым яны пабеглі з балончыкамі з фарбай, а я іх чакала, гатовая ў кожны момант падхапіць іх і даць па газах.

А яны напісалі на гурбе здаравеннымі літарамі: «Пуцін растане», і мы, задаволеныя, з'ехалі. Да катастрофы заставалася ўсяго нічога, а мы гэтага не адчувалі, ехалі і смяяліся.

Дурныя дзіцячыя забавы. Але думка была правільная: Пуцін растане. А памяць аб Нямцове і Навальным - не.

Тамара Эйдэльман, Facebook