Вядомыя расейцы выйшлі на акцыю ў падтрымку Сярэбранікава

Акцыя праходзіць каля будынку Басманнага суду ў Маскве.

У Басманны суд Масквы прывезлі рэжысёра Кірыла Сярэбранікава. На вуліцы пачалася акцыя падтрымкі рэжысёра, на якую прыйшлі Уладзімір Мірзоеў, Віктар Шандаровіч, Барыс Хлебнікаў, Юрый Калакольнікаў, Яўген Ас, Леанід Парфёнаў, Аляксей Бокаў, Юрый Быкаў, Вася Абломаў, Алена Чэкалава, Міхаіл Шырвіндт, Сяргей Пархоменка, Ганна Мелікян, Ірына Прохарава, Святлана Бандарчук, Міхаіл Друян і многія іншыя вядомыя людзі, з якімі пагутарыла Ганна Мангайт, паведамляе tvrain.ru.

У сераду, 23 жніўня, разгледзець пытанне аб меры стрымання Сярэбранікава, якога абвінавачваюць у арганізацыі крадзяжу 68 мільёнаў рублёў. Следства просіць адправіць рэжысёра пад хатні арышт.

«Я проста разумею, што я павінен гэта зрабіць, інакш буду адчуваць сябе дрэнна сёння. Я прыходзіў у 2005 годзе, непадалёк адсюль Басманны суд быў, цяпер пераехаў. Судзілі Хадаркоўскага ў 2005 годзе, паводле тых жа прычын. Як і тады, так і сёння гэты арышт, гэта справа - гэта чарговае змяненне правіл гульні...[...]... Пераклічка відавочная, мы ж не параўноўваем матэрыяльны дабрабыт. Мы параўноўваем знакавыя падзеі, сігнал. Так, тады было гучней. Справа Хадаркоўскага вызначыла ўсё далейшае жыццё. Мы жывем у рэпрэсіўнай дзяржаве, дзе вораг кіраўніка дзяржавы можа быць арыштаваны жорстка. Кірыл Сярэбранікаў рэжысёр сусветнага класа. І гэта зразумелы сігнал перад выбарамі. Ніякая сусветная вядомасць, ніякія знаёмствы з Сурковым, ніякая эліта не ўратуе цябе ад інтарэсаў рэпрэсіўнай дзяржавы, калі яна наважыць у сваіх інтарэсах цябе пакласці ўніз тварам», - мяркуе Віктар Шандаровіч.

«Мы знаёмыя. Знаёмыя даўно, таму я не магу сказаць, што Кірыла мой блізкі сябар, але ён мой калега, мой таварыш. Я мяркую, што супольнасць інтэлектуалаў, супольнасць людзей тэатра і кіно проста абавязаная сёння тут быць, абавязаная салідарна выступіць у падтрымку Кірыла. Гэта проста неабходна. Гэта адзіны шлях ціску на ўладу, я іншага шляху не бачу...[...]...Я мяркую, што калі б заўтра мы ўсе абвясцілі страйк і не выйшлі на свае працоўныя месцы - у тэатры, на кінапляцоўкі, у канцэртныя залы, - то, я думаю, так, да нас бы прыслухаліся. Гэта пытанне салідарнасці», - распавёў Уладзімір Мірзоеў.

«Гэта ні ад таго, каб на кагосьці вырабляць уражанні [пра прычыну прыходу на акцыю, - заўв. «Дождя»]. Мы ведаем, што ніякія ўражанні ні на каго даўно не працуюць. Гэта ад таго, што сам уважаеш за патрэбнае прыйсці, вось і ўсё. Не сядзіцца дома ад такіх навін...[...]...Нарэшце, вінаватай агулам з'яўляецца сістэма, а ўжо хто там менавіта канкрэтна з'яўляецца натхняльнікам, заказчыкам і гэтак далей - гэта не важна [аб затрыманні Кірыла Сярэбранікава - заўв. «Дождя»]. Гэта варункі нашага жыцця. У гэтым няма нічога новага, але гэта яшчэ адна рыса ў тлумачэнні таго, дзе мы знаходзімся і як жывем», - мяркуе Леанід Парфёнаў.

«Я прыйшоў, бо мне гэта трэба. Перамагчы сістэму - бессэнсоўна, немагчыма, не мае шансаў. Сістэма, напрыклад, у гэтым выпадку, ганьбіць сябе. Гэта страта гонару, што робяць цяпер вось гэтыя хлопцы. Я хлушу, якая страта...Яна адбылася даволі даўно, цяпер гэта ўжо проста наступствы. Нічога не зменіцца - яны радуюцца, яны злараднічаюць, яны перамаглі. Яны - сістэма, апарат, машына, якая ніякага дачынення да закона і права не мае, яна проста сама па сабе працуе», - мяркуе Міхаіл Шырвіндт.

«Прыехаў падтрымаць сябра і калегу. Па-другое, зноў жа, прыцягнуць увагу да гэтай цалкам нейкай абсурднай сітуацыі. Я доўга думаў, што рабіць, хто вінаваты ці хто мае рацыю, хто не мае рацыю...[...]...Я хачу неяк...Гэта мая краіна, мая радзіма, каб тут не было гэтага абсурду, бо гэта чыстай вады трызненне. Я ведаю Кірыла 20 гадоў, якога абвінавачваюць у арганізацыі злачыннай групоўкі? Гэта нават мяне абражае», - распавёў Юрый Калакольнікаў.