Што рабіць, калі кошт тавару ў чэку вышэйшы за заяўлены?

Рэкамендацыі юрыста.

У «АіФ» звярнуўся чытач: «Купляў у краме прадукты, на касе высветлілася, што кошт на адзін з тавараў вышэйшы, чым было паказана на цэнніку. Прадаўцы кажуць: «Мы проста не паспелі памяняць цэннікі». Але што мне рабіць? Як я мог здагадацца, што кошт змяніўся?

Якім павінен быць алгарытм дзеянняў у такой сітуацыі? Гісторыя, расказаная чытачом, на жаль, даволі распаўсюджаная, сцвярджае юрыст Віктар Лешчанка. Кошты розных тавараў у нас могуць мяняцца хутка, таму прадаўцы сапраўды часам не паспяваюць зарыентавацца своечасова. Але, вядома, гэта не касуе таго, што правы пакупніка ў гэтым выпадку парушаныя.

Пакупнік становіцца больш пісьменным, але і метады "фокуснікаў" удасканальваюцца.

Згодна з арт. 7 Закона "Аб абароне правоў спажыўцоў" вытворца (прадавец, пастаўшчык, прадстаўнік, выканаўца) абавязаны своечасова прадстаўляць спажыўцу неабходную і праўдзівую інфармацыю аб прапанаваных таварах (работах, паслугах), у тым ліку цану і ўмовы аплаты. Такім чынам, выстаўляючы тавар на продаж у краме і прымацоўваючы на яго цэннік (або этыкетку), прадавец бярэ на сябе абавязацельства прадаць тавар указаным коштам.

Хто мае рацыю?

У кожным выпадку адказнасць за розніцу "вітрынных" і "касавых" коштаў, незалежна ад прычын, нясе сапраўды не пакупнік. Таму калі заўважылі разыходжанні ў кошце - варта звярнуцца па тлумачэнні прычын да супрацоўнікаў крамы і запатрабаваць вярнуць розніцу паміж коштам набытага тавару і яго вітрынным коштам.

Калі прадстаўнікі гандлёвага аб'екта адмаўляюцца ад мірнага развязання пытання, пакупніку трэба папрасіць Кнігу заўваг і прапаноў і пакінуць запіс аб неадпаведнасці кошту на цэнніку і пры аплаце на касе. Законам "Аб абароне правоў спажыўцоў" прадугледжана адказнасць, у тым ліку прадаўца, за неналежную інфармацыю аб тавары. Акрамя таго, пакупнік мае права запатрабаваць кампенсацыю маральнай шкоды, прычыненай з прычыны парушэння прадаўцом яго правоў.

Таксама пакупнік пры невыкананні яго правоў можа звярнуцца са скаргай да супрацоўнікаў Камітэта дзяржкантролю, у мясцовыя выканаўчыя камітэты, тэрытарыяльныя адміністрацыі, а таксама ў Міністэрства антыманапольнага рэгулявання і гандлю.

Прадавец абавязаны ўказаць на цэнніках тавараў наступную інфармацыю: найменне тавару, яго гатунак (пры наяўнасці), цану за адзінку вагі або адзінку тавару, краіну паходжання. На цэнніку харчовых прадуктаў можа быць указаная інфармацыя аб кошце за 1 кг або 1 л, памер прапанаванай зніжкі (калі яна прадугледжаная). Інфармацыя павінна быць нанесеная на беларускай або расейскай мове выразным, пераборлівым шрыфтам, зручным для чытання. Таксама на патрабаванні пакупніка прадавец абавязаны азнаёміць яго з дакументамі, якія сведчаць пра якасць і бяспеку тавару і змяшчаюць інфармацыю аб тэрмінах вырабу і прыдатнасці тавару.

У некаторых выпадках цэннікі могуць быць аформлены асаблівым спосабам - на таварных ярлыках (этыкетках), на спажывецкім пакаванні або іншымі спосабамі. Напрыклад, пры продажы метадам самаабслугоўвання швейных, верхніх і бялізнавых трыкатажных, гарсэтных, панчошна-шкарпэткавых і футравых вырабаў; галаўных убораў; абутку; галантарэйных тавараў; друкаванай прадукцыі; канцылярскіх тавараў; цацак і гульняў; дробных адзінкавых тавараў.

На цэнніку камплекта тавараў паказваюць цану за ўвесь камплект (агульную цану ўсіх тавараў, якія ўваходзяць у камплект, з улікам спажывецкага пакавання).