Загадкавы візіт раскрыў таемныя бакі біяграфіі аднаго з сыноў Лукашэнкі
3- 17.12.2025, 10:46
- 12,214
Чаго мы яшчэ пра яго не ведаем?
Чаго мы не ведаем пра Дзмітрыя Лукашэнку? Інфармацыя пра перамовы з уладамі Інданезіі прымушае па-новаму зірнуць на месца сярэдняга сына кіраўніка ў сучаснай Беларусі, піша «Салідарнасць».
На пачатку снежня Дзмітрый Лукашэнка сустрэўся ў Інданезіі з міністрам сельскай гаспадаркі і з міністрам інвестыцый, нягледзячы на тое, што ён не з'яўляецца членам урада. У Краіне тысячы астравоў яго прадставілі проста як сына Лукашэнкі.
Загадкавы візіт адбыўся пасля ліпеньскай сустрэчы кіраўніка Беларусі з прэзідэнтам Інданезіі Прабова Субіянта: французскае выданне Intelligence Online паведамляла, што яны абмяркоўвалі куплю ў Беларусі зброі.
Візіт Дзмітрыя Лукашэнкі прымушае інакш паглядзець на яго месца ва ўладзе: раней сярэдні сын выглядаў, не тое каб недарэкам, але чалавекам, які не хапаў зорак з неба, што знаходзіцца ў цені больш вядомых прадстаўнікоў сваёй сям'і.
Нагадаем цікавыя факты з біяграфіі Дзмітрыя Лукашэнкі.
«Заходзь, Дзімусь»
Вонкава сярэдні сын кіраўніка пайшоў у маці — Галіну Радзёнаўну. Пра тое, як яго выхоўвалі ў сям'і, вядома мінімум. Аляксандр Лукашэнка казаў: «Я быў занадта занятым чалавекам, калі ў мяне былі старэйшы і сярэдні».
Але парадкі ў сям'і былі жорсткія, кіраўнік прызнаваўся:
– Добры рамень часам таксама карысны для дзіцяці. Не для ўсіх, вядома. Віктар, як старэйшы, часта атрымліваў ад мяне. Сярэдні, Дзіма, ужо бачыў, як Віце даставалася, і роўненька стаяў побач.
Калі яго бацька стаў дыктатарам, Дзмітрыю Лукашэнку было 14 гадоў. Падлетак трапіў на відэакадры, калі журналісты здымалі ягонага бацьку ў дамашняй абстаноўцы. Абраны «прэзідэнтам» старшыня саўгаса так адрэагаваў на з'яўленне перад камерай на той момант малодшага сына: «Заходзь, Дзімусь».
«Думаю, куды яго дзець»
У 2002 годзе Дзмітрый Лукашэнка скончыў факультэт міжнародных адносін БДУ і быў накіраваны на службу ў памежныя войскі — па слядах бацькі і старэйшага брата Віктара.
У 2004 годзе Аляксандр Лукашэнка прызнаўся:
– Малодшы мой сын служыць у памежных войсках спецыяльнага прызначэння, заканчвае службу. Вось думаю, куды яго дзець. Не таму, што яго няма куды дзець, але стараешся так яго ўладкаваць, каб менш мяне крытыкавалі, што ў мяне ўжо дзеці якіясьці «крутыя» і гэтак далей.
І кіраўнік прыдумаў. Яго сын Дзіма атрымаў працу, пра якую можна было толькі марыць: узначаліў створаны ў 2005 годзе «Прэзідэнцкі спартовы клуб».
Афіцыйна мэтай «дзяржаўна-грамадскага аб'яднання» называецца падтрымка дзіцячага і юнацкага спорту. І яна сапраўды аказваецца — у выглядзе фінансавання спаборніцтваў і выплаты стыпендый. Але з цягам часу стала прыкметна, што галоўнай задачай клуба стала зарабленне грошай.
Сёння пад дахам «Прэзідэнцкага спартовага клуба», які мае падатковыя льготы, знаходзіцца шэраг бізнесаў. Найбольш вядомая і крыклівая гісторыя звязаная з ЗАТ «Гандлёвы дом БелАЗ», які мае эксклюзіўныя правы на продаж тэхнікі дзяржпрадпрыемства ў Расію.
У нядаўнім расследаванні BELPOL са спасылкай на крыніцу сцвярджалася: 100–150 мільёнаў долараў — гэта «мінімум, які мог знаходзіцца на рахунках «Прэзідэнцкага спартовага клуба» ў банках толькі Беларусі».
Пры гэтым усё выглядае так, што ў самога Дзмітрыя Лукашэнкі — нуль адказнасці і абавязкаў перад кім бы там ні было.
Чаго мы яшчэ не ведаем пра Дзмітрыя Лукашэнку?
У біяграфіі сярэдняга сына кіраўніка ёсць дэталь, якой ён моцна адрозніваецца ад бацькі і братоў: з дзяцінства Дзмітрый Лукашэнка «стаіць побач роўненька» і «не вытыркаецца». Нават цяпер, пры ўсіх фінансавых плынях, ягонае імя гучыць наўрад ці часцей, чым імя ягонай жонкі — Ганны «Селук».
Часта інфармацыя пра Дзмітрыя Лукашэнку ўсплывае выпадкова і, відавочна, супраць ягонай волі. Калісьці пра яго ўдзел у гандлі БелАЗамі пачалі здагадвацца па фотаздымку з сайта адміністрацыі адной з абласцей РФ.
А два гады таму з англамоўнай публікацыі выпадкова высветлілася, што сярэдні сын кіраўніка быў ганаровым консулам Эфіопіі ў Беларусі.
Цяпер выявілася, што ў 45-гадовага Дзмітрыя Лукашэнкі ёсць справы не толькі ў Афрыцы, але і ў Паўднёва-Усходняй Азіі — хоць дзяржСМІ пра ягоны візіт у Інданезію прамаўчалі.
Пакуль у сетцы занятыя абмеркаваннем таго, хто з ягоных братоў — Віктар ці Мікалай — мае большыя шанцы на тое, каб стаць «пераемнікам», Дзмітрый ціха вядзе справы, многіх з якіх мы, верагодна, нават не ведаем.