Галоўнаму міфу Пуціна канец

Што выявілі выбухі ў акупаваным Крыме.

Выбухі на вайсковых аб'ектах у акупаваным Крыме - гэта не проста ўдар па арсеналах зброі.

Упэўнены, гэта яшчэ і канец крымскай «сакральнасці», міф аб якой укараняецца расейскай прапагандай і асабіста Уладзімірам Пуціным з першых дзён анэксіі паўвострава.

Увесь сучасны расейскі палітычны лад грунтуецца на гэтай самай «сакральнасці». Акупацыя Крыма дазволіла Уладзіміру Пуціну згуляць на псэўдапатрыятычных эмоцыях вялікай часткі расейскага насельніцтва і пачаць куды больш інтэнсіўна, чым раней, закручваць гайкі, - піша ўкраінскі публіцыст Віталь Портнікаў для «Крым.Реалий».

Міф аб расейскай парламенцкай апазіцыі канчаткова выпарыўся: за анэксію Крыма галасавалі прадстаўнікі ўсіх прадстаўленых у Дзяржаўнай думе палітычных партый, а адзінаму дэпутату, які адважыўся прагаласаваць супраць - Іллі Панамарову - зладзілі абструкцыі і прымусілі да эміграцыі.

А яшчэ ў снежні 2011 года, усяго за два з паловай гады да анэксіі, удзельнікі пратэстаў на Балотнай плошчы выступалі супраць фальсіфікацыі вынікаў парламенцкіх выбараў, супраць таго, што ў вылучэнцаў «Справядлівай Расіі», на іх думку, незаконна адабралі дэпутацкія мандаты.

У 2014 годзе было ўжо зусім няважна, ад якой партыі абраны дэпутат - ад «Адзінай Расіі», «Справядлівай Расіі» або ЛДПР. А ў 2022 годзе нязменны лідар «Справядлівай Расіі» Сяргей Міронаў - адзін з галоўных і найбольш заўзятых прыхільнікаў «спецаперацыі».

Пры гэтым устойлівасць расейскага «новага парадку» мела на ўвазе стабільнасць у Крыме. Крэмль аддаваў перавагу ўтойванню, што ператварае ўкраінскі курорт у расейскую вайсковую базу.

Наадварот, усяляк заахвочвалася інфармацыя аб развіцці крымскага турызму, зняпраўджваліся паведамленні аб знясіленні водных рэсурсаў паўвострава (у супрацьлегласць сталым заявам расейскіх і марыянетачных крымскіх кіраўнікоў аб тым, што дняпроўская вада «не патрэбная», акупанты адразу ж пасля захопу Херсонскай вобласці запусцілі Паўночна-Крымскі канал).

Уявіць сабе Крым, на тэрыторыі якога будуць рвацца набоі, думаю, было зусім немагчыма - прынамсі, сталым гледачам расейскай тэлевізіі.

І вось гэта выява стабільнага Крыму абрынулася ва ўсіх на вачах. Калі пасля выбухаў на вайсковым аэрадроме пад Сакамі расейскія афіцыйныя асобы яшчэ маглі гаварыць аб неасцярожным курэнні побач з вайсковымі самалётамі, то цяпер гавораць аб дыверсіях. А дзе дыверсіі - там і дыверсанты.

Атрымліваецца, што праславутыя расейскія спецслужбы, якія ўвесь час кагосьці «адлоўлівалі», прыпісвалі дыверсіі кінарэжысёрам і журналістам, раскручвалі справы дзеля «зорачак» на пагонах і дапамогі прапагандыстам, сапраўдных «шкоднікаў» абясшкодзіць не змаглі? І стварылі дадатковыя цяжкасці ўласным вайскоўцам, якія які ўжо месяц прадаўжаюць дзяржаць у напружанні поўдзень і ўсход Украіны, але нягледзячы на разбурэнні і жорсткасць, так і не могуць дабіцца сур'ёзных вынікаў.

І дзівіцца таму, што доблесныя расейскія чэкісты «не справіліся», не даводзіцца. Таму што «кашмарыць» бізнэс і прыдумляць абвінавачванні Алегу Сянцову або Уладзіславу Есіпенку - зусім не тое ж самае, што прадухіляць сапраўднае знішчэнне расейскіх вайсковых аб'ектаў.

Пасля некалькіх летніх крымскіх дзён, відавочна, можна сцвярджаць, што ФСБ Расеі можа спаборнічаць у «эфектыўнасці» і здольнасці рэагаваць на сапраўдныя выклікі з войскам Расеі.