Андрэй Піянткоўскі: Масква даўно незадаволеная Аляксандрам Рыгоравічам

Манеўры «Захад-2017» становяцца ўсё больш трывожнымі.

У Маскве не разумеюць, наколькі рэзка змянілася ў Вашынгтоне стаўленне да пуцінскай Расеі. Што тычыцца Украіны, то найменшы крок Расеі ў эскалацыі канфлікту неадкладна выкліча пастанову аб перадачы Украіне смяротнай абарончай зброі, што рэзка падвысіць для Масквы цану далейшай агрэсіі.

Гэта меркаванне выказаў расейскі палітолаг Андрэй Піянткоўскі, паведамляе «Час Пік».

- Я думаю, што цяпер усе далейшыя крокі Расеі трэба разглядаць у кантэксце апошняга амерыканскага закона аб санкцыях. Ён нанёс вельмі сур'ёзны ўдар у самы асяродак расейскага клептакратычнага рэжыму, сутнасць якога палягае ў тым, што расейская «эліта» - гэтыя «сто мільярдэраў», якія ўваходзяць у спіс Forbes, адначасова дзяржаўныя дзеячы і бізнэсоўцы - магла рабаваць і акумуляваць свае скарбы на Захадзе, перш за ўсё ў ЗША, забяспечваючы на некалькі пакаленняў наперад спажыванне на ўзроўні вышэйшага пласта заходняй буржуазіі.

Такое не магло б існаваць без маўклівай згоды Захаду. І вось гэта згода скончылася.

Чаму гэты закон такі сур'ёзны? Таму што акрамя традыцыйных сектаральных санкцый, якія самі па сабе дастаткова хваравітыя для расейскай эканомікі, ёсць цалкам абразлівы і зневажальны для расейскага кіраўніцтва раздзел аб персанальных санкцыях, дзе фінансавай выведцы ЗША даручаецца цягам 180 дзён сабраць усе звесткі аб актывах расейскіх алігархаў на Захадзе. Гэта даволі хітрая форма, бо ўсё гэта даўно вядома: нічога ім збіраць не трэба, усё ў іх ёсць. Калі яны адпаведную інфармацыю адкрыта апублікуюць і заявяць, гэта будзе аўтаматычна азначаць, што яны павінны ўжыць да ўсіх гэтых людзей існыя законы аб барацьбе з адмываннем фінансавых сродкаў, здабытых злачынным шляхам. Што будзе вельмі сур'ёзным ударам па ўсёй расейскай палітычнай эліце. Гэта не толькі актывы - гэта ўвесь лад жыцця.

Зразумела, што гэта выклікае досыць сур'ёзны ўнутрыпалітычны крызіс у Расеі. Будучы прэзідэнт РФ будзе вызначацца не на выбарах 18 сакавіка наступнага года - ён вызначаецца цяпер, у закулісных пастановах гэтых людзей, пра якіх ідзе гаворка ў амерыканскім законе. Яны разумеюць, што разбурэннем усяго іх звыклага існавання яны абавязаныя замежнапалітычным авантурам Уладзіміра Пуціна, і што з гэтай сітуацыі трэба неяк выходзіць.

Абмяркоўваюцца два варыянты. Альбо тое, што я называю гібрыднай капітуляцыяй - неяк дамовіцца з Захадам аб умовах, якія ён будзе гатовы прыняць як адступленне Расеі (унутры краіны гэта можна будзе прадаць, як перамогу). Адзін з варыянтаў, які абмяркоўваюцца ў Маскве - як бы сысці c Данбаса, захаваўшы пры гэтым Крым. А другі варыянт - гэта гібрыдная эскалацыя: павысіць стаўкі ў канфлікце, зладзіць нейкія вайсковыя правакацыі ў дачыненні да Украіны ці той жа Беларусі. Зноў жа, з мэтай запалохаць Захад, а потым прымусіць яго пайсці на нейкую прымальную для Расеі ўгоду.

Таму манеўры «Захад-2017», якія самі па сабе і раней выклікалі сур'ёзныя асцярогі і ва Украіне, і ў Беларусі, цяпер становяцца тым больш трывожнымі. Гэта як раз ідэальная магчымасць для Масквы прамацаць Захад такой гібрыднай эскалацыяй. У дачыненні да Украіны гэта такое відавочнае асяроддзе. А ў дачыненні да Беларусі... Не сакрэт жа, што Масква даўно незадаволеная Аляксандрам Рыгоравічам [Лукашэнкам] і хацела б паставіць там больш паслухмянага чалавека.

Таму я не выключаю, што Масква пойдзе на такую эскалацыю. Але сваёй мэты яна, мне здаецца, не дасягне.

У Маскве не разумеюць, наколькі рэзка змянілася ў Вашынгтоне стаўленне да пуцінскай Расеі. Што тычыцца Украіны, то найменшы крок Расеі ў эскалацыі канфлікту неадкладна выкліча пастанову - яна, уласна, ужо падрыхтаваная Пентагонам - аб перадачы Украіне смяротнай абарончай зброі, што рэзка падвысіць для Масквы цану далейшай агрэсіі. У кожным выпадку, верасень будзе вельмі цікавым месяцам.