Газета Саўміна: Час зрабіць больш жорсткай адказнасць «дармаедаў»

Улады сур`ёзна ўзяліся за беларусаў, якія не плацяць падаткі.

«Як прымусіць гультаёў, якія жывуць за кошт іншых, аплачваць сацыяльныя выгоды?» - так пачынаецца артыкул «Налог на трутней» у газеце Савета міністраў «Рэспубліка».

Нядаўна грамадскасць Беларусі ўскалыхнула навіна: у краіне можа быць уведзены падатак для непрацуючых грамадзян. Такі намер быў выказаны прэм'ер-міністрам Міхаілам Мясніковічам.

«Па прыблізных падліках, у нашай краіне звыш 445 тыс. чалавек працаздольнага ўзросту афіцыйна не працаўладкаваныя. Гэта прыстойны па населенасці горад абласнога маштабу. Сотні тысяч людзей не адлічваюць падаткі, не ўдзельнічаюць у развіцці народна-гаспадарчага комплексу і сацыяльнай сферы краіны. У той жа час яны, як і ўсе мы, у поўнай меры карыстаюцца сацыяльнымі дабротамі - школамі, дзіцячымі садкамі, бальніцамі, датуюцца з бюджэту транспартнымі і жыллёва-камунальнымі паслугамі. Гэта значыць, мы ўсе сёння не толькі бярэм пад апеку льготныя катэгорыі грамадзян, якія не могуць пра сябе паклапаціцца самастойна - пенсіянераў і дзяцей, але і вось такіх «трутняў». Аўдыторыя апошніх так хутка разрастаецца, што свядомыя грамадзяне краіны ўжо не ў стане і далей пакорліва цягнуць гэтую ношу на сваіх плячах», - піша газета.

Далей прапагандысты расказваюць гісторыю гаспадара Audi, які дзесяць гадоў не працуе ў Беларусі, але карыстаецца «бясплатнай» медыцынай.

«Я ўжо гадоў дзесяць у Беларусі не працую, - паблажліва ўсміхаецца гаспадар Audi, які пагадзіўся падвезці да бліжэйшага населенага пункта ў Віцебскім раёне. - Так, жыву тут. Ёсць жонка, трое дзяцей. Малодшаму ўсяго годзік. Працую на будоўлі ў Дзямідаўскім раёне - добра гэта зусім побач. Да сям'і прыязджаю часта, практычна на ўсе выходныя. Хатнія не ў крыўдзе - галоўнае, што грошы нядрэнныя прыводжу. Разам са мной у брыгадзе яшчэ трое віцяблян працуюць. Чаму ў працоўны дзень тут? Так давялося крутнуцца: зуб разбалеўся, не магу малаток у руках трымаць. Ужо вылечыў, цяпер назад».

«Дыялог як дыялог, хаця размова злёгку закранула. Ці не з-за такіх вось «эмігрантаў» талончыкаў бракуе звычайным людзям?

Гэта гісторыя прыгадалася падчас камандзіроўкі ў пасёлак Болбасава, знакаміты сваім авіярамонтным заводам, дзе і працуе большая частка насельніцтва. Праўда, і сюды ўжо прыходзіцца дастаўляць некаторую частку работнікаў з Оршы. Тым не менш яшчэ пару гадоў таму мясцовыя ўлады ламалі галаву: як працаўладкаваць астатніх жыхароў? Дэфіцыт працоўных месцаў быў найбольш балючым пытаннем менавіта ў жаночай паловы гарпасёлка. Для вырашэння ўсіх праблем у комплексе Аршанскі гарвыканкам тады распрацаваў і зацвердзіў Праграму сацыяльна-эканамічнага развіцця Болбасава, у якой было прадугледжана і стварэнне новых вытворчасцяў, і іншыя меры для прыцягнення і замацавання кадраў. Што ў выніку?» - задаюцца пытаннем журналісты.

Адказ дае старшыня пасялковага «савета дэпутатаў» Андрэй Пашкевіч.

«Так, мы робім усё магчымае для таго, каб забяспечыць людзей працай і годнымі ўмовамі жыцця», - тлумачыць ён. - Толькі за апошні год створана каля дзесятка малых прадпрыемстваў, у пасёлку зарэгістравана без малога 60 індывідуальных прадпрымальнікаў. Але парадокс - сёння людзей даводзіцца дастаўляць сюды на працу з іншых населеных пунктаў, зараз вось не можам набраць штат для швейнага цэха, дзе плануюць вырабляць пальчаткі. З просьбай дапамагчы ў падборы кадраў звярнулася таксама кіраўніцтва кандытарскай фабрыкі, якая будуецца непадалёк. Не ведаю, як дапамагчы... Афіцыйна ў нас на ўліку ў службе занятасці складаецца ўсяго 14 чалавек, а вось неафіцыйных беспрацоўных нашмат больш, але іх такой працай наўрад ці прыцягнеш…»

«Сумна, але ў адміністрацыі ўпэўненыя: нават у тым выпадку, калі «гастралёрам»прапанаваць салідную па цяперашніх мерках зарплату на месцы, яны наўрад ці адмовяцца ад «вахтавай» занятасці. Па-першае, свабода. Хачу - працую, не хачу - не працую. А па-другое, гэта ўжо лад жыцця, неадольная цяга да вандраванняў і змены абстаноўкі, з чым змагацца нашмат больш складана.

Вядома ж, «эмігранты» не адзіная катэгорыя добраахвотных беспрацоўных. Ёсць яшчэ дзве. Прыкладна 15-20 пасялкоўцаў аддаюць перавагу працаваць не на прадпрыемствах, не ва ўстановах або арганізацыях, а на прысядзібных участках, у дамах і кватэрах землякоў. Хтосьці калыміць апрацоўкай агародаў, рамонтам платоў і печаў. Хтосьці праз знаёмых прапануе паслугі па афарбоўцы-паклейцы кватэр. А вось трэцяя катэгорыя - самая праблемная. Так званым «ідэйным трутням» проста няма калі працаваць... з-за цеснай дружбы з зялёным змеем», - піша газета.

У выніку прапагандысты прыходзяць да высновы, што прыйшоў час рабіць больш жорсткай адказнасць «трутняў» усіх катэгорый.

«Прадстаўнікі мясцовай улады ў Болбасава ўпэўненыя: сапраўды, прыйшоў час рабіць больш жорсткай адказнасць «трутняў» усіх катэгорый. Нельга жыць у грамадстве і быць ад яго незалежным, нельга працаваць толькі на сябе і нароўні з іншымі карыстацца дзяржаўнымі прэфэрэнцыямі», - робіць выснову «Рэспубліка».