«Амэрыка - ідэальнае месца, каб рэалізаваць мары і жаданні»

Магілёўка, якая перабралася ў ЗША, расказала пра свае першыя заробкі там.

20-гадовая Карына тры гады таму перабралася з бацькамі з Магілёва ў Амэрыку, і за гэты час паспела папрацаваць мадэллю і прамотарам моды. Карына заўсёды была "светлай галавой": калі жыла ў Магілёве, ішла на залаты медаль. Апынулася ў Штатах - праз няродную ангельскую ўвіхалася на занятках больш за астатніх. У выніку, скончыла амэрыканскую школу на выдатна і стала студэнткай каледжа (кірунак: бізнэс-адміністраванне). Што важна, задарма, піша magilev.by.

Можа здацца, што чалавек цалкам у навучанні. Гэта не так. Карына любіць чынны лад жыцця, вясёлую гурму, падарожжы. Як прызналіся ейныя бацькі, заспець дачку дома вельмі складана: яна - вечны рухавік. Таму ніхто не здзівіўся, калі гераіня ў вольны ад навукі час, на вакацыях, наважыла знайсці падпрацоўку.

Паводле назіранняў Карыны, у Амэрыцы большасць маладых людзей пачынаюць працаваць у 16 гадоў.

"Тут не паводзіцца сядзець на карку ў родзічаў"

- Карына, чаму ты наогул надумала ісці працаваць? Па-першае, ты вучышся. Па-другое, краіна ўсё ж чужая, занадта мала часу прамінула пасля пярэбараў з Беларусі…

- Мне падабаецца Амэрыка тым, што ніхто ніколі не глядзіць і не ацэньвае цябе паводле таго, дзе і кім ты працуеш. О, McDonald's! Выдатна, цябе падтрымаюць. Прадаўцом або прыбіральшчыцай - не важна. Галоўнае, што працуеш. Калі не працуеш, значыць, шукаеш працу. А вось калі не працуеш і не шукаеш працу, дык гэта ўжо дзіўна. Тут не паводзіцца лайдачыць і сядзець на карку ў родзічаў. Паводле маіх назіранняў, атрымаў пасведчанне кіроўцы (а атрымліваюць яго ў ЗША ў 16 гадоў) - усё, лічы, самастойны чалавек. Можаш, калі няма навукі, і папрацаваць.

Карыну пачалі цікавіць мода і мадэлінг з таго моманту, як яна патрапіла ў Магілёве ў мадэльную студыю.

«Выкінула з галавы, што магу недарэчна выглядаць або вярзці лухту»

- Самае класнае ў маім жыцці адбываецца спантанна. Уся занятасць, якую я маю сёння ў мадэльнай сфэры ў Амэрыцы, пачыналася з таго, што я хварэла. І вымушаная была бавіць дні ў ложку. Рабіць няма чаго, таму залазіла ў тэлефон і праглядала цікавыя вакансіі са словам «мода», - успамінае Карына.

Менавіта так магілёўка ўладкавалася фотамадэллю ў самую вялікую тэнісную краму ў свеце. Галоўная кантора кампаніі знаходзіцца ў Каліфорніі, але ёсць падраздзяленні і ў іншых штатах, у тым ліку ў Атланце.

- Я схадзіла на кастынг. Тамака, вядома ж, ад хвалявання забылася ўсе паставы для фотаздымкі. Мэнэджар сказаў, што затэлефануе праз 3 дні - не затэлефанаваў. Я бедавала крыху, а потым думаю: ну до’ чакаць. Набралася нахабства і напісала яму сама. Высветлілася, што ў чалавека нешта здарылася, і ён на гэтыя дні браў адгулы. Як толькі вярнуўся да працы, затэлефанаваў і запрасіў мяне з імі супрацоўнічаць.

Карыне вельмі спадабалася і сама крама, і людзі, якія ў ёй працуюць. Але яна не ведала, як сябе паводзіць: старалася трымацца ўпэўнена, дэманстраваць сябе з самага лепшага боку.

- Гэтая бравада была найгранай, ненатуральнай. У жыцці я шмат смяюся і ў добрым сэнсе слова дурэю. У адзін момант наважыла - годзе, буду сама сабой. Выкінула з галавы, што магу недарэчна выглядаць або вярзці лухту. І ведаеце, усё пайшло гладка! Пачалі атрымлівацца класныя фатасэсіі, цікавыя відэа.

З тэніснай крамай Карына супрацоўнічае і сёння: плануе свой навучальны расклад так, каб адзін дзень на тыдзень паўдзельнічаць у рэкламных кампаніях або ў фатасэсіях. Плацяць дзяўчыне 25 даляраў за гадзіну, што паводле амэрыканскіх стандартаў, асабліва для студэнткі, вельмі і вельмі няблага (моладзь пачынае зазвычай з 9 або 10 даляраў за гадзіну).

- А што ты купіла сабе з першай заплаты? – цікаўлюся ў Карыны.

- Вядома ж, тэлефон! - смяецца яна.

Каб, мусіць, яшчэ прасцей, без усялякіх тэхнічных праблем, шукаць пры патрэбе сабе падпрацоўку.

"Важна, як ты гаворыш і што ты кажаш"

Яшчэ адну цікавую вакансію – прамотэра моды – Карына знайшла, калі… зноў хварэла. Не мітусілася, як зазвычай, а ляжала ў ложку, і на вочы трапілася аб'ява, што агенцтва набірае мадэляў. Адправіла рэзюмэ. Адказалі, што а 10-й раніцы праз Zoom будзе гутарка.

- Я прачнулася а 9.40. І думаю: чаго прачнулася? – рагоча магілёўка, якая, напраўда, зазвычай вельмі адказны чалавек.

Перамяніцца не паспела (гутарка праходзіла ў піжаме, але гэтага ніхто на тым баку манітораў не заўважыў), затое паспела зрабіць макіяж і распусціць валасы. Прылучылася - а там размова не сам-насам, а цэлая канферэнцыя з мэнэджэрамі ды дзяўчаткамі-спаборніцамі.

- Так, там былі ўсе прыгажуні. Але працадаўцы, як я разумею, глядзелі не толькі і не гэтулькі на вонкавыя звесткі, колькі на ўменне гутарыць, інтэлектуальны ўзровень. Для іх было важна, як ты гаворыш і што ты кажаш.

Датуль Карына жыла ў Амэрыцы ўжо 2,5 гады і валодала мовай няблага. Натуральна, у яе, як у чужаніцы, быў і застаецца акцэнт. Аднак самі амэрыканцы часта паўтараюць: гэта не загана, а твая адметнасць.

Увогуле, і сюды нашу гераіню ўзялі. Існасць працы - супрацоўнічаць з маркамі, ездзіць на модныя выставы-продажы, рэкламаваць адзенне і прадаваць яго (Карына і кантракты рэгіструе, і грошы на рахункі перакідвае).

Надоечы прыляцела з Лас-Вегаса. Там прадстаўляла 2 амэрыканскія маркі. Пералёт, жытло, харчаванне - за кошт агенцтва. Пакуль за гэтую выправу атрымала 500 даляраў, але мае прыйсці яшчэ адзін чэк.

- Скажу шчыра, гэта зусім іншая Амэрыка. Калі патрапіла ў краіну, думала, што ніхто не дбае пра свой выгляд. Большасць мае шорты, футболкі - і наперад. Але тыя колы, у якіх я службова кручуся цяпер, паказалі мне іншы амэрыканскі бок.

У Лас-Вегас, напрыклад, з'ехаліся з розных штатаў закупляць калекцыі тыя, хто мае свае буцікі. Элітарныя буцікі.

- Я чмурэла ад моднага свету, які ўбачыла ў Вегасе. Ад таго, як людзі спалучаюць рэчы. Як яны сябе падаюць. Як гавораць, урэшце, - прызнаецца Карына.

Паводле ейных слоў, фанабэрыстасці яна не адчула. Усе былі з ёй вельмі карэктныя.

- Там, на гэтых маштабных выставах, няма сэнсу бізнэсоўцам вылузвацца, то ўсе на адным узроўні прыблізна, - мяркуе яна. - Гэта больш падобна да партнёрскіх стасункаў, чым да канкурэнцыі.

У канцы нашай з Карынай гутаркі пра "амэрыканскую мару", заробкі ды самарэалізацыю, яна падагульняе:

- Самае галоўнае, што я зразумела ў Амэрыцы: калі ёсць нейкія мары, нейкія жаданні - гэта ідэальнае месца, каб іх рэалізаваць! Праглынуць страх, няўпэўненасць у сабе і дзейнічаць.