«Ён увесь час імкнуўся дадому»

Сваякі шарагоўца, які павесіўся ў частцы ў Слоніме, не вераць у суіцыд.

У вёсцы Краснае Карэліцкага раёна пахавалі шарагоўца Аляксандра Арлова, якога знайшлі ў капцёрцы павешаным. Трагедыя адбылася 5 верасня ў Слоніме ў вайсковай частцы №33933. Служыць хлопцу заставалася дзевяць месяцаў. Міністэрства абароны паведаміла, што прычына суіцыду - асабістыя абставіны, не звязаныя з вайсковай службай. Аднак сваякі салдата гэтай версіі не вераць, распавядае GS.BY.

Антон раней служыў у той жа вайсковай частцы, што і Аляксандр. Ён распавёў, што Саша быў «бяскрыўдным і ціхім чалавекам, працавітым хлопцам». Хлопец адзначае, што ў іх часткі ўсё-такі была дзедаўшчына: за старэйшым заклікам «трэба было прыбрацца, падмесці».

- Але нічога такога жорсткага, каб білі, не было. Яшчэ я ведаю, што Аляксандр меў зносіны з пратэстантамі. І ў вайсковай частцы ёсць яшчэ такія салдаты, ён з імі ў царкву хадзіў. У Сашы яшчэ ёсць дзве сястры: адна старэйшая, іншая малодшая. Дзяўчыны ў Аляксандра не было. Я нават учора (6 верасня) меў зносіны з яго сястрой. Яна казала, што правяралі яго старонкі ў сацыяльных сетках, але не знайшлі ніякай перапіскі.

- Аляксандр не распавядаў родным, што ў дачыненні да яго ўжываюць гвалт у войску?

- Не. Ды і які нармальны сын скажа маме, што яго крыўдзяць у войску?

Са слоў хлопца, сітуацый з вымаганнем грошай у частцы таксама не было. Стараслужачыя маглі «стрэльнуць» некалькі рублёў, але грошы заўсёды аддавалі. Родным і блізкім, са слоў Антона, Саша ні на што не скардзіўся. Толькі вось неяк расказаў маме, што яму маральна цяжка быць у войску.

- Саша быў з простай сям'і. Мама працуе на ферме даяркай. Праўда, айчым Аляксандра памёр вясной, яго адпускалі на пахаванне, і ў адпачынку ён быў. Яшчэ так склалася: адгуляў адпачынак, пахаванне айчыма, і служыць яму заставалася яшчэ дзевяць месяцаў, можа, усё назапасілася, - кажа Антон.

У Вольгі Шаўко, мамы шарагоўца, засталося шмат пытанняў да камандуючага складу часткі. Не верыць яна і ў самагубства сына.

- Саша быў вернікам праваслаўным чалавекам. Па суседстве жылі хлопцы-пратэстанты, ён з імі размаўляў, сябраваў, хадзіў да іх у царкву. Але я не думаю, што гэта вялікі грэх. Гэтыя хлопцы з ім служылі ў частцы, але яны ўжо адслужылі і вярнуліся дадому, - кажа жанчына. - У дзень смерці ён пытаўся, як у нас справы. Казаў, што ў яго ўсё нармальна, што хоча дадому. Ён увесь час імкнуўся дадому. Казаў: «Мама, я не сплю начамі, перажываю за цябе, як ты, бо ты засталася адна». У мяне яшчэ дачка ёсць, якой 12 гадоў. Мужа пахавала ў траўні. Ведаеце, я буду дамагацца сумленнага расследавання. Упэўнена: ён не сам павесіўся, яго задушылі, а потым павесілі. На шыі ў яго дзве паласы, і вісеў на каленях паўседзячы. А ў гэтай капцёрцы столь больш за два метры, замок вісеў на дзвярах, які трэба было чымсьці адбіць, каб адкрыць дзверы. Побач знаходзіцца казарма, вокны якой выходзяць прама на гэтую капцёрку. Як можна было адбіць замок і ўбіць у столь крук таўшчынёй больш за палец, каб ніхто не чуў?

Са слоў маці, у хлопца былі гематомы: адна на левай руцэ ў вобласці локця, сіняк на правай руцэ на запясці і на галаве.

- Грошы Аляксандр у вас прасіў?

- Ён прасіў грошы ў чэрвені, я яму давала сто рублёў, калі ён быў у Менску на Дзень Незалежнасці. Ён мне тады патэлефанаваў, пытаўся, як справы. Сказаў: «А ў нас тут дурдом. У Слоніме маральна дабівалі, а тут яшчэ горш дабіваюць нас». Калі памёр мой муж, 23 траўня, Саша прыязджаў дадому на чатыры дні, я яму дала сто рублёў... І пасля гэтага пачалося: «Мама, дай грошай». Навошта яму трэба было столькі грошай у войску? Яшчэ я хачу сказаць, што ў яго быў просты тэлефон без камеры. Але ён высылаў маёй старэйшай дачцэ з сэнсарнага тэлефона свае вайсковыя фатаграфіі. Перапісваўся з сэнсарнага тэлефона, значыць, з кімсьці ён сябраваў там. Можа, за тэлефон грошы бралі? Камусьці ён быў вінен.

- Яго былы калега казаў, што знайшлі запіску, якую пакінуў Аляксандр.

- Мне вайскоўцы сказалі, што не было ніякай запіскі. Пры ім быў толькі мабільны тэлефон, пашпарт і запальнічка.

Намеснік камандзіра брыгады ў ідэалагічнай працы Мікалай Рашчынскі адмовіўся каментаваць трагічную сітуацыю.

Паводле гэтай справы Следчы камітэт праводзіць праверку.