Эдуард Ханок: Хачу разабрацца, беларускі суд жыве паводле закону або паводле паняццяў

Вядомы кампазітар мае намер судзіцца з Ярмоленкам.

Вядомы кампазітар забараніў выконваць 5 хітоў, да якіх напісаў музыку.

Мы ўжо распавядалі аб дзіўнай сітуацыі вакол пяці вядомых хітоў кампазітара: «Вы шумiце, бярозы» на словы Ніла Гілевіча; «Шчаслівы выпадак» на словы Ларысы Рубальскай; «Я ў бабулі жыву» на словы Ігара Шаферана; «Завiруха» на словы Генадзя Бураўкіна; «Малінаўкі пачуўшы галасок» на словы Анатоля Папярэчнага. Ханок забараніў іх выконваць на канцэртах і нават «Славянскім базары» ў Віцебску, а таксама трансляваць па радыё і на тэлевізіі.

Kp.by патэлефанаваў кампазітару Эдуарду Ханку, каб высветліць прычыны канфлікту з першых вуснаў.

- Найбольш простая сітуацыя, - мяркуе Эдуард Сямёнавіч. - У Савецкім Саюзе песні купляла дзяржава. Але мы іх не прадавалі, бо былі вядомымі аўтарамі і знаходзіліся ў прывілеяваным становішчы. Мы атрымлівалі вельмі вялікія аўтарскія. Скончыўся СССР, прыйшлі новыя правілы. Сёння песні купляюцца - так робяць усе сучасныя артысты. Нават калі Вітас захацеў спяваць «Столь ледзяную», ён уклаў са мной так званую ліцэнзійную дамову, заплаціўшы за права выконваць песню, як і належыць паводле закону, пэўную намі фіксаваную суму. Таму калі артысты кажуць, што я вымагаў грошы за песні - у адказ я магу падаць на іх у суд за паклёп. Напраўду я сказаў Ядвізе Паплаўскай пра 25 тысяч даляраў за 4 песні, але яна «забылася» сказаць, што потым я знізіў суму да 5 тысяч даляраў. Гэтыя правінцыйныя штукі са мной не пройдуць.

Яны кажуць, што адлічвалі аўтарскія, але аўтарскія - гэта адлічэнні за выкананне песень, ужо набытых выканаўцам. Спадарыня Паплаўская забылася згадаць карпаратывы, якія прыносяць вялікі прыбытак артыстам, але не прыносяць ні капейкі аўтарам. Ціхановіч з Паплаўскай згадвалі мяне як аўтара песні толькі ў выглядзе выключэння, узмацнення піяру тых, чые песні не адыгрывалі вялікай ролі ў іх канцэртах, але патрэбныя былі для іх уласнага піяру. У мяне ёсць запісы гэтага, і я магу іх паказаць. А на канцэрце памяці Аляксандра Ціхановіча наогул не згадалі ніводнага з чатырох аўтараў песень, якія прысутнічалі ў зале. Вядучая Вольга Рыжыкава сказала, што Саша напісаў шмат добрых песень, якія мы спяваем і любім. То бок, гэта ўжо не мае, а Сашыны песні, атрымліваецца? Але адыміце 4 галоўныя песні майго аўтарства з рэпертуару Ціхановіча і Паплаўскай - і канцэрт папросту не атрымаецца. Кажуць, дзякуючы ім я стаў вядомым кампазітарам! Дык нічога такога - да «Верасоў» мае песні ўжо выконвалі і Эдуард Хіль, і Ала Пугачова. Дарэчы, звярніце ўвагу, што ніводная беларуская газета, якая напісала пра пахаванне Ціхановіча, не згадала, што я аўтар «Малінаўкі», пад якую выносілі труну з целам з Філармоніі.

- Увогуле, асноўнай прычынай вашага дэмаршу стала крыўда?

- Калі б яны сказалі дзякуй Эдуарду Сямёнавічу за выдатныя песні, я і далей бы маўчаў. Я займаюся навукай, мне некалі на ўсякае глупства здароўе марнаваць. Але калі дэ-факта прысвойваюць аўтарства песень сабе, я не маю права маўчаць!

- Што ў выніку вы будзеце рабіць?

- З Ядвігай Паплаўскай - судзіцца я не буду, мне не патрэбныя гэтыя істэрыкі. Я забараняю выконваць свае 4 песні і трансляваць іх па радыё і на тэлевізіі. А з Ярмоленка мы будзем размаўляць. Я хачу разабрацца, беларускі суд жыве паводле законаў або паводле паняццяў.