У Расеі зараджаецца партызанскі рух

Пра што маўчыць ФСБ.

Другая гадавіна пуцінскага ўварвання ва Украіну прайшла для расейскай публікі ў рэжыме інфармацыйнай цішыні, так бы мовіць - была вынесеная за дужкі. Такая мадэль паводзін вельмі нехарактэрная для існай крамлёўскай каманды, якая падтрымлівае піетэт перад кожнымі значнымі датамі. Пуцін і яго гісторыкакраты, якія амаль кожную сваю пастанову імкнуцца абгрунтаваць дасыланнямі да нейкіх падзей мінулага, атрымліваецца, наўмысна ігнаруюць вайну супраць Украіны, не ўважаючы старт «СВА» чымсьці значным, памятным.

Тут усплывае на паверхню сапраўднае стаўленне ўладаручых да расейскага акупацыйнага войска і яго «перамог», калі на захопленых чужых тэрыторыях не застаецца каменя на камені. Зверствы расейскага тэрарыстычнага зборышча будзе зусім не проста гераічна падаць з мэтай выгаднага пазіцыянавання рэжыму. Пуцін на векі сябе ўпісаў у гісторыю як убогі тыран-маньяк, які ўздрыгвае ад усякай праявы апазіцыйнасці. А чаго вартая тады такая кволая дзяржаўная дактрына, калі яе халуі не здольныя данесці яе жыццяздольнасць ніякім іншым спосабам акрамя грубага сілавога навязвання?

Расейскаму абывацелю павінна быць зразумелая простая ісціна: узгадаваная пуцінізмам машына дзяржаўнага тэрору здольная ўсё разбураць не толькі на вонкавым контуры, але тое самае яна будзе тварыць усярэдзіне Расеі душачы будучыя ўнутраныя мяцяжы. Кейс з путчам Прыгожына здасца лёгкім шпацырам у параўнанні з хаатызацыяй, якая наступіць пры паслабленні ўладнай хваткі, а гэта непазбежная аксіёма для ўсякай тыраніі.

Таму ўлада ліхаманкава баіцца страціць кантроль на сітуацыяй і баіцца найменшых праяў супраціўлення. Напрыклад, напярэдадні фікцыі сакавіцкіх выбараў пуцінцы хочуць захапіць розумы расейцаў пасланнем свайго правадыра, у якім ён выкажа сваю чарговую праграму падаўлення, новыя тэзісы на прадмет таго, як дадаткова ўзмацніць дзяржаву, узбуйніць і пашырыць апарат падаўлення, бо інструментаў для паляпшэння жыцця людзей асабліва не назіраецца. Замест годнага жыцця скормліваюць шматпалярны свет, праўда ён будуецца на руінах Марыупаля, Бахмута, Аўдзееўкі і кідае ў люты жах. Таму Пуцін будзе пазбягаць у сваім пасланні такой нязручнай тэмы, як трэці год развязанай ім вялікай і крывавай вайны.

Гэта небяспечная тэма, асабліва ў святле перацякання канфліктнасці на расейскую тэрыторыю. Пуцін, як прыхільнік сакрэтных ваенных аперацый, заўсёды зыходзіў з прымата кантраляванасці працэсу. Як толькі з'яўляюцца прыкметы спантаннасці ён умывае рукі. Але скрыня Пандоры адчынілася. Спачатку адбылося істотнае прарэджванне вайсковай моцы Чарнаморскага флоту. Потым выявілася, што Крымскі мост не мае надзейнай абароны і можа ў кожны момант быць знішчаны. Адначасова праз скасаванне сваіх межаў прымежныя расейскія рэгіёны сталі зонамі баявых дзеянняў. Яшчэ адным вынікам вайны стала супрацьстаянне БПЛА, якое прымушае выразна ўсвядоміць блізкасць баявых дзеянняў жыхарам Масквы і Піцера.

Новым матывам цяпер выступае партызанскі рух, які зараджаецца на расейскай тэрыторыі і пазбавіць рэжым адчування бяспекі, бо знікнуць бяспечныя для яго злачынцаў месцы. У глыбока тылавым Краснаярску партызаны ліквідавалі вагнераўца Канкеева, які выхваляўся пакараннямі палонных. Зразумелая справа, што пакуль усё выглядае кропкава і лакальна, але труннае маўчанне ФСБ наконт НЗ з аўто найміта на 18-м кіламетры Енісейскага гасцінца бянтэжыць. Мабыць, гэта частка агульнай палітыкі маўчання Крамля аб нязручнай і некананічнай вялікай вайне.

Telegram-канал «Сіта Сакрата»