«Лічбы ў колькасці лекараў у Беларусі фальсіфікуюцца»

Праўда аб метадах урэгулявання кадравага голаду ў медыцыне.

Як высветлілася, для экс-кіраўніка Міністэрства аховы здароўя Уладзіміра Караніка дэфіцыту з медыкамі ў Беларусі не тое каб няма, але ў Гарадзенскай вобласці за апошнія пяць гадоў колькасць лекараў на 10 тысяч насельніцтва нібыта вырасла з 57,5 да 58.

Па каментар «Филин» звярнуўся да каардынатара Фонду медыцынскай салідарнасці, лекара-эндаскапіста Лідзіі Тарасенкі.

- Паводле версіі Караніка, з медыцынскімі кадрамі як мінімум на Гарадзеншчыне ўсё добра, і наогул Беларусь па забяспечанасці лекарамі на 4-5 месцы ў свеце.

- Мы акурат даслоўна учора абмяркоўвалі з калегамі з «Белых Халатаў» гэтыя заявы. Я ведаю, што гэта няпраўда. Хаця, думаю, ёсць людзі, якія вераць словам чыноўніка: ён жа гаворыць упэўнена, дзядзька ў прыгожым гарнітуры. Але менавіта з колькасцю лекараў мы не раз падлоўлівалі Міністэрства аховы здароўя на тым, што яно хлусіць.

Калі параўнаць розныя звесткі - Нацыянальны статыстычны камітэт, сайт самога Міністэрства аховы здароўя, справаздачы, якія праскокваюць у іншых крыніцах, - відаць, што лічбы, якія падае Міністэрства аховы здароўя па колькасці лекараў, не сыходзяцца паміж сабой. Таму не варта забывацца на тое, што гэтыя лічбы ў Беларусі фальсіфікуюцца.

І сама рыторыка чыноўнікаў, пабудова фраз, калі яны гавораць пра лекараў, характэрная: яны гавораць у неадушаўлёным родзе, як аб рэчах. Маўляў, нам усяго стае, і кадраў таксама - трэба толькі рацыянальна іх выкарыстоўваць.

Нагрузка на беларускіх медыкаў на месцах, канстатуе Лідзія Тарасенка, сёння і без таго вялікая. А прапануецца яе яшчэ павялічыць - напрыклад, даць тэрапеўту плюс паўстаўкі, але не па сваім профілі, а за неўролага.

- А ў прынцыпе, пры жаданні можна яго навучыць быць і траўматолагам, і плітку класці, і фільмы здымаць - чаму б не? - Іранізуе медык. - У заяве чыноўніка выдатна ўсё, акрамя таго, што насамрэч сітуацыя жудасная.

Хачу пажадаць, каб і Караніка лячыў адзін адмысловец - за неўролага, тэрапеўта, кардыёлага і ўсіх астатніх.

- На ваш погляд, да чаго прывядзе такая «рацыяналізатарская» пастанова?

- У мяне адчуванне, што гайкі закруцілі настолькі, так запалохалі народ і ўскладнілі шляхі адступлення, што (вядома, не ўпэўненая, але мяркую) зараз адток людзей з Беларусі, наадварот, замарудзіцца.

Ахвочых з'ехаць і тых, у каго ёсць магчымасць з’ехаць, будзе менш: Міністэрства аховы здароўя робіць даволі эфектыўныя спробы для таго, каб устаўляць палкі ў колы, перастае выдаваць дакументы, ды і адукацыя наша пагаршаецца настолькі, што некаторыя спецыяльнасці не каціруюцца.

Напрыклад, ёсць медыка-дыягнастычны факультэт, ён выпускае ў тым ліку лекараў прамянёвай дыягностыкі. Але там вучыцца ўсяго 5 гадоў, і людзі пасля гэтага факультэта ў Еўропе лекарамі не ўважаюцца, гэта значыць, гэты дыплом нідзе не прызнаецца, яго немагчыма пацвердзіць.

Гэтая тэндэнцыя, калі імкліва пачала расці прорва ў адукацыі паміж Беларуссю і астатнім светам, з'явілася пасля 2020 года, і яна вельмі непрыемная. Так што з'ехаць будзе ўсё больш складана.

— Але ж і перагрузука медыкаў, якія застаюцца ў краіне, ні да чаго добрага не прывядзе.

- Так і ёсць, якасць надання меддапамогі не палепшыцца. Так, можа быць, нехта фізічна хутчэй патрапіць на прыём да лекара. Але ці будуць у гэтага лекара сілы, веды, магчымасці штосьці зрабіць - велізарнае пытанне. І адказ на яго, на жаль, - не.

Чыста эмацыйна атрымаць магчымасць патрапіць на прыём - ужо быццам бы нядрэнна. Але ж трапіць лепш да нармальнага спецыяліста, і не калі захварэла, а загадзя, — прафілактыка куды больш эфектыўная, чым лячэнне. А хто будзе займацца гэтай прафілактыкай, калі ў лекара 60 чалавек на прыёме, і яму адбіцца б ад гэтага прыёму?