The Economist: У прэзідэнта Ірана Раісі было занадта шмат ворагаў

Мала хто з іранцаў будзе аплакваць загінулага кіраўніка.

Смерць прэзідэнта Ірана Ібрагіма Раісі "скаланае іранскую палітыку". Такая падзея прымусіць рэжым у сціслыя тэрміны знайсці новага прэзідэнта, піша The Economist.

«Апаненты Ірана, у тым ліку Амерыка, Ізраіль і Савудаўская Арабія, разглядаюць магчымасць паглыблення сваіх сувязяў у сферы бяспекі, каб супрацьстаяць Ірану. Эканоміка Ірана прыходзіць у заняпад і можа яшчэ больш пацярпець ад узмацнення жорсткасці амерыканскіх санкцый. А смерць спадара Раісі можа таксама ўвесці ў хаос барацьбу, якая насоўваецца на Іран, ліквідаваўшы аднаго з двух галоўных кандыдатаў на пасаду спадара Хаменеі», - адзначылі аналітыкі.

У выданні адзначаюць, што варункі надвор'я сапраўды могуць быць вінаватым у гэтай авіякатастрофе, аднак у іранскай палітыцы «ніколі нічога не бывае такім, якім здаецца, і многія іранцы пачалі абмяркоўваць больш страшныя тлумачэнні».

Адзначаецца, што Раісі меў доўгі спіс унутраных ворагаў, якія думалі, што ён быў нявартым прэзідэнтам. Таму ўзнікае пытанне, ці не дамовіліся гэтыя ворагі, каб забіць яго.

«Нядзіўна, што некаторыя іранцы таксама задаюцца пытаннем, ці не датычны Ізраіль да гэтай катастрофы. Гэтыя два даўнія ворагі сутыкнуліся ў мінулым месяцы пасля таго, як Ізраіль забіў іранскага генерала ў Дамаску, а Іран у адказ выпусціў больш за 300 ракет і беспілотнікаў, накіраваных на Ізраіль», - падкрэсліваюць у матэрыяле.

Журналісты таксама згадалі і пра ізраільскую шпіёнскую службу Масад, якая мае доўгую гісторыю забойстваў сваіх ворагаў. Аднак няма важкіх падстаў для датычнасці Ізраіля ў гэтым выпадку.

«Ён ніколі не заходзіў так далёка, каб забіць кіраўніка дзяржавы - адназначны акт вайны, які выклікаў бы жорсткі адказ Ірана. Было б бязглузда рызыкаваць такімі наступствамі дзеля забойства спадара Раісі, вельмі непапулярнага палітыка, які сапраўды не мае вызначальнага голасу ў шматлікіх найважнейшых палітычных пастановах Ірана», - мяркуюць аналітыкі.

Таксама ў The Economist запэўніваюць, што мала хто з іранцаў будзе аплакваць Раісі, бо яго будуць памятаць як «суддзю-вешальніка», пракурора ў Тэгеране, які адправіў тысячы палітычных зняволеных на шыбеніцу ў 1988 годзе. Акрамя таго, іранцы будуць памятаць «яго бяздарнае кіраванне эканомікай».

«На працягу многіх гадоў прыхільнікі жорсткай лініі спрабавалі забяспечыць плаўную пераемнасць: яны прызначылі спадара Раісі прэзідэнтам, а ў парламенце з'явілася новая порцыя кансерватараў. Цяпер ім давядзецца шукаць новага прэзідэнта ў найкарацейшыя тэрміны, а некаторыя палітыкі будуць задавацца пытаннем, ці не арганізавалі іншыя палітыкі катастрофу гелікаптэра, каб прасоўваць свае інтарэсы. Наперадзе рэжым чакаюць нервовыя дні», - рэзюмавалі ў выданні.