Трохногі трон Такаева

Ужо ў момант з'яўлення кантынгенту на казахскім кіраўніку з'явіўся надпіс «маскоўскі стаўленік».

Перамога Такаева, з выпадку, калі такая ўсё ж такі адбудзецца, можа аказацца піравай.

Пасля прызыву расейскіх «міратворцаў» ён рызыкуе паўстаць перад насельніцтвам і элітамі не самастойным, абраным народам дзяржаўным лідарам, а чалавекам, які атрымаў ярлык на княжанне з Масквы, залежным ад старога імперскага цэнтра, адмежавацца ад якога новыя казахскія ўлады спрабавалі тры дзясяткі гадоў, піша для kasparov.ru Андрэй Нікулін.

З'яўляецца і ідэальны пункт удару пры будучых атаках на казахстанскага прэзідэнта, асабліва ва ўмовах працягу нацыяналістычнай узгонкі ў грамадстве і элітах - адна справа падпарадкоўвацца Назарбаеву, які фактычна стварыў казахстанскую сучасную дзяржаўнасць, іншае стаўленіку Елбасы і, пазней, Масквы, які цудам утрымаў карону, што мелася ўпасці і разбіцца.

Прычым не важна, ці змог бы Такаеў разабрацца з праблемамі і беспарадкамі сам, ці будуць «міратворцы» задзейнічаны ў падаўленні пратэстаў або абмяжуюцца сімвалічнай прысутнасцю, ужо ў момант іх з'яўлення на казахскім лідары адразу з'явіўся надпіс «маскоўскі стаўленік». Па гэтым надпісе і будуць біць. І любыя новыя элітныя і масавыя пратэсты ў будучыні будуць выкарыстоўваць гэта для мабілізацыі сваіх прыхільнікаў на шырокай і максімальна зразумелай платформе «аднаўленне нацыянальнага суверэнітэту».

З іншага боку і сам Такаеў, выдатна разумеючы рыскі і выдаткі, апынецца змушаны рэгулярна дэманстраваць, што ён свой, казахскі, максімальна суверэнны лідар, нават у тых сітуацыях, калі ўмоўнаму Назарбаеву падтрымаць Маскву не каштавала б ніякіх рэпутацыйных страт.

Гэта значыць мы ставім не проста на кульгавую качку, але на кульгавую качку, якая будзе ўвесь час спрабаваць адпаўзці ад нас і адмахнуцца перабітым крылом.

Акрамя гэтага, калі раней падтрыманне самастойнай казахстанскай дзяржаўнасці і бяспекі не каштавала нам практычна нічога, ён плыў побач, як самастойная, але блізкая планета, то зараз згодна з старой расейскай традыцыі непазбежна, у абмен на цырыманіяльную прысягу «беламу цару» туды пайдуць і вайскоўцы, і паліцыянты дарадцы, і вайскоўцы, і эканамічная дапамога. Расея дэманструе, што заўсёды гатова аддзячыць сваім васалам, васал жа асядае на спіне расейскага вярблюда разам з беларускай, Данбаскай і астатнімі гірамі.

Прычым усе віды кансультацыйнай ці паліцэйскай падтрымкі, нават калі будуць аказвацца абсалютна шчыра, усё роўна выклічуць абурэнне сярод нацыяналістычна-настроеных мас і будуць здавацца ўяўнымі ці рэальнымі, але спробамі зноў аднавіць расейскае панаванне над краінай. Калі ж у баі, выпадкова ці ў выніку правакацыі ад куль міратворчага кантынгенту пачнуць гінуць казахі, гэта дасць наймагутнейшы штуршок для пратэсту і яшчэ адзін аб'яднаўчы незадаволеных фактар.

У выніку прайгралі практычна ўсе - клан Назарбаева, які страціў рэсурсы і ўладу, Такаеў, які атрымаў хістаючыся трохногі трон. Прычым чым больш сур'ёзнымі будуць расейскія спробы «сачыць і клапаціцца», тым мацней будзе брыкацца Казахстан, у спробах вырвацца на волю з моцных абдымкаў «старэйшага брата».