«Прадаўцы абутку ў шоку: як вы такую адрасцілі?!»

Гісторыі беларусаў з нестандартным памерам нагі.

Кажуць, памер не мае значэння. Ну, залежыць ад чаго менавіта. Памер нагі — характарыстыка, пра якую большасць людзей успамінаюць толькі ў краме. Але для тых, чыя ступня істотна адрозніваецца ад стандарту, выбар абутку ператвараецца або ў пастаянны квэст, або ў невыносна доўгія адносіны з адной і той самай парай красовак, піша Onliner.

«Мужчыны захапляюцца памерам маёй нагі»

У Аліны 32-гі памер нагі. Гучыць крыху анамальна, але дзяўчына даволі спакойна прыпісвае сваю асаблівасць у дадатак да сваёй мініяцюрнай фігуры і росту 155 сантыметраў. А вось адкуль яны ўзяліся, — генетычная загадка: Аліна кажа, што ўсе блізкія сваякі больш-менш укладваюцца ў сярэднестатыстычныя параметры. Таму бацькі беларускі спачатку нават насцярожана паставіліся да дачкі-Дюймавочкі.

— Мяне вазілі да эндакрынолага, рабілі здымкі кісцей, але нічога падазронага лекары не выявілі. Гадоў у 14—15, памятаю, сказалі, што далей канечнасці выцягвацца не будуць. Хадзілі размовы пра гармоны росту, але ў выніку мне нічога не ўводзілі: ну як вырасла, так вырасла.

Ніякіх асаблівых комплексаў у падлеткавым узросце, успамінае Аліна, не было: аднагодкаў увогуле ніколі не цікавіў ні яе рост, ні памер нагі. У старэйшых класах, праўда, ужо захацелася, як усе школьныя модніцы, насіць абцасы — і вось тут пачаліся праблемы: туфлі на абцасах менш за 36-ы памер знайсці проста немагчыма. Даводзілася спецыяльна ездзіць у райцэнтр, рабіць на заказ.

Звычайныя туфлі Аліны лёгка змяшчаюцца ў далоні. А на фота справа — яе красоўка на фоне «гіганта» 38-га памеру

З з’яўленнем кітайскіх маркетплейсаў пытанне нібыта вырашылася, але таксама з нюансамі. Заказваць усё роўна даводзіцца навмання: нават калі прыгожыя туфлі 32-га памеру знаходзяцца, далёка не факт, што праз месяц пасля заказу не выявіцца, што нага з іх банальна выпадае — праз недастатковую шырыню ступні. За гады спроб і памылак Аліна знайшла для сябе працоўны метад: нашываць на абутак дадатковыя раменьчыкі.

— На пастаяннай аснове супрацоўнічаю з адной і той жа майстэрняй. Заказваю абутак з Кітая, везу да іх. Майстры падымаюць стэлькі, дадаюць паралон і робяць яшчэ шмат розных маніпуляцый. То-бок спачатку чакаеш месяц, каб атрымаць «ката ў мяшку», а потым яшчэ ў Мінску столькі ж з ім «гуляешся», прыводзячы ў насібельны выгляд.

Проста так прыйсці ў звычайную краму абутку, выбраць нешта і адразу насіць? Не, гэта нерэальна. Цяпер з’явілася некалькі спецыялізаваных крамаў, якія прывозяць мадэлі маленькага памеру, — якія-небудзь боты, напэўна, я яшчэ магу ў іх узяць. Надзенеш тоўсты носак, пакладзеш стэльку — і бот стане па памеры. З туфлямі і басаножкамі так не атрымаецца.

Таму калі плануецца нейкае ўрачыстае мерапрыемства, то брацца за абутак часам даводзіцца за паўгода.

Увогуле, па сутнасці, гэта ўсе клопаты, якія дастаўляе 32-гі памер, ды і з імі Аліна змірылася. Сумуе толькі з-за таго, што, відаць, ніколі не зможа дазволіць сабе якія-небудзь крутыя брэндавыя туфлі, прычым, што самае крыўднае, не фінансава, а фізічна. У паўсядзённасці ж маленькая ступня — адназначная разынка, якой, вядома, часцей за ўсё захапляюцца мужчыны. Квентын Таранціна, упэўненыя, узяў бы Аліну ў новы фільм увогуле без кастынгу.

— Часта чую, што гэта міла, прыгожа, сэксуальна, жаночна. Усё гэта, вядома, вельмі прыемна. Негатыву ў гэтым плане ніколі не было, у краме хіба што могуць здзівіцца: «Гэта вы не дзіцяці бераце, сабе?!» А так і хлопцы, і дзяўчаты кажуць, што мне дакладна пашанцавала і значна горш было б жыць з нагамі 41-га памеру: з маім ростам яны глядзеліся б надзвычай недарэчна.

Для дзяўчыны маленькая, вытанчаная нага — адназначна выйгрышная сітуацыя. Некаторыя мае знаёмыя нават з 39-м памерам саромеюцца надзяваць туфлі з вострым насом, бо ў іх нага становіцца яшчэ даўжэйшай. А ў мяне ўсё выдатна, заўсёды адчуваю сябе Папялушкай.

«Задумваюся пра выдаленне фалангі пальца, каб улазіць хоць бы ў 50-ы памер»

Сяргей дае нам кароткую храналогію росту сваёй нагі: да 12 гадоў у яго ўжо быў 46-ы памер, да 15 ступня вымахала да 50-га. Цяпер хлопцу 27, і ён можа пахваліцца гіганцкім 52-м.

У дзіцячых крамах абутку Сяргею за ўсё жыццё, здаецца, пабываць так і не ўдалося: проста не было сэнсу. У малодшай школе ён данашваў боты за бацькам, да сярэдняй ужо памяняліся месцамі. Пры гэтым нага расла настолькі імкліва, што абутак проста не паспяваў зношвацца. Таму, жартуе Сяргей, тата атрымліваў пасля яго практычна зусім новыя боты.

— У школе з гэтай сітуацыі асабліва не жартавалі, максімум на фізкультуры які-небудзь маленькі аднакласнік мог надзець мае велізарныя красоўкі і жартаваць, што гэта лыжы. Па-сапраўднаму сваю адметнасць ад аднагодкаў я адчуў пасля паступлення ва ўніверсітэт. Хацеў, як і ўсе, набыць і прыгожыя класічныя туфлі, і берцы (тады ў модзе быў стыль мілітары), і забаўныя тапкі ў выглядзе танкаў…

Але ўсё, што мне заставалася, — гэта круглы год хадзіць у красоўках Asics, бо гэта адзіны абутак за больш-менш прымальную цану, які мне ўдалося знайсці. Напэўна, я адзіны сярод сваіх знаёмых, хто ўжо ў чацвёрты раз купляе адну і тую ж мадэль: у мяне проста няма іншага выбару.

Дзяліцца болем наконт выбару абутку Сяргей, здаецца, можа гадзінамі. Хлопец кажа, што і ў крамах, і на маркетплейсах памерная сетка, як правіла, заканчваецца на лічбе 50. Усё, што большае, — гэта, па яго словах, у асноўным «танны Кітай». Колькасць невыкупленых на ПВЗ мадэляў у Сяргея ўжо перавысіла за 30 штук. З замежнымі сайтамі хлопец рызыкаваць пакуль не хоча, часам можа вылавіць нешта на рынках, праўда, чамусьці красоўкі 52-га памеру заўсёды раскупляюць акурат перад яго прыходам.

— Пасля такіх фраз ад прадаўцоў узнікае адчуванне, што існуе нейкая таемная супольнасць людзей з вялікім памерам нагі, якія заўсёды лавяць свежыя завозы вялікага абутку. А я ў ёй чамусьці не складаюся!

У топе самых раздражняльных бытавых праблем, якія не зразумець чалавеку з нармальным памерам нагі, у Сяргея — раптам — першае месца займаюць лесвіцы. Яго ступня практычна ніколі не змяшчаецца на прыступкі, даводзіцца рабіць крокі, як пры катанні на каньках, разводзячы насокі ў бакі. Асабліва нязручна рабіць гэта на эскалатары: трэба яшчэ дзве-тры секунды прыцэліцца, а ззаду ўжо прэ натоўп.

Шкафчыкі для абутку таксама не разлічаны на абутак вялікага памеру. У тыя, што падзеленыя на ячэйкі, Сяргею і ўвогуле даводзіцца запіхваць па адной красоўцы — і ўсё роўна яны будуць на траціну тырчаць вонкі.

— Ваджэнне аўтамабіля — асобная тэма. Уявіце, што трэба рабіць гэта з велізарнай нагой 52-га памеру, яшчэ і ў абутай у красоўку, якая робіць яе даўжэйшай, а галоўнае — шырэйшай. Гэта як калі б у звычайнага чалавека педаль была памерам з запалкавы карабок. Нога часта проста не змяшчаецца ў нішу з педалямі, а пры няасцярожным націску на тармаз можна закрануць педаль газу, што часам стварае небяспечныя сітуацыі на дарогах.

А яшчэ, скардзіцца Сяргей, вечна даводзіцца прасіць прабачэння: у транспарце — за чыесьці наступленыя пальцы, у медцэнтрах — за тое, што праскочыў без бахілаў, якія ні за што не налазяць на ногі, як ні старайся. Таму свой білет у генетычнай латарэі ён без усялякіх агаворак прызнае прайгрышным.

— Я цалкам сур’ёзна часам задумваюся пра выдаленне фалангі вялікага пальца, каб улазіць хоць бы ў 50-ы памер. Усем, у каго такая ж праблема, хачу пажадаць толькі цярпення і ўдачы ў пошуках нармальнага абутку. А вытворцам — пашыраць свой асартымент, каб урэшце спыніць дыскрымінаваць людзей з вялікімі нагамі, якія таксама хочуць насіць не толькі адны і тыя ж красоўкі.

«Сутыкаюся з рэакцыяй прадаўцоў абутку: Як вы сабе такую нагу адрасцілі?»

Адна з самых яскравых успамінаў з дзяцінства Анастасіі — зборы ў першы клас. Тады ў яе, шасцігадовай, нага ўжо дарасла да 36-га памеру. Справа была напрыканцы дзевяностых, з усяго сціплага мадэльнага рада прадаўцы, разводзячы рукамі, прапаноўвалі толькі велізарныя абцасы на дарослую жанчыну. Цяпер бы дзяўчына надзела такія з задавальненнем, ды вось толькі лічбу 44 на ўнутранай частцы абутку знайсці не лягчэй, чым Святы Грааль.

— У сярэднім жаночыя памеры ў нас заканчваюцца на 40—41-м, ды і іх яшчэ трэба пашукаць. У мяне асабіста большая частка паходаў па абутак заканчваецца на ўваходзе ў краму з пытаннем пра памерную сетку, да прымеркі справа амаль ніколі не даходзіць. Што да спартыўнага абутку, выбаўляе мужчынскі аддзел — і добра, што ў нас цяпер такая дзіўная мода, якая дазваляе насіць кеды пад сукенку. Нешта можна знайсці ў стоках: замежныя вытворцы, на шчасце, больш-менш у курсе, што жаночая нага бывае вялікай.

Перыядычна, вядома, даводзіцца сутыкацца з рэакцыяй прадаўцоў: «Як вы сабе такую нагу адрасцілі?» А я не ведаю, як я яе адрасціла… Гэта ж не валасы і не пазногці, я не магу яе кантраляваць.

У сям’і ж да аномалій са ступнямі былі гатовыя: самі такія ж. Мама і сястра дзяўчыны са сваім 41-м памерам — самыя «мініяцюрныя». У бацькі 47-ы, і для яго выбар абутку таксама заўсёды быў яшчэ тым квэстам. Брат пайшоў яшчэ далей: шукае сабе памеры ад 48-га да 50-га. Усе гэтыя лічбы ў генетычным лататроне, відаць, будуць круціцца і далей: 12-гадовы сын Анастасіі ўжо носіць красоўкі з лічбай 43 на стэльцы. Хоць 6-гадовая дачка пайшла хутчэй у бацьку і абыходзіцца стандартным 30-м памерам.

Аднакласнікі, успамінае Анастасія, зачапляліся не столькі да ног, колькі проста да таго, што яна на галаву вышэйшая за ўсіх. Яшчэ больш відавочных праблем у падлеткавым узросце дадаваў актыўны рост ступняў, пад які не паспявалі мяняць абутак: вечна ўсё цісне, баліць, пазногці ўрастаюць. Затое цяпер, навучаная горкім досведам, дзяўчына сама дапамагае з усім гэтым спраўляцца іншым падлеткам — як лекар-падолаг.

— З такой сітуацыяй сутыкаюся практычна праз аднаго падлетка. Дзеці цяпер чамусьці растуць як на дражджах, а ў бацькоў дагэтуль стэрэатыпнае мысленне наконт таго, што абутак дзіцяці трэба мяняць раз на год. І калі пытаешся, называюць, напрыклад, 39-ы памер. Падлетак становіцца на стопамер, а ў яго ўжо 41-ы, плаўна пераходны ў 42-і, — у бацькоў вочы круглыя. А я вельмі добра ўяўляю яго эмоцыі, калі ён надзявае абутак на два-тры памеры меншы.

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com