Навуковец з ЗША намаляваў новую плошчу Незалежнасці

Беларуска-амерыканскі вучоны стварыў альтэрнатыўную краіну, дзе ўсё прасякнутае нацыянальнай культурай і традыцыямі.

На мінулым тыдні адзін з чытачоў CityDog.by размясціў у сябе ў фэйсбуку спасылку на дзіўны сайт. Яго аўтар – Уладзімір Слабін, віцяблянін, які шмат гадоў таму з'ехаў у ЗША, дзе выкладае ў адным з універсітэтаў хімію і займаецца навуковай дзейнасцю.

У працы Уладзімір часта выкарыстоўвае праект Second Life, дзе любы зарэгістраваны можа ствараць сваю віртуальную прастору – для гульні, зносін, працы.

Адзін з першых праектаў Уладзімір стварыў амаль 10 гадоў таму – ён назваў яго «Беларусь». Спачатку гэта былі проста накіды, якія пазней выкрышталізаваліся ў ідэю – альтэрнатыўная краіна, дзе ўсё прасякнута беларускасцю, нацыянальнай культурай і традыцыямі. Праўда, тое, як гэта ўсё інтэрпрэтуецца ў стылістыцы гульні тыпу Sims, часам выклікае ўсмешку.

Зрэшты, давайце паглядзім на Менск, які стварыў беларуска-амерыканскі навуковец, – скрын і тлумачэнні да іх мы ўзялі з інтэрв'ю Уладзіміра nn.by.

ПЛОШЧА НЕЗАЛЕЖНАСЦІ

Дом урада абсаджаны блакітнымі елкамі, аздоблены арнаментам і надпісамі па-беларуску і па-ангельску: «Жыве Беларусь!», «Belarus forever!».

На краі плошчы стаіць хмурны ахоўнік Міхаіл. Варта да яго наблізіцца, як ён тут жа спытае, чаму вы тут ходзіце, і папярэдзіць, што мець пры сабе зброю забаронена.

Побач проста ў паветры лётае маляўнічая шыльда, у якую ўмантаваны скрыпт, які запрашае наведвальніка ўступіць у суполку Second Belarus. Уступаць неабавязкова, але калі вы не член абшчыны, то не зможаце ездзіць на трактары «Беларус», матыкай апрацоўваць бульбу і адкрываць некаторыя дзверы.

У гэтага Дома ўрада не шэсць паверхаў, а тры. У левым і правым крыле першага паверха размешчаная заля Ефрасінні Полацкай і Вітаўта, у левым і правым крыле другога паверху – залі Каліноўскага і братоў Луцкевічаў, на трэцім паверсе – зала Ластоўскага і зала нашых дзён.

У экспазіцыі кожнай залі – партрэты дзеячаў і кнігі ў рост чалавека-літаратурныя сімвалы адпаведнай гістарычнай эпохі.

«Я не мянчук, які быў у Чырвоным касцёле два разы ў жыцці, таму яго ўнутранае ўбранне мала памятаю. Фатаграфій вонкавага выгляду ў Сеціве дастаткова для таго, каб зрабіць прыгожыя тэкстуры, а вось інтэр'ерных фота – адзінкі. Таму скарыстаўся дзеля афармлення сцен і столі тым, што знайшоў, – распавядае Уладзімір. – Наогул, у мяне спачатку быў план узнавіць у SL усе больш-менш значныя будынкі сталіцы. Максімалізм прайшоў хутка, так як праца карпатлівая, патрабуе шмат часу. Знаёмая эмігрантка з Чэхіі параіла зрабіць не ўсе будынкі, а галоўныя ў Менску. Такім яна ўважала і касцёл Святых Сымона і Алены».

Што за НЛА лётаюць каля даху касцёла, сказаць складана.

ПЛОШЧА ПЕРАМОГІ І ТРАЕЦКАЕ ПРАДМЕСЦЕ

Яны знаходзяцца тут жа, у двух кроках ад Дома ўрада. Справа ад манумента Перамогі – Траецкае прадмесце, у якім размяшчаецца нейкі музей: тут выстаўлены паштовыя маркі, прысвечаныя Беларусі, узоры вышыванак – і, вядома ж, фота Сяргея Філімонава (памятаеце праграму «Відьмо-Невідзьмо»?) і Франака Вячоркі.

Дарэчы, побач з Траецкім прадмесцем блукае барадаты мужчына Юрый Анатольевіч з тэлефонам. «Калі вы набліжаецеся да яго, ён нічога не кажа – заняты таму што, бізнэсовец», – тлумачыць аўтар.

Нацыянальны мастацкі музей месціцца за плошчай Перамогі, збоку ад Траецкага прадмесця. Тут скульптур няма – толькі карціны. На кожнага мастака заведзена асобная залатая рама, кліку на якую можна разгледзець твор. У музеі прадстаўлены пакуль карціны В. Бялыніцкага-Бірулі, Я. Дамеля, Я. Драздовіча, А. Кашкурэвіча, В, Славука, М. Шагала. Пры вонкавым падабенстве будынка ўнутры музея ўсяго адзін паверх з высокай столлю.

МЕТРО

У метро дзве станцыі: «Чарадзейная» (названая, мабыць, у гонар Усяслава Чарадзея) і «Каліноўская» (памятаецца, у 2006 годзе падчас першай Плошчы актывісты марылі пераназваць Кастрычніцкую плошчу ў плошчу Кастуся Каліноўскага). Да кожнай са станцый з плошчаў Незалежнасці і Перамогі вядуць эскалатары.

Ля ўваходу на «Чарадзейную» стаіць нейкая Наталля ў чырвонай сукенцы: «Я пакуль не прыдумаў, што яна павінна гаварыць мінакам», – прызнаецца Уладзімір.

А вось на платформе станцыі «Каліноўская» варта больш гаваркая Галіна Іванаўна, якая любому пасажыру кажа: «Цягнік зараз прыйдзе, яны ходзяць кожныя 15 хвілін». Цягнікі сапраўды ходзяць з такім незвычайным інтэрвалам.

З «Каліноўскай» можна нырнуць з платформы ў раку Няміга. Якая ў гэтым сусвеце – паўнаводная рака, дзе жыве кракадзіл, а па дне поўзаюць русалкі.