Незалежны журналіст распавёў, як сядзеў у ізалятары разам з прыхільнікам Лукашэнкі

Высвятляецца, яны існуюць.

Журналіст беларускай службы «Радыё Свабода» Ігар Карней атрымаў 10 содняў арышту - яго разам з жонкай Інай Карней затрымалі 15 лістапада ў Менску. Іну адпусцілі раніцай наступнага дня. Што адбывалася з Ігарам, ніхто не ведаў. Толькі праз тры дні яго імя знайшлі ў спісе зняволеных, якія знаходзяцца ў ізалятары ў Жодзіна, паведамляе currenttime.tv.

- Што за гісторыя «з прыхільнікам Лукашэнкі», з якім вам давялося сядзець?

- Не зусім каб я сядзеў з ім у адной камеры, але ён быў у суседняй. Сапраўды, была такая гісторыя. Яна, напэўна, не адзіная. Я ведаю, што ў жніўні таксама было нешта падобнае, калі чалавек, які сімпатызуе цяперашнім уладам, аказваецца за кратамі.

У гэтым выпадку суседзі па камеры распавялі, што падчас суду [людзей] разводзілі па шасці капцёрках, занятых кампутарамі са скайпам - так званыя скайп-суды, - і ў адной з гэтых капцёрак судзілі чалавека, які быў затрыманы таксама на маршы, але, як высветлілася, ён прыйшоў падтрымаць не прыхільнікаў перамен, а сілавікоў. Крычаў ім, падбадзёрваў, каб яны больш актыўна прэсавалі людзей, лялькаводаў, якія парушаюць спакой у краіне і гэтак далей. Але хто там разбярэ на адлегласці, што ён там крычаў. Яго спакавалі ў аўтазак разам з астатнімі ўдзельнікамі. І ўжо на трэці дзень, калі міналі 72 гадзіны законнага затрымання, яго павялі ў суд.

Натуральна, ён разлічваў не толькі на апраўданне, але і на нейкую кампенсацыю. Ён казаў: «Высокі суд разбярэцца ва ўсім, вам мала не падасца». Але Высокі суд паглядзеў пратакол, а пратаколы штампуюцца фактычна адзін раз прыблізна на 1000 чалавек. Вось колькі затрымліваюць - пратакол прыблізна аднолькавы, можа, плюс-мінус некалькі слоў розніцы.

І калі суддзя пачаў яго дапытваць, чаму ён выйшаў, чаму хадзіў пад нацыянальнымі бел-чырвона-белымі сцягамі, чаму крычаў: «Жыве, Беларусь!» У адказ пачуў, што ўсё наадварот: «Я нікуды не хадзіў, я прыйшоў падтрымаць Аляксандра Лукашэнку, ён мой прэзідэнт». На што суд сказаў: «Такіх пераабутых не аднаго мы ўжо бачылі». І вынес яму 12 содняў адміністрацыйнага арышту. Гэта, у прынцыпе, нават больш, чым некаторым [іншым] удзельнікам.

- У чым вас абвінавачвалі? За што вам далі 10 дзён? Якія былі ўмовы ўтрымання за кратамі?

- У прынцыпе, вялікай розніцы няма цяпер - журналіст, лекар, настаўнік, - усе ідуць пад адзін капыл. Мой калега Алег Груздзіловіч быў у камізэльцы, працаваў афіцыйна, усім было зразумела, што гэта журналіст. У яго быў адвакат, у яго быў сведка, і яму далі 15 дзён.

У гэтым выпадку ў Жодзіна нас судзілі наогул мінімальнымі сродкамі. Не было ні адваката - не дазволілі прысутнічаць, - нават гэты фармальны сведка ў балаклаве ўжо быў не патрэбны. Проста суддзя ў сваёй адзінай асобе прымаў рашэнні. І там усё залежала ад абцяжарвальных фактараў. Дапусцім, было два пратаколы: адзін традыцыйны - за ўдзел, другі - за непадпарадкаванне супрацоўнікам міліцыі. Тады [даюць] 15 дзён. У нас у камеры сядзеў хлопец - яму другі раз далі 20 содняў.

- Ігар, а што б вы сказалі журналістам, якія цяпер сядзяць у зняволенні?

- Напэўна, з боку гэта здаецца больш страшным, чым апынуцца там. Чалавек, які прайшоў войска, для яго няма вялікіх праблем пераседзець гэтыя 10 ці 15 содняў. Натуральна, там абмежаванні для перасоўвання, па свабодзе і гэтак далей. Увогуле, статус журналіста зараз не мае ніякага значэння. На гэта проста не звяртаюць увагі. Ты там сядзіш як звычайны чалавек.

А людзі там усе годныя, я магу вам з поўнай упэўненасцю сказаць: і кіраўнікі кампаній, і індывідуальныя прадпрымальнікі. Фактычна людзі сярэдняга і больш высокага класа. Гэта людзі, якія не ставяць эканамічныя мэты вышэй за ўсё, а менавіта палітычныя патрабаванні: адстаўка Лукашэнкі, новыя выбары, пазітыўныя змены.