«Некалькі гадоў ён мне сніўся, а зараз я яго купляю за 1 еўра»

Беларуска стане ўладальніцай цэлага замка ў Таскане.

Мянчанка Наталля Макавік заканчвае ўгоду ў набыцці ўласнага замка ў Таскане і неўзабаве будзе праводзіць там рэканструкцыю, піша citydog.io.

Наталля - заснавальніца і кіраўніца Акадэміі замказнаўства. Гэта першая ў свеце навучальная ўстанова для ўладальнікаў гістарычнай нерухомасці, якім дапамагаюць манетызаваць свой маёнтак.

У Наталлі быў досвед валодання некалькімі замкамі. Іх купля заўсёды адбывалася дастаткова спантанна: замкі каштавалі літаральна некалькі цэнтаў, таму аформіць іх цяжка. І вось у яе з'явіўся новы «гадаванец».

Аб пошуку замка мары са свайго сну: «Знайшла яго ў Таскане»

- Час ад часу ў мяне паўтараўся адзін сон: я паднімаюся па дарозе з такім асаблівым выгібам, быццам іду па серпантыне. Затым іду да ўзгорка, падыходжу да каванай брамы. У іншым сне я нібы выходжу за агароджу і спускаюся кудысьці па той жа самай дарозе. Памятаю дзіўнае адчуванне свайго роднага месца, якое заўсёды ўзнікала пасля гэтых сноў.

За ўсю сваю кар'еру я аб'ездзіла шмат замкаў, але так і змагла знайсці палац са свайго сну. Так было да мінулага лета, калі муж на дзень нараджэння прапанаваў з'ехаць у адпачынак і падарожнічаць па Італіі. І вось мы на месяц усёй сям'ёй паехалі катацца на машыне па краіне, спыняючыся ў прыгожых месцах ля мора. Увогуле, гэта было звычайнае турыстычнае падарожжа.

Вядома, перад тым як паехаць у Італію, я задумалася, што было б нядрэнна зірнуць на парачку замкаў: не ў якасці бізнэсу, а проста паглядзець дзеля цікавасці. Тады я і натрапіла на фота нейкіх развалін, але чамусьці менавіта на гэтым здымку ў мяне ёкнула сэрца, і я загарэлася ідэяй убачыць яго на свае вочы.

Замак называецца Мантэпешыні (Мантэпешчыні) і знаходзіцца ў Таскане.

Памятаю сваё першае спатканне з замкам: увечар, за дзень да шпацыру да яго, не магла заснуць. На наступную раніцу мы ўсёй сям'ёй пад'ехалі да яго, прабіраліся праз дзірку ў плоце, таму што іншыя дарогі зараслі крапівой і быльнягом, а паглядзець зблізку на казачную пабудову хацелася.

Нягледзячы на тое, што замак быў у аварыйным стане, я адразу зразумела, што гэта менавіта тое, што мне так часта снілася.

«Дамаўляцца аб куплі замка мне дапамагаў архітэктар дома Gucci»

- Калі я летам упершыню ўбачыла свой замак, мне адразу ж захацелася хутчэй звязацца з уладамі і пачаць перамовы аб яго выкупе. Гэта было складана, бо на той момант ён не быў выстаўлены на продаж.

Менавіта таму мне патрэбна была дапамога людзей, якія маглі б рэкамендаваць мяне мясцовым уладам. Пажадана, каб гэта быў чалавек з архітэктурнага свету ці з галіны аховы помнікаў. Мне нейкім чынам трэба было знайсці кантакты такога экспэрта ў Італіі.

Было складана яшчэ і таму, што я займалася пошукамі ў жніўні: у гэты месяц практычна ніхто ў Італіі не працуе, усё з'язджаюць на моры, і звязацца з кім-небудзь проста немагчыма. Я нават папрасіла сваіх знаёмых італьянцаў, пісьменніцу і архітэктара, дастукацца да мясцовых улад, але і ў іх нічога не атрымалася.

У выніку я страціла надзею і проста купіла квіткі ў Фларэнцыю з Прагі, дзе знаходзілася на той момант, і вырашыла, што буду сама стукацца ва ўсе дзверы.

Для гэтых мэт патрэбны быў перакладчык на італьянскую мову: у італьянскай вёсцы са мной наўрад ці сталі б размаўляць па-ангельску. Знаёмыя парэкамендавалі аднаго чалавека. Ужо пасля размовы з ім высветлілася, што ён працуе архітэктарам у модным доме Gucci.

Пасля ён пазнаёміў мяне са сваім сябрам-адвакатам, і мы ўтрох спрабавалі дамовіцца аб куплі майго замка.

Аб стане замка на сёння: «Пакуль што там руіны, і мы збіраем каманду для дапамогі ў аднаўленні»

- Цяпер замак у вельмі дрэнным стане. У мяне была ідэя набраць валанцёраў на яго аднаўленне яшчэ ўлетку, але я адклала ідэю, і зараз ідзе этап архітэктурнага даследавання самога помніка.

Гэта большая частка працы: трэба вызначыць, якія часткі замка можна выратаваць, а якія трэба закансерваваць. Паралельна праходзіць вывучэнне архіваў, каб адшукаць усе апісанні таго, як замак выглядаў звонку і ўсярэдзіне. Гэта неабходна, каб максімальна дакладна аднавіць хаця б самыя галоўныя ўрачыстыя пакоі.

Наперадзе трэба яшчэ шмат усяго: правесці геадэзічнае даследаванне, напрыклад. За некалькі кіламетраў ад замка ёсць гарачыя крыніцы, якія вылечваюць хваробы суставаў. Гэтае культавае месца, куды прыязджаюць людзі з усёй краіны. Мы хочам даведацца, ці ёсць гэтая тэрмальная крыніца пад нашым замкам. Калі так, то можна будзе стварыць спа-комплекс проста ў нумарах.

Важна разумець, што ўгода ўсё яшчэ не закончаная. Я купляю гэты замак за сімвалічную суму на адзін еўра. На ўзроўні ўрада зацверджана, што ўзамен мне трэба будзе аднавіць гэты гістарычны помнік. Менавіта таму мне трэба так шмат думаць аб манетызацыі замка.

Я ўжо зараз задумваюся над тым, як зарабіць на ім грошы. Гэта трэба для таго, каб у працэсе былі сродкі на яго поўнае аднаўленне. Гэта складана, але цікава.

Пра будучыню замка: «Тут будзе Хогвартс для дарослых»

- Мая мадэль манетызацыі замкаў - зарабляць трэба яшчэ да таго, як палац цалкам адновіцца. Пасля поўнай рэканструкцыі я планую адкрыць унутры гатэль і рэстарацыю з вялікай колькасцю дэгустацыйных і ўрачыстых залаў. Гэта будзе ўзровень пяці зорак, дзе кліенты будуць людзьмі ўзроўню спісу Forbes.

У замку будуць праходзіць розныя майстар-класы, можна будзе навучыцца вінаробству або стварэнню аліўкавага алею. Будзе шмат лакальных тасканскіх забаў. Гэтую канцэпцыю я заву «мастацтва поўнага рэлаксу».

Думаю, атрымаецца гэтакае «месца трансфармацыі» для заможных людзей старэйшых за 40 гадоў, якія праходзяць этап крызісу сярэдняга ўзросту і зноў шукаюць сябе. Гэта адназначна будзе праект, які будзе апускаць чалавека ў тасканскую рамантыку і цалкам мяняць яго жыццё да лепшага.

Я б назвала гэтае месца Хогвартсам для дарослых. Гэта ўжо гатовы і зразумелы канцэпт, з якім мы працуем. Нягледзячы на тое, што над замкам трэба яшчэ вельмі шмат працаваць, я ўжо чакаю дэлегацыю з некалькіх міжнародных прэстыжных вясельных агенцтваў і прадстаўнікоў fashion-свету. Апошнія гатовы прыехаць і ладзіць модныя паказы проста на фоне руін палаца.

Магчыма, мы яшчэ правядзём некалькі аўкцыёнаў. Я прынцыпова мае намер працаваць з лакшэры-аўдыторыяй, нягледзячы на тое, што пакуль што ў мяне ёсць толькі руіны. Думаю, прыцягнуць увагу да стану архітэктурнай спадчыны добра для кожнага брэнда.