18 жнiўня 2024, Нядзеля, 18:18
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

«Сітуацыя выйшла з-пад кантролю»: у сеціве з'явіўся эмацыйны маналог службоўца з Курскай вобласці

11
«Сітуацыя выйшла з-пад кантролю»: у сеціве з'явіўся эмацыйны маналог службоўца з Курскай вобласці

Ён моцна крытыкуе федэральныя ўлады.

У блізкім да расейскіх карнікаў Telegram-канале «ВЧК-ОГПУ» з'явіўся запіс эмацыйнага маналогу Аляксандра Гаркавенкі, які ўзначальвае Ганчароўскі сельсавет Суджанскага раёна Курскай вобласці. Расейскі службовец расказаў пра падзеі перад нападам і ў першыя дні пасля нападу УСУ.

Пасля пачатку наступу ўкраінскіх войскаў мясцовыя ўлады сцвярджалі, што нічога страшнага не адбываецца:

“Праблема ў тым, што два дні Маскве дакладвалі вельмі прыемныя навіны, якія давалі надзею. Тым часам мы вельмі моцна трацілі тэрыторыі».

Гаркавенка заўважае, што быў вельмі здзіўлены тым, як добра арыентаваліся на мясцовасці ўкраінскія войскі:

«Я, можна сказаць, тутэйшы жыхар, я так не арыентуюся на мясцовасці, як арыентаваліся яны. Я быў проста ўражаны. Мне адзін чалавек тлумачыць, што яны коптарамі вывучалі апошнія два месяцы ўсю мясцовасць. Ну як яны зухавата рухаюцца і па лясах, і па палявых дарогах».

Са слоў мужчыны, украінскія танкі пайшлі праз Курылаўку прасёлкавай дарогай, якая была выведзеная з гаспадарчага карыстання і адпаведным чынам падрыхтаваная да магчымай атакі з боку Украіны. Як сцвярджае мужчына, «самае цікавае, што таблічкі «міны» ёсць, а мін там няма. (…) Гэта бутафорыя».

Гаркавенка прыгадвае:

«Пры эвакуацыі я сустрэў двух жаўнераў тэрміновай службы. Яны мелі два магазіны. Я спытаў: гэта ўсё, што засталося? Адзін адказаў: «Не. Гэта ўсё, што мелі», — і дадаў: «Нам сказала камандаванне пратрымацца дзень». Але мы іх сустрэлі на трэці дзень. Яны блукалі па лесе і наткнуліся на нас. (…) Яны расказалі, што сувязі не мелі ніякай. Як толькі ўсё пачалося ўночы, іх папярэдзілі: «Не хвалюйцеся. Дзень пратрымайцеся. І там усё будзе добра».

Гаркавенка расказвае пра маштаб руху ўкраінскіх войскаў: «Я прыязджаю ў Белаўскі раён, пачынаем эвакуацыю людзей з населеных пунктаў, якія знаходзяцца на ўскраіне раёна. Сёння мы прыязджаем у Плёхава, заўтра ўжо ўкраінцы там. Мы прыязджаем ва Уланак, на наступны дзень украінцы ўжо там».

Мужчына эмацыйна кажа, што быў шакаваны і здзіўлены тым, што ўся цывільная ўлада не атрымлівала ніякай інфармацыі і загаду наконт таго, што рабіць. 6 жніўня а 12-й гадзіне дня адміністрацыя Суджанскага раёна праводзіла аперацыйную нараду. На ёй ні слова не было пра эвакуацыю.

«Кіраўнік адміністрацыі паказваў сваёй абласной уладзе, што сітуацыя пад кантролем. (…) Усё будзе нармальна. Але калі я ўбачыў эвакуацыю дакументаў з ФСБ і паліцыі, то зразумеў усю сур'ёзнасць сітуацыі, што яна не кантралюецца», — апавядае Гаркавенка.

Паводле ягоных слоў, на наступны дзень быў створаны штаб у адміністрацыі Вялікасалдацкага раёна: «Ужо ўсіх людзей з адміністрацыі Суджанскага раёна вывелі. Ніякая ўлада ў Суджы ўжо не працавала. Усе былі (і галава раёна) у Вялікасалдацкім і адтуль каардынавалі, як можна вывезці людзей з тых населеных пунктаў, дзе яшчэ ўкраінцаў няма».

Паводле слоў Гаркавенкі, улады дакладвалі, што "ўсё нармальна, сітуацыя пад кантролем". Мэр Суджы, знаходзячыся ў Вялікасалдацкім раёне, даваў інтэрвію, у якім апавядаў аб тым, што ў горадзе «ўсё спакойна». У той жа час, як адзначае мужчына, немагчыма было забраць чатырнаццаць цел загінулых, якія знаходзіліся на паліўнай станцыі каля населенага пункта Канапелькі за два кіламэтры ад Суджы, б ён знаходзіўся пад кантролем Украіны».

Роўна праз два дні, паводле слоў мужчыны, штаб быў перанесены ў Белаўскі раён.

Як распавядае Гаркавенка, кіраўнік адміністрацыі Белаўскага раёна Мікалай Валабуеў на прапанову кіраўніка раённага шматфункцыйнага цэнтра інфармаваць насельніцтва аб эвакуацыі прапанаваў размяшчаць у сацыяльных сетках станоўчыя водгукі нібыта ад задаволеных дзеяннямі адміністрацыі людзей у адказ на шквал негатыву.

«Я думаю, што павінна ў краіне адбыцца, каб усе гэтыя пеўні, якія па трыццаць гадоў сядзяць, зразумелі: збярыся і пайдзі, бо вайна прыйшла. Не, яны ў вайне знайшлі шчыліны, дзе выгодна пачуваюцца. (…) Яны сядзяць у кабінетах і не баяцца нічога. І самае галоўнае — ігнаруюць усё, што адбываецца на зямлі», — эмацыйна кажа Гаркавенка.

Напісаць каментар 11

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках