Пратэст у Лошыцы: на дзясятку дамоў з'явіліся чырвоныя расцяжкі

Жыхары Лошыцы змагаюцца з чыноўнікамі супраць зруйнавання дамоў.

У нядзелю дзясятак уладальнікаў дамоў у завулку Лошыцкім вырашалі праблему, як якасна замацаваць расцяжкі, каб іх было бачна з вуліцы. Расцяжак было б больш, людзей, якія не жадаюць пераязджаць, у ціхім прыватным сектары недалёка ад Лошыцкага парку - добрая палова, калі не 70%. Але не ўсе вераць у расцяжкі, ды і каштуе якасны друк пэўныя грошы. Пра барацьбу Лошыцы з горадам і пра тое, за што людзі змагаюцца, - у рэпартажы tut.by.

Нагадаем, частка сядзібнай забудовы складалася з тыпавых двухкватэрных дамоў, якія выдаваліся ў савецкі час супрацоўнікам інстытута агародніцтва. Кожная кватэра - усяго 42 квадратныя метры, але пры кожнай - па 15 сотак зямлі. У 1996 годзе людзям далі магчымасць рэканструяваць жыллё - і большасць уладальнікаў дамоў скарысталіся правам за свой кошт атрымаць дом класам вышэй: надбудовы, дабудоўкі, рэканструкцыі - і на месцы кватэр у большасці з'явіліся катэджы. Пачынаем экскурсію з пачатку Лошыцкага завулка.

Уладальнік дома, Генадзь, паказвае: з палавіны тыпавога дома навукоўцаў яны з братам зрабілі паўнавартасны двухузроўневы катэдж з двума ўваходамі.

У кожнага па 170 квадратных метраў жылля. На тэрыторыі 15 сотак хапіла месца на ўсё: тут і яблыні, і маліннік, і зона барбекю, і газон, на якім у спякоту ставяць басейн для дзяцей-унукаў вялікай сям'і, батут, садовыя арэлі. Пабудаваныя пара гаражоў і яшчэ адзін, абсалютна жылы дом, у якім з сям'ёй жыве пляменнік.

- Паводле закона дом аформлены як часовае збудаванне - у нас забаронена будаваць другі дом на ўласным участку.

Гэты домік з верандай лічыцца як часовае збудаванне.

- Гэта ўсё - зеляніна, сад, зямлю, двухпавярховы дом - нам хочуць кампенсаваць кватэрамі тыпавых спажывецкіх якасцяў у Фрунзенскім раёне, - кажа Генадзь. - А за «часовыя збудаванні» і гаражы даць кампенсацыю 1800 даляраў.

Генадзь і яшчэ 11 чалавек бароняць сваё права застацца на зямлі ў судзе. Судзіцца з Менгарвыканкамам асобна яшчэ адзін чалавек. Да калектыўнага пазову гатовыя былі б далучыцца і іншыя жыхары сядзібнага масіва, але хадайніцтва аб далучэнні пазоўнікаў суд адхіліў.

Суд першай інстанцыі людзі прайгралі. Але не здаліся - падалі касацыйныя скаргі.

Ва ўсіх, якія вывесілі ўчора расцяжкі на дамах, свая гісторыя. Шматдзетныя і сям'і ў тры пакаленні бралі крэдыты і рэканструявалі дамы па максімуму, каб месцы ставала ўсім.

Людзі, якія не мелі патрэбы ў вялікіх дамах, проста прыводзілі фасады, вокны, участкі ў парадак.

- Дамы прыватызаваныя або пабудаваны з нуля, у іх ёсць усе камунікацыі, - распавядае Генадзь. - Ёсць нармальны асфальт. Кажуць - прыватны сектар тут нізкай каштоўнасці. Так, некалькі старых дамоў ёсць, асабліва з боку Чыжэўскіх. Так дамаўляйцеся з уладальнікамі, перасяліце іх, зруйнуйце, пабудуйце малапавярховае жыллё для маючых патрэбу. Тут высокія грунтавыя воды - шматпавярхоўкі будуць залатыя, наўрад ці іх тут будуць будаваць. І навошта руйнаваць нармальныя дамы?! Вось гэты дом, - ківае на катэдж з расцяжкай, - ён для каго малакаштоўных? Хто ад такога, на 15 сотках зямлі, адмовіцца дзеля кватэры ў Каменнай Горцы?

Пытанне аб кампенсацыі многія нават не падымаюць: ёсць рэчы, якія наогул немагчыма кампенсаваць. Вольга паказвае свой участак 12 на 75 квадратных метраў. І гэты ўчастак дзівіць. Тут плоданасіць некалькі гатункаў вінаграду, растуць без парнікоў баклажаны і перац, і цяпер плоданасіць маліна, буякі, суніца. Тут ёсць рэдкія гатункі вішні, яблынь, а кожны свабодны кавалачак зямлі - у кветках.

- Мы пачалі будаваць дом з мужам, калі мне было 22... Будавалі з чаго маглі - матэрыялы былі ў дэфіцыце. Дом маленькі, як трохпакаёвая кватэра - 60 квадратных метраў. Месца хапіла вырасціць траіх дзяцей. Але зараз мне 60, я на пенсіі і ўвесь вольны час - на ўчастку. Хаджу ў клуб кветкаводаў пры Батанічным садзе, - амаль усё гэта вырашчана з насення, чаранкоў... Участак - гэта мой фітнес, які дазваляе заставацца здаровай. Чым, скажыце, я буду займацца ў кватэры?

- Мой муж у судзе казаў: нам не 60 квадратных метраў належыць, нам належыць 976 квадратных метраў прасторы. У мужа тут асабістая майстэрня. У нас ёсць свая лазня, ёсць закрытая альтанка. Нават у тэорыі нельга кампенсаваць наша жыццё.

Мясцовыя жыхары не разумеюць, каму і навошта трэба гэта перасяленне.

- У УКБе, які нас павінен зруйнаваць, кажуць - тут будуць будаваць жыллё для шматдзетных, - кажа Генадзь. - Я не разумею, навошта сутыкаць ілбамі людзей, спасылаючыся на шматдзетных? Тым больш што пад зруйнавання трапляюць і існуючыя дамы шматдзетных, рэканструяваныя з дзяржпадтрымкай.

Разважаюць людзі наступным чынам: УКБ зносіць дамы за бюджэтны кошт, гэта значыць за грошы падаткаплацельшчыкаў. Робіць людзей няшчаснымі, прымусова высяляючы ў бетонныя метры, якія купляюцца зноў-такі за грошы падаткаплацельшчыкаў. А потым за льготныя крэдыты і іншыя грошы падаткаплацельшчыкаў будуе панэльныя дамы для шматдзетных.

- І мы вымушаны абараняцца ў судзе, - кажа Генадзь. - Мы не жывём, а змагаемся за сваю ўласнасць, мы працуем на судовыя выдаткі. Якая імавернасць адбіцца ад Менгарвыканкама ў судзе, не ведаю. Мы яшчэ спадзяемся на справядлівасць.