Аляксандар Баразенка: «Суд яшчэ больш натхніў на на далейшую барацьбу»

Былы палітзьняволены Аляксандар Баразенка лічыць, што вінен быць апраўданым, бо прысуд яму быў палітычна матываваным.

Аб гэтым актывіст грамадзянскай кампаніі «Эўрапейская Беларусь» заявіў у інтэрв’ю «Радыё Свабода».

- Найперш, дзякуй вялікі за тое, што пагадзіліся на гэтую размову, нягледзячы на вялікую стому. Выйшаўшы з суду, вы сказалі пра галоўнае жаданьне -- выспацца. Апошнімі днямі не выпадала паспаць?

- Так, не атрымоўвалася, бо былі вельмі вялікія эмоцыі. Было чаканьне прысуду, чаканьне суду ўвогуле, таму проста ня мог спаць.

- Якога прысуду вы чакалі?

- Па праўдзе, я чакаў прысуду больш жорсткага -- я разьлічваў, што будзе два гады, як і маім паплечнікам.

- У такім разе можна сказаць, што гэты прысуд – у нейкай ступені радасьць? Дарэчы, прысутныя на працэсе сустрэлі абвяшчэньне прысуду воплескамі. А як вы гэта ўспрынялі?

- Не, безумоўна гэта нельга разглядаць як нейкую радасьць, бо калі б прысуд быў справядлівы, то я быў бы апраўданы і ўвогуле не панёс бы ніякага пакараньня. Таму прысуд будзе абскарджаны. Я разглядаю прысуд як больш мяккі, але гэта не зьмяняе ягонай сутнасьці.

- Вас прызналі вінаватым па артыкуле, які прадугледжвае адказнасьць за арганізацыю і рыхтаваньне дзеяньняў, што груба парушаюць грамадзкі парадак. Ці былі на працэсе сьведкі, якія пацьвердзілі вашую віну ў арганізацыі такіх дзеяньняў?

- Не, ніводны з сьведкаў ня мог пазнаць мяне, ня мог адказаць на пытаньне, ці быў я ўвогуле ўдзельнікам гэтага мітынгу. Відэазапісы таксама не паказалі нічога проціпраўнага з майго боку, з боку маіх сяброў і тых людзей, якія былі на гэтым мітынгу ўвогуле.

- Ці маеце вы прэтэнзіі да судзьдзі і да таго, як вёўся разгляд вашай справы?

- Я маю прэтэнзіі толькі да беларускай судовай сыстэмы, якая не зьяўляецца незалежнай. Хто зьяўляецца судзьдзёй, у такім выпадку ўжо ня мае ніякага значэньня.

- Напярэдадні мы гутарылі з вашым паплечнікам, таксама фігурантам «справы 14-ці» Міхасём Пашкевічам. Як вам здаецца, гэта быў троху мякчэйшы працэс, працэс зь невядомым вынікам, ці ўсё тут было абсалютна прадвызначана?

- Мне здаецца, што вынік быў даўно вядомы. Проста больш мяккі прысуд можна растлумачыць тым, што вельмі шмат часу прайшло, і гэта б выглядала вельмі сьмешна, калі б яны спрабавалі знаходзіць доказы маёй віны. Мне здаецца, што атмасфэра не была больш лібэральнай, чым у мінулых працэсах. Напрыклад, у першы дзень судзьдзя і прадстаўнікі канвою пайшлі на правакацыю і запусьцілі поўную залю нейкіх невядомых студэнтаў і не жадалі нават пускаць маіх родных, ня кажучы ўжо пра прэсу і сяброў.

- Аляксандар, вы студэнт Уроцлаўкага ўнівэрсытэту. Што цяпер будзе з вашым навучаньнем там?

- Зараз я не магу адказаць на гэтае пытаньне. Але вышэйшую адукацыю я ў любым выпадку атрымаю. Дзе гэта адбудзецца -- у Беларусі, у Польшчы ці ў іншай краіне, я не магу зараз адказаць.

- Ці бачыце сябе ў палітычнай актыўнасьці?

- Так, безумоўна. Гэты суд яшчэ больш мяне натхніў на палітычную дзейнасьць, на далейшую барацьбу, і як мінімум год у мяне ёсьць, каб рэалізаваць сябе.

- Пакуль што рэалізаваць менавіта ў гэтай палітычнай актыўнасьці?

- Так, бо ніякіх умоў для вучобы ў мяне цяпер ня будзе з гэтым прысудам.

- Лідэр аб'яднаньня «Пэрспэктыва» Анатоль Шумчанка на мінулым тыдні сказаў, што акцыя прадпрымальнікаў, заплянаваная на 15-га сьнежня, пройдзе пад чыста эканамічнымі лёзунгамі. Ён папрасіў палітычныя сілы ня браць удзелу ў гэтай акцыі. Вам не шкада, што вы з Анатолем Шумчанкам былі сёлета ў студзені на той акцыі, якая цяпер для вас абарочваецца абмежаваньнем свабоды?

- Судзіць Анатоля я не магу, я ня той чалавек. Але ў той акцыі я быў ня разам з Анатолем, я ішоў туды не для яго, а для беларускага народу, ішоў за свае ідэалы, за свае прынцыпы. Таму яго заявы для мяне нічога ня значаць.

- Ці гатовыя вы пайсьці на новыя акцыі, каб адстойваць тыя перакананьні, якія вы адстойвалі на акцыі ў студзені?

- Безумоўна, я не зьбіраюся спыняцца і буду далей працаваць у гэтым кірунку, так скажам.

- Што зьбіраецеся рабіць у першыя дні пасьля вызваленьня, апрача таго, што натуральна трэба выспацца?

- Трэба сустрэцца зь вялікай колькасьцю людзей і проста падзякаваць ім за падтрымку, за тыя лісты, што даходзілі. Гэта было вельмі адчувальна. Сёньня я, калі выйшаў, быў «на эмоцыях», ня мог знайсьці словаў, таму ў наступныя дні хачу з кожным сустрэцца і асабіста падзякаваць. Ну і безумоўна пабыць зь сям'ёй.

Аляксандар Баразенка таксама заявіў у інтэрв’ю старонцы jeans-by.com, што акцыі салідарнасьці ля СІЗО і суда вельмі моцна падтрымлівалі яго і дапамаглі не зламацца:

- Як вам здаецца, ці паўплывала гэтак званая лібэралізацыя на ваш прысуд?

- Наўрад ці. Я лічу, што прысуд больш мяккі, чым у многіх іншых удзельнікаў «Працесу 14-ці», з-за таго, што справа была практычна закрытай, ніякай базы на мяне асабліва не было.

- Ці ведалі вы пра акцыі салідарнасьці, што адбываліся ля сьцен СІЗО штодня, як можаце іх пракаментаваць?

- Так, ведаў. Мне паведамілі супрацоўнікі ізалятару ўжо на самым пачатку, як іх ладзілі. Было вельмі прыемна і вельмі моцна падтрымлівала, дапамагала не зламацца. Таксама бачыў і чуў тых, хто падтрымліваў каля суда. Хачу сказаць вялікі дзякуй ім.

- Прайшоўшы праз усё гэтае, ці плянуеце вы заставацца ў палітыцы?

- Так, безумоўна. Калі б я гэтага не плянаваў, я бы, мабыць, ня змог вярнуцца ў Беларусь.

- Ну, у такім выпадку, як, пераможам?

- Абавязкова пераможам!

Актывіст грамадзянскай кампаніі «Еўрапейская Беларусь» Аляксандр Баразенка прысуджаны судом Цэнтральнага раёна Менска да 1 году абмежавання волі без накіравання ў выпраўленчую ўстанову. Прысуд вынесла суддзя Наталля Вайцяховіч. Палітвязень быў вызвалены ў залі суду.

Аляксандр Баразенка быў арыштаваны 27 кастрычніка проста ў будынку Следчага камітэта папярэдняга расследвання ГУУС Менгарвыканкама, куды ён прыйшоў на допыт. Апазіцыянер з'яўляецца адным з абвінавачваных па «справе 14-ці» - крымінальнай справе, узбуджанай па арт. 342 КК Рэспублікі Беларусь у дачыненні да ўдзельнікаў мірнай акцыі пратэсту прадпрымальнікаў, якая прайшла ў Менску 10 студзеня 2008 года. Паказальна, што арышт адбыўся фактычна адразу пасля адмены Еўразвязам санкцыяў у дачыненні да высокапастаўленых беларускіх чыноўнікаў.