«Героі СВА» пачынаюць усё больш раздражняць расіян

Найважнейшы фактар тут — падзенне ўзроўню жыцця.

Першапачаткова расіяне ставіліся да «герояў СВА» нармальна і нават, пэўна, з павагай, але потым тых стала занадта многа — не ў сэнсе фізічнай колькасці, а з пункта гледжання іх медыйнай прысутнасці. Патрабуючы пастаяннага прытоку свежага «гарматнага мяса», улады ўслаўляюць тых, хто ваюе, на кожным кроку, паралельна распавядаючы пра шматлікія выплаты і льготы, якія ім належаць. Гэта працягваецца ўжо больш за тры гады, ну, а паколькі ў цэлым вайна расіянам надакучыла, яе «героі» пачынаюць іх усё больш раздражняць.

Найважнейшы фактар тут — падзенне ўзроўню жыцця. Чым горш жывуць асноўныя групы насельніцтва, тым мацней іх злуе несправядлівае, як ім цяпер здаецца, ўзвышэнне тых, хто грабе грошы лапатай, ніякага выніку пры гэтым не даючы — перамогі ж як не было, так і няма. З месцаў усё больш даходзіць паведамленняў пра рост негатыву ў адрас «герояў СВА».

Тут трэба мець на ўвазе, што, падобна да любога іншага архайчнага грамадства, расіяне вельмі зайздрослівыя. Як вынік — яны неабыякавыя да чужых даходаў. У Расіі гістарычна прынята лічыць, што багацце не бывае «справядлівым». Яно прыходзіць да чалавека выключна дзякуючы пасадзе, якую ён займае ва ўладнай вертыкалі, альбо сувязям з такімі людзьмі. Асабістая стараннасць і таленты маюць да гэтага самае аддаленае дачыненне. «Праўдзівым працай не нажывеш палат каменных», — і спакон вякоў казалі на Русі. Багацце не ствараецца, яно пераразмяркоўваецца. Ну, а калі так, то прыбытак адных непазбежна з’яўляецца следствам страт іншых. Калі хтосьці разбагацеў, значыць, камусьці недадалі.

У сітуацыі накаплення такога базавага негатыву людзі пачынаюць лягчэй верыць інфармацыі пра злачынствы, якія здзяйсняюць расійскія вайскоўцы. Адно — чуць абвінавачанні на адрас тых, хто здаюцца табе героямі, і зусім іншае — у дачыненні да тых, хто злуе цябе самога. Паступова гэта будзе змяняць стаўленне да самой вайны. Яна ўжо пачынае здавацца ўсё менш апраўданай. І не трэба думаць, што расіяне няздольныя прыйсці да высновы пра несправядлівасць тых дзеянняў, якія на міжнароднай арэне здзяйсняе іх урад. На прыкладзе руска-японскай вайны тое, як гэта бывае, бліскуча апісаў у сваёй «Вёсцы» Бунін. Як і належыць генію, ён уклаў усё літаральна ў некалькі сказаў:

«Размовы пра вайну пачаліся, вядома, хвальбой. «Казак хутка з жоўтай-то шкуры спусціць, брат!» Але хутка пачаліся і іншыя прамовы.

— Сваёй зямлі дзеваць нікуды! — строгім гаспадарчым тонам казаў і Ціхан Ільіч. — Не вайна-с, а проста бязглуздзіца!

І да злараднага захаплення даводзілі яго весткі пра страшныя разгромы рускай арміі:

— Ух, моцна! Так іх, маць іх так!

Захапляла спачатку і рэвалюцыя, захаплялі забойствы.

— Як даў таму самому міністру пад жылу, — гаварыў часам Ціхан Ільіч у запале захаплення, — як даў — праху ад яго не засталося!..»

У 2005, 2010 і 2014 гадах «Левада-цэнтр» апытваў расіян пра тое, якія войны з тых, што іх краіна вяла ў XX стагоддзі, былі справядлівымі. Дык вось, за выключэннем Вялікай Айчыннай, ніводная іншая ні разу не была прызнаная апытанымі такой: ні Руска-японская, ні Першая сусветная, ні вайна з Фінляндыяй, ні Афганская, ні абедзве Чачэнскія. Дакладна так будзе і з гэтай вайной. Працэс яе дэлегітымізацыі ўжо ідзе. Адзін з фактараў тут — згаданая пераацэнка стаўлення да «герояў СВА».

Аббас Галлямаў, «Фэйсбук»

Вы можаце падтрымаць сайт Charter97.org наступным чынам:

РАЗЛІКОВЫ МУЛЬТЫВАЛЮТНЫ РАХУНАК ДЛЯ АХВЯРАВАННЯЎ:

Назва банка: Bank Millennium S.A.
Адрас: ul. Stanislawa Zaryna, 2A, 02-593, Warszawa
IBAN: PL97116022020000000216711123
SWIFT: BIGBPLPW
Імя ўладальніка рахунку: Fundacja “KARTA ‘97”
рызначэнне аплаты: Darowizna na cele statutowe

Звязацца з намі можна праз адрас charter97@gmail.com