Вахтанг Кіпіяні: Украінскія палітыкі не заўважаюць небяспекі, якая зыходзіць з Беларусі

Беларусь можа стаць плацдармам для далейшай агрэсіі Расеі супраць Украіны.

Пра гэта сайту charter97.org заявіў украінскі журналіст, галоўны рэдактар праектаў «Владаметр» і «Гістарычная праўда» Вахтанг Кіпіяні.

- ЦВК Украіны ўжо падлічыў больш за палову бюлетэняў. Вынікі выбараў, у цэлым, ужо зразумелыя. Што для вас стала галоўнай сенсацыяй на іх?

- Галоўнай сенсацыяй пазачарговых выбараў у Вярхоўную Раду, якія адбыліся, стала перамога Народнага фронту Арсенія Яцанюка. Партыя, якая заўсёды раней была беднай сваячкай і мела 5-6% рэйтынгу, атрымала ў выніку крыху больш, чым блок Пятра Парашэнкі. Безумоўна вялікім сюрпрызам для многіх таксама стаў высокі працэнт партыі «Самадапамога». Яна будзе мець даволі вялікую фракцыю - 30 з лішнім чалавек. Гэта вельмі выдатны вынік для рэгіянальнай у сутнасці палітычнай партыі, якая «выехала» на іміджы мэра горада Львова Андрэя Садовага і добрым спісе, складзеным з актыўных маладых людзей, многія з якія з'яўляюцца грамадскімі актывістамі, журналістамі, і гэтак далей. Такога раней не было.

Безумоўна, важным момантам з'яўляецца нетраплянне ў парламент Камуністычнай партыі. Пра гэта многія марылі, але раней гэта было нездзяйсняемым. Да гэтага прывяла страта рэгіёнаў-донараў: Крыма і Данбаса. Невысокі працэнт - каля 10 пасля 30 у мінулы раз - у Партыі рэгіёнаў, дакладней яе рэінкарнацыі - Апазіцыйнага блока. Высокія вынікі паказаў папуліст Алег Ляшко. У яго вельмі разнамасная каманда - там і бізнесмены, і актывісты, і камбат. Ён вядома «дасць жару» ў парламенце, таму што клаунада - гэта ягоны стыль, ягонае крэда. Хутчэй за ўсё ў кааліцыю яго не возьмуць, ён будзе апазіцыяй.

- Нечаканым стаў вынік ВА «Свабода» - адной з галоўных рухаючых сіл Майдана, якой усе апытанні прадракалі пераадоленне пяціпрацэнтнага бар'ера.

- «Свабода» прайшла ў парламент вялікай фракцыяй два гады таму на хвалі супраціву рэжыму Януковіча. Многія галасавалі за іх, гучала часта такая фармулёўка: «Мы не нацыяналісты. Мы галасуем за «Свабоду», таму што яны адзіныя, хто можа даць у морду рэгіяналам». Груба, але гэта было. Прыйшоўшы ў парламент, яны зрабілі адзін-два сімвалічных жэсты ў гэтым кірунку, а потым спакойна сталі часткай парламенцкай сістэмы. Нічым асабліва не адрозніваліся ад іншых. Таму спадзяванні многіх людзей, якія разлічвалі на іх, не былі рэалізаваныя. З іншага боку вакол «Свабоды» некалькі разоў узнікалі вельмі сур'ёзныя карупцыйныя скандалы. Апазіцыйныя партыі не могуць знайсці такія велізарныя грошы на рэкламу, у тым ліку тэлевізійную, якія былі ў іх. Таму недавер рос. Плюс былі медыйныя скандалы, калі хадзілі гісторыі пра тое, што крымінал звязаны з фінансаваннем партыі. Чальцы партыі ў 90-я гады былі звязаныя з крыміналам. Яе вылучэнцы працавалі ў органах улады - у мэрыях, у адміністрацыі, у міністэрствах.

Яшчэ адна прычына - Майдан. Ён у агульным і цэлым павысіў радыкалізм грамадства і тады «Свабода» са сваім радыкалізмам аказалася адной з многіх. Так, яны былі на Майдане, іх актывісты былі ў першых шэрагах, вельмі многія загінулі. Таму рука бы не паднялася сказаць, што яны зрабілі нешта не так. Грамадства ў цэлым стала больш радыкальнае, таму яны перасталі быць адзінымі носьбітамі радыкальнай ідэі.

- Адразу пасля закрыцця выбарчых участкаў прадстаўнікі Блока Парашэнкі і Народнага фронту заявілі пра намер сфарміраваць кааліцыю. Ці будзе яна складацца толькі з гэтых дзвюх палітычных сіл ці стане больш шырокай?

- З таго, што я назіраю, мне здаецца, што ўлады будуць спрабаваць зрабіць дастаткова шырокую кааліцыю, каб мець больш-менш сур'ёзную падтрымку ў парламенце. І Народны фронт і асабліва Блок Парашэнкі - адсутныя партыі. Туды запісаліся людзі вельмі розныя - ідэалісты, актывісты, рэйдэры, карупцыянеры, рэгіяналы - кожнага стварэння па пары. Ніякай цэласнасці пры галасаванні ў іх хутчэй за ўсё не будзе. Таму, безумоўна, трэба будзе дамаўляцца і з «Самадапамогай», і з дэпутатамі-мажарытаршчыкамі. Таму, думаю, будзе сфарміраваная кааліцыя больш шырокая, чым саюз дзвюх партый. Пры гэтым зразумела, што Народны фронт мае маральнае права на ключавыя пасады ва ўрадзе - прэм'ера, міністраў унутраных спраў, фінансаў.

- Пасля перамогі Майдана новыя ўкраінскія ўлады сталі наладжваць адносіны з дыктатарам Лукашэнкам - бліжэйшым хаўруснікам Пуціна. Ці зменіцца гэтая палітыка пасля выбараў?

- На жаль, хоць мы і з'яўляемся суседзямі, тэма Беларусі і на гэтых выбарах і ўвогуле з'яўляецца глыбока маргінальнай для ўкраінскай палітыкі. Я не магу сказаць, што існуе нейкая колькасць украінцаў, якім гэта цікава. Многія абывацелі лічаць, што ў Беларусі добрае сытае жыццё, а Лукашэнка - добры гаспадар. Нават гавораць пры апытаннях, што ён нейкую колькасць галасоў набірае. У мяне такіх знаёмых няма. У прынцыпе пра Беларусь мы не ведаем. Таму ёсць небяспека. Беларусь - саюзнік Расейскай Федэрацыі, на яе тэрыторыі знаходзяцца расейскія войскі, у тым ліку ў беларускай вайсковай форме. Яна можа стаць плацдармам для нападу на Украіну. Гэта рэальна небяспечна. Я як журналіст гэта бачу. Палітыкам гэта не цікава.