Навошта мітрапаліту Паўлу сцелюць дыван з жывых кветак?

Старшыня сінадальнага інфармацыйнага аддзела БПЦ протаіерэй Сергій Лепін распавёў пра незвычайную традыцыю.

Днямі ў Гомельскай вобласці прайшла Боская Літургія з удзелам мітрапаліта Менскага і Заслаўскага Паўла, Патрыяршага Экзарха ўсяе Беларусі. Сустракалі Уладыку вельмі ўрачыста, а дарогу ўжо каторым разам выслалі шматметровым дываном з жывых кветак.

Кветак на такі раскошны дыван трэба шмат - напэўна цэлы прычэп, а можа нават і не адзін. У цэнтры - белы арол. І чамусьці такімі дыванамі мітрапаліта Паўла сустракаюць менавіта ў Гомельскай вобласці. Чаму менавіта там?

Пра ўзнікненне царкоўнай традыцыі высцілаць шлях дываном з жывых кветак «Беларускі партызан» распытаў старшыню сінадальнага інфармацыйнага аддзела Беларускай праваслаўнай царквы протаіерэя Сергія Лепіна.

- Проста Уладара так радасна сустрэлі ў Гомельскай епархіі, - патлумачыў Сергій Лепін. - Дыван з жывых кветак - самая звычайная традыцыя, у розных месцах і ў розных тыпах яна прысутнічае і ў Беларусі, і ў некаторых іншых краінах.

Гэта традыцыя гасціннасці, як сустракаюць гасцей з хлебам-соллю, у нацыянальных строях, так і высцілаюць шлях дарагога чалавека пялёсткамі кветак. У гэтым няма ніякага сакрамэнтальнага значэння, гэта не частка набажэнствы, не абавязковы акт, прапісаны ў царкоўным статуце - усё адбылося б і без гэтага кветкавага дывана. Гэта свайго кшталту выражэнне павагі і любові да дарагога госця.

Хто пляце кветкавы дыван? Звычайна гэта робяць самі вернікі. Не выключана, што прыходы, дзе няма вернікаў з такім творчым энтузіязмам, але ёсць фінансавы дастатак, замаўляюць выязны кейтэрынг, - калі фірмы даволі крэатыўна падыходзяць да афармлення самых розных мерапрыемстваў. Але, як правіла, гэта робяць самі вернікі.

А забеспячэннем тых жа кветак займаецца прыход - за арганізацыю мерапрыемства адказвае настаяцель храма. Адным словам, дзе ёсць магчымасць - так робяць. Дзе няма - усё праходзіць больш сціпла.

Уладыка праводзіць службы рэгулярна, часта ездзіць па парафіях усёй Беларусі. У адным месцы вам кінуўся ў вочы гэты дыван, у іншым - нейкая іншая дэталь.

Пару гадоў таму мітрапаліту Філарэту таксама высцілалі дарогу дываном з жывых кветак. Адным словам, калі ёсць магчымасці, у тым ліку і матэрыяльныя, чаму б і не?

Ніхто не робіць святыні з кветкавага дывана толькі таму, што туды ступала нага Уладыкі... Дыван з жывых кветак служыць упрыгожваннем да таго часу, пакуль не страціць свой выгляд. А затым яго выкідваюць - такі лёс усіх кветак, усялякіх букетаў - каму б яны не прызначаліся...