Чаму гомельская школа №67 нагадвае Беларусь у мініяцюры

Невялікая паралель, што гаворыць пра многае.

Аповяд мамы адной з вучаніц пра сённяшнія парадкі ў гомельскай школе №67 вучэбнай установы наводзіць на думкі пра тое, наколькі гэтая гісторыя нагадвае сітуацыю ў Беларусі наогул. Адная неабходнасць атрымання пісьмовага дазволу для правядзення рэпетыцый аркестра ў зале чаго вартая, піша gazetaby.com.

Бо наша штодзённае жыццё складаецца з мноства такіх вось зневажальных дазволаў. Якія яшчэ трэба атрымаць, выстаяўшы ў чэргах пад дзвярыма тых, хто па логіцы павінен служыць народу.

З неабходнасцю прасіць дазволу мы сутыкаемся даслоўна на кожным кроку. У падземных пераходах, дзе вулічныя музыкі выконваюць зацверджаны ў чыноўнікаў рэпертуар. Ля ўваходу ў кавярні і бары, на чые назвы даюць «дабро» тыя, хто жыве з падаткаў уладальнікаў гэтых самых бараў і кавярняў.

Чыноўнікі вызначаюць, дзе і калі нам праводзіць масавыя мерапрыемствы. Ці можна выступіць перад чытачамі таму ці іншаму пісьменніку. І гэтак далей паводле спісу.

Як кажуць бацькі вучняў гомельскай школы, прыйшоўшы на пасаду дырэктара з чыноўніцкага кабінета, новая кіраўніца прынесла з сабой старыя метады працы. З тых часоў, сцвярджаюць незадаволеныя новым дырэктарам бацькі і педагогі, школьны калектыў раскалоўся, а напрацаванае за два дзесяцігоддзі ставіцца пад сумнеў. Мабыць, вельмі ўжо рэзалі вочы спрадвечныя апоры, якiя не патрабуюць штодзённай працэдуры атрымання дазволу на ўсё.